Πνοή απ’ την πνοή σου...

Όλοι ελπίζουμε πως κάποτε θα γνωρίσουμε το έτερον μας ήμισυ… Ένα άτομο τόσο μοναδικό που μαζί του δεν θα φοβόμαστε τίποτα και η ζωή μαζί του θα είναι πιο ευχάριστη απλά και μόνο επειδή αυτό το άτομο υπάρχει… Όταν για τον ένα ή τον άλλο λόγο ξαφνικά πιστέψεις πως βρήκες αυτό το άτομο, κάνεις τα πάντα για να το αποκτήσεις έστω και με λάθος τρόπους! Βέβαια, μέχρι να το συνειδητοποιήσεις αυτό έχεις ήδη χάσει το παιχνίδι! Το πρόβλημα που προκύπτει εδώ είναι ότι τις πλείστες φορές το άτομο αυτό δεν συμμερίζεται το όνειρό σου! Και μένεις μόνη να στέκεσαι στη βροχή ακούγοντας τα τελευταία του λόγια! ‘Αντίθετα θα χαρώ, τώρα fuck off‘… Λόγια σκληρά, προκλητικά, σαν μαχαιριές! Κι όμως είναι τα δικά του λόγια! Η δική του επιθυμία, που σε σπρώχνει μακριά! Κι εσύ να προσπαθείς να μαζέψεις τα κομμάτια σου και να προχωρήσεις, χωρίς το όνειρό σου! Κι όταν οι υπόλοιποι πιθανοί γκόμενοι πάρουν μυρωδιά, τη σαγηνευτική μοναξιά σου, αρχίζουν να πολιορκούν το θύμα ακόμα πιο ασφυκτικά. Κι εσύ πανικόβλητη τρέχεις ξανά πίσω στην πηγή σου, ζητώντας να σου δώσει λύτρωση! Για ακόμα μία φορά η πηγή σε απαρνιέται, και σε αφήνει χωρίς νερό, διψασμένη! Και τότε παίρνεις τη μεγάλη απόφαση, να αρχίσεις να ονειρεύεσαι ξανά χωρίς εκείνον, μακριά από εκείνον… Και παλεύεις, και τον μισάς, και τον σκέφτεσαι, και τον μισάς, και προσπαθείς να βρεις μια άκρη… αναρωτιέσαι γιατί σε άφησε μόνη όταν τον είχες τόση ανάγκη… γιατί σε απαρνήθηκε… γιατί, γιατί, τόσα γιατί… μέχρι που δεν έχεις πια πνοή, και θες να μείνεις μόνη… έχεις κουραστεί, και αναζητάς κάποιον άλλο να σου δώσει την πνοή που αυτός σου έκλεψε με τόση ευκολία…. Και ενδίδεις… και περιμένεις να δεις το τέλος…