Κοιμάμαι. Ξύπνησέ με

Έχω χαθεί στο σκοτάδι, οδήγησέ με στη λυχνία
Έχω ξεχάσει να ονειρεύομαι, θύμισέ μου τ’ αστέρια
Έχω βουλιάξει στο ψέμα, ξενάγησέ με στη σοφία

Διψώ, κράτησε τη γεύση
Κουράστηκα, χάιδεψε τα μαλλιά
Φοβάμαι, ψηλάφισε τα μάτια
Νύσταξα, θρυμμάτισε την άρπα

Νιώθω αδύναμη, ανύψωσέ με
Νιώθω θλίψη, χαστούκισέ με
Νιώθω μίσος, φίλησέ με
Νιώθω διαφορετική, απόδειξέ το

Είμαι αυταρχική, κατάστρεψε το θρόνο
Είμαι τρελή, πιες από το ποτήρι
Είμαι αδιάφορη, δάνεισέ μου φωνή
Είμαι ανόητη, κέρασέ με σκέψεις

Έχω χαθεί στο σκοτάδι, χάραξε τα βήματα
Έχω ξεχάσει να ονειρεύομαι, διάβασέ μου ποίηση
Έχω βουλιάξει στο ψέμα, απάλειψε το μύθο

Οδηγώ, οδηγάς, οδηγούν!

Εδώ και καιρό στριφογυρνάει στο μυαλό μου, ότι σε κάποια φάση πρέπει να γράψω για την οδική συνείδηση και πώς αυτή αντανακλάται στην ιδιοσυγκρασία του καθενός μας. Και νομίζω έφτασε η μεγάλη στιγμή! Λοιπόν... περνάμε κατευθείαν στο ψητό!

Άραγε ο τρόπος που οδηγάμε είναι παράθυρο στο μικρόκοσμο μιας εσώτερης πτυχής του εαυτού μας?

Υποθέτω πως πρέπει κάπως να σχετίζονται. Όταν οδηγάς, ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία σου, έχεις και τις ανάλογες αντιδράσεις σωστά?!

Κατά συνέπεια, θα προσπαθήσω να δω τι παίζει με τα του οίκου μας, ώστε να αποδείξω πως υπάρχει κάποιου είδους συσχέτιση, όποια και αν είναι αυτή! Για να μην παρεξηγηθώ θα αρχίσω με τον εαυτό μου, μιας και τον γνωρίζω τσας περισσότερο από κάποιους άλλους!

Δέκα και ένας λόγοι οδηγητικής ενδοσκόπησης (χωρίς κάποια λογική σειρά ανάρτησης):

1. Πατώ συχνά φρένο, βενζίνη-φρένο-βενζίνη-φρένο! Μήπως αυτό σημαίνει πως είμαι νευρική και ανυπόμονη?

2. Άμα τύχει, λόγω καλής θελήσεως, και αφήσω κάποιο οδηγό που περιμένει σε καμιά πάροδο να περάσει και δεν με χαιρετήσει με ένα νεύμα ευχαριστήριο, ψιλονευριάζω! Αυτό σημαίνει πως είμαι απαιτητική και κάνω κάτι γιατί περιμένω αντάλλαγμα από τον άλλο, όσο μικρό και αν είναι αυτό?

3. Πάντα χαιρετώ τους άλλους, άμα βρεθώ στην πιο πάνω κατάσταση αλλά είμαι στην αντίπερα θέση (δηλαδή περιμένω κάποιο καλό κύριο να με αφήσει να βγω στον κύριο δρόμο). Αυτό σημαίνει πως εκτιμώ την όποια βοήθεια μου παραχωρείται? (Ουάου εντυπωσιάστηκα τώρα)!

4. Πάντα ελαττώνω ταχύτητα, όταν το πίσω αυτοκίνητο κάνει απόπειρα προσπέρασης! Αυτό σημαίνει πως νοιάζομαι για τον άγνωστο συμπολίτη μου? (εδώ μιλάμε με έχω θαυμάσει!).

5. Όταν το διπλανό αυτοκίνητο, σε διπλής κατεύθυνσης δρόμο, αντί να εμμένει στη δική του λωρίδα, επιμένει να ελκύεται από τη δική μου, μου έρχεται να του δώσω μια (ένα ταρακούνημα το χρειάζεται), μόνο και μόνο για να μάθει να κρατά τις αποστάσεις! Αυτό σημαίνει ότι είμαι αντικοινωνική και μ΄ αρέσει ο άλλος να κρατά αποστάσεις ασφαλείας?

6. Όταν το από πίσω αυτοκίνητο βρίσκεται συνεχώς μέσα στα πισινά μούτρα του δικού μου, έτσι για να του την σπάσω, χαμηλώνω ακόμα πιο πολύ την ταχύτητα μου! Αυτό σημαίνει πως είμαι εκδικητικός τύπος?

7. Άμα περνώ από ένα συγκεκριμένο στρατόπεδο και ο στρατιώτης εκεί μου κάνει νόημα να περιμένω μέχρι να βγουν όλοι οι συνταγματάρχες, διοικητές, αξιωματικοί κτλ κτλ κτλ –μπας και περιμένουν στην ουρά, τρομάρα τους- κορνάρω σαν δαιμονισμένη και αδικημένη τρελή! Αυτό σημαίνει πως έχω πρόβλημα πειθαρχίας και δεν αναγνωρίζω την αξία των οργάνων εξουσίας (μη χέσω)?

8. Κάποιες φορές (πολύ συχνά τελευταία) περιμένω στην ουρά για να διανύσω μια απόσταση 10 λεπτά και περνάνε 45! Ε, σε τέτοιες περιπτώσεις μου έρχεται να πάθω νευρικό κλονισμό και να παρατήσω το αμάξι εκεί στη μέση του δρόμου! Αυτό σημαίνει πως δεν έχω υπομονή, επομένως δεν κάνω για μάνα και έχω τάσεις φυγής όταν τα πράγματα ζορίζονται?

9. Κάποιες φορές όπως οδηγώ, μπορεί να βρεθώ 3-4 δρόμους παρακάτω, χωρίς όμως να έχω αντιληφθεί πώς έφτασα εκεί. Μιλάμε ξεχνώ τι μεσολάβησε, εύχομαι να μην πέρασα με κόκκινο και ευχαριστώ το θεό που δεν έπαθα κάνα ατύχημα! Αυτό σημαίνει πως χάνομαι στο διάστημα και ότι έχω πρόβλημα συγκέντρωσης? Μήπως η πραγματικότητα δεν είναι ό,τι καλύτερο και δημιουργώ φανταστικούς κόσμους για να ξεχνιέμαι?

10. Όταν οδηγώ μια χαρά, όμορφα και ωραία, απολαμβάνοντας ξέγνοιαστη τη διαδρομή (κοπέλα μου στο περίπτερο πας, όχι εκδρομή!) και ο άλλος που βγαίνει από την πάροδο εμφανίζεται μπροστά μου σε κλάσματα δευτερολέπτου, μου κόβει το δρόμο και αναγκάζομαι να φρενάρω μπας και γλυτώσω τα μούτρα του καημένου του αυτοκινήτου μου (που στο κάτω-κάτω δεν έφταιξε σε τίποτα), μου έρχεται να τον πλακώσω στις σφαλιάρες για να μάθει να φέρεται! Αυτό σημαίνει πως δεν θέλω να ενοχλεί ο άλλος την προσωπική μου ηρεμία και να χαλά τα σχέδια μου, όσο βλακώδεις και να είναι αυτά, διαφορετικά μιλάμε την έβαψε για τα καλά?

11. Άμα παρκάρω και έρθει ο γκόμενος από απέναντι και παρκάρει με ένα τόσο «σκατένιο» τρόπο, ώστε εγώ η ολίγον άσχετη οδηγός (ε καλά δεν είμαστε και όλοι Σουμάχερ), κάνω δεκαπέντε χιλιάδες πισινές και μπροστινές για να βγάλω το ρημάδι το αυτοκίνητο, πολύ θα ήθελα να πάρω φόρα και να βγω μια και καλή, αφού θα έχω περάσει πρώτα πάνω από το car του! Ε μα πια! Τόση ασυνειδησία? Αυτό τώρα σημαίνει πως είμαι νευρική και ανυπόμονη, αντικοινωνική και εκδικητική, με τάσεις φυγής, με πρόβλημα πειθαρχίας, μπλα μπλα μπλα (και γενικά όλα όσα περιέγραψα πιο πάνω και δεν θυμάμαι αλλά βαριέμαι να ανεβώ στο πάνω μέρος της σελίδας για να τα ψάξω)?





Κοίτα από τους δέκα συν ένα λόγους που έγραψα υπάρχουν και δύο θετικά! Δεν είναι και τόσο κακό! Από την άλλη υπάρχουν άλλοι 9 λόγοι, λιγουλάκι αρνητικοί! Άραγε τώρα τι συμπέρασμα να βγάλω? Δεν φαντάζει και τόσο ελπιδοφόρο το τι εστί rakuneta!

Το βρήκα, το βρήκα! Λοιπόν!

Με βάση το πιο πάνω τεστ, αποδεικνύεται πως ο αρχικός συλλογισμός είναι λανθασμένος και καμία σχέση δεν έχει το οδήγημα με το χαρακτήρα! Διότι εγώ είμαι ένα αξιαγάπητο πλάσμα με μια καλή κουβέντα για όλους μα όλους όσους με περιτριγυρίζουν! Μωρέ δεν πάτε στο διάολο? Ουπς! Παραφέρθηκα!

Τα φιλιά μου!

Think Blue!

H χαζή ή μήπως οι χαζοί?

Μετά από πολλές προσπάθειες βρήκαμε επιτέλους καινούρια συνάδερφο! Βλέπετε λόγω ωραρίου κανείς δεν θέλει να δουλέψει εφόσον πρόκειται για μια πολύ αγχώδης δουλειά με τρομερή πίεση (δουλεύουμε 5-12 το βράδυ! Ευτυχώς όμως εγώ γύρω στις δέκα παίρνω τα μπογαλάκια μου και την κάνω με γρήγορα πηδηματάκια μιας και την επομένη η ώρα 7.30 πρέπει να είμαι στη πρωινή μου δουλειά!).

Λοιπόν, η καινούρια μου συνάδερφος είναι μωρό παιδί ακόμη! Γύρω στα 22! Μόλις τέλειωσε τις σπουδές της. Λόγω βάρδιας εγώ την γνώρισα μια βδομάδα μετά την πρόσληψή της! Οι υπόλοιποι άντρες συνάδερφοι φρόντισαν, όντας εγώ πιο παλιά και καλωδιωμένη στα κυκλώματα, να μου δώσουν τα πρώτα δείγματα γραφής που άφησε! Κάποιοι την αποκάλεσαν μπίμπο, κάποιοι ότι έχει ένα attitude! Δεν μπορούσα να καταλάβω τι έπαιζε αν δεν το διαπίστωνα με τα ίδια μου τα μάτια! Καθώς μιλούσα με ένα συνάδερφο και μου ανέλυε τα προσόντα της καινούριας, μου είπε πως με κάποιες γυναίκες απλά δεν μπορείς να επικοινωνήσεις, μόνο να τις κοιτάς! Είναι κενές περιεχομένου και αυτό δεν του αρέσει! Όπως και να έχει το θέμα μας δεν είναι οι γκομενικές ανησυχίες του συνάδερφου, αλλά η καινούρια!


Χτες, λοιπόν είχα την τιμή να τη γνωρίσω! Είναι κατάξανθη, αδύνατη, κοντούλα με εντυπωσιακό ντύσιμο! Φορούσε για να καταλάβετε άσπρο κοντό σορτ, άσπρη μπλουζίτσα, κόκκινη ζώνη, κορδέλα στα μαλλιά, και πουά γόβες! Βαμμένη, ντυμένη λες και βγήκε από το cosmopolitan! Το κορίτσι αυτό έδινε πράγματι την εικόνα μιας barbie! Μάλιστα, καθώς εισήλθα στο γραφείο, και την αντίκρισα, χαμογέλασα συνωμοτικά με μια άλλη συνάδερφο!


Κύλησε η βραδιά και εγώ έβγαλα τα εξής συμπεράσματα:

Η κοπέλα είναι ευγενέστατη! Συμπαθητικότατη! Και αρκετά χαμογελαστή. Έχει τη νευρικότητα των πρώτων ημερών, και δείχνει αρκετά εξυπηρετική! Ομολογώ τη συμπάθησα τόσο, ώστε απέφυγα την καζούρα που έκανα στην προηγούμενη συνάδερφο, την καημένη τη Σοφία, που ακόμα έχει να το λέει για το πόσο αυστηρή της φάνηκα στην αρχή!
Γουστάρω να ψαρώνω τους καινούριους! Δεν ξέρω γιατί! Ίσως, για να τους φαίνεται ακόμα πιο ευχάριστη η δουλειά, όταν θα καταλάβουν πραγματικά πώς ακριβώς συμπεριφερόμαστε μεταξύ μας! Εννοείται καζούρες γίνονται μόνο στους μικρότερους σε ηλικία! Στους μεγαλύτερους φροντίζεις πάντα να επιδείξεις τον κατάλληλο σεβασμό!


Νιώθω πολύ τυχερή που έχω απίστευτα καλούς συναδέρφους, που μπορείς να συνεννοηθείς και να γελάσεις με ό,τι μαλακία σου έλθει! Και εμένα μ’ αρέσει να γελώ! Διαφορετικά η ώρα δεν περνά και είναι μαρτύριο, δεδομένης της δυσκολίας της δουλειάς!

Αυτό που με προβληματίζει είναι η ευκολία με την οποία όλοι οι άντρες συνάδερφοι είδαν με καχυποψία την καινούρια συνάδερφο, επειδή ακριβώς πληρούσε το προφίλ της χαζής γκόμενας! Αν την έβλεπαν στο καφέ πάω στοίχημα θα την κάρφωνα όλη την ώρα μπας και τους δώσει σημασία! Στη δουλειά όμως έγινε ακριβώς το αντίθετο! Σχεδόν έβαλαν στοίχημα πότε θα παραιτηθεί επειδή δεν θα άντεχε! Οκ εξέφρασε λίγους προβληματισμούς για τη δυσκολία της δουλειάς όχι όμως τόσους, ώστε να έχουμε τα μετέπειτα παρατράγουδα!



Συμπέρασμα? Είμαστε όντα των ματιών! Όλα κρίνονται από την όποια εμφάνιση, στο δεδομένο χρόνο συνάντησης! Είμαστε τόσο προσκολλημένοι σε ταμπού, που όσο και αν θέλουμε να το παίξουμε φιλελεύθεροι, την ώρα της κρίσης δείχνουμε αυτό που πραγματικά είμαστε! Τα συγχαρητήρια μου για την όποια καχυποψία μας διακατέχει, φυλακίζοντας την πραγματική ουσία της ζωής!

Τα φιλιά μου!