Άδειο ποτήρι

Η απόλυτη ειρωνεία είναι ότι δεν έχω γράψει τίποτα εδώ και μήνες, αν και ομολογώ ότι τους μήνες αυτούς είχα να γράψω πολύ περισσότερα από κάθε άλλη φορά! Υποθέτω ξέχασα πως το να γράφω κάποια πράγματα είναι λυτρωτικό! Ή μήπως βασανιστικό? Λεπτομέρειες!

Βασικά βαριέμαι απίστευτα αυτή τη στιγμή! Κάθομαι στον υπολογιστή και προσπαθώ να απασχολήσω το μυαλό μου, ενώ κατά διαστήματα του υπενθυμίζω πως στις δέκα έχει ταινία με τον Πουαρό και δεν πρέπει να το ξεχάσω! Καταθλιπτικό ε????? ΜΠΑ! Μου δίνω ελαφρυντικό για την κατάντια μου το ότι αύριο ξυπνάω νωρίς όποταν δεν είναι επειδή σήμερα βαριέμαι που ζω αλλά το γεγονός πως είμαι εργαζόμενος λαός! Ναι ναι αυτό φταίει! Βρήκαμε το πρόβλημα! Τη λύση τώρα δεν θέλω να τη βρω διότι αν ισχύει αυτό μόνο η απόλυση με σώζει! Αν τώρα φταίνε τα ψυχολοκοινωνιοοικονιμικα μου ζητήματα βάλτου ρίγανη! Δεν με σώζει τίποτα!

Θα επανέλθω! Το ελπίζω! Το εύχομαι!

Until then.... τα φιλιά μου!