Μια ηλιακτίδα, χίλια χρώματα...

Κοιτούσε την μπάλα προσπαθώντας να αποφασίσει αν θα έβγαινε έξω να παίξει. Την κρατούσε στα χέρια στριφογυρίζοντας την πέρα δώθε. Οι ακτίνες του ήλιου, που κατάφερναν να ξεγλιστρήσουν μέσα από τη χαραμάδα που υπήρχε, έκαναν τα χρώματα της μπάλας να ιριδίζουν μαγευτικά.

Μια μπάλα, ένα σχήμα, μια κοσμοθεωρία. Η μπάλα και ο κόσμος έχουν το ίδιο σχήμα, σκέφτηκε. Εγώ στριφογυρνάω την μπάλα και η γη στριφογυρνάει γύρω από τον εαυτό της. Πότε δεν ήταν καλός ούτε στη φυσική, ούτε στη χημεία. Πόσο μάλλον στην αστροφυσική. Οι γνώσεις του περιορίζονταν στα πολύ βασικά, αλλά ποτέ δεν νοιάστηκε για αυτό. Τα θεωρούσε όλα αχρείαστα και ίσως και βαρετά. Εκείνη όμως τη δεδομένη στιγμή, έκοψε τον εαυτό του να δυσφορεί μιας και η ασυνείδητη σύνδεση της μπάλας με τη γη, τον έκανε να περιπλανηθεί στο διάστημα για λίγα λεπτά. Αναγνώρισε ότι σε περίπτωση που κάτι πήγαινε στραβά, και για πολλούς αστάθμητους παράγοντες αυτός βρισκόταν επιβάτης σε ένα διαστημόπλοιο, θα είχε πολλές δυσκολίες να προσαρμοστεί, ίσως και να επιβιώσει. Τότε, θα ευχόμουν να άκουγα τον κ. Γιασεμή όταν μας εξηγούσε το μαγικό κόσμο του σύμπαντος, όπως τον αποκαλούσε ο ίδιος! Οι ανησυχίες του, όμως, κράτησαν μόνο για μερικά λεπτά, αφού στο άκουσμα του ονόματός του από τον Αλέκο, κάθε ενοχή εξανεμίστηκε μπροστά στην ανέλπιδη προσδοκία του για παιχνίδι.

«Καλά, πού χάθηκες εσύ; Πόσο καιρό έχεις να φανείς στη γειτονιά», τον ρώτησε, με περίσσιο ενθουσιασμό που τον έβλεπε. «Ρε Γιώργο, αφού τα ξέρεις, η μαμά μου δεν μ’ αφήνει να έρχομαι εδώ μόνος». «Σήμερα;», ρώτησε ο Γιωργάκης, απορημένος που τον έβλεπε. «Ήρθε να δει την κυρία Σοφία, υποθέτω είναι άρρωστη, και επειδή μάλλον ήθελαν να μιλήσουν, αυτό κατάλαβα, μου είπαν να πάω να παίξω στην αυλή! Ξέρεις τώρα τους μεγάλους με τις μυστικοπάθειές τους. Και να ’μαι, λοιπόν!». «Πολύ χαίρομαι, διότι πολύ βαρέθηκα εδώ μόνος». «Καλά, δεν παίζεις με τον Πέτρο και τον Σταύρο πια;». «Όχι», έγνεψε αρνητικά. Ο Αλέκος πάντα καταλάβαινε τον Γιωργάκη, χωρίς να χρειάζεται να του πει πολλά. Και αυτή τη φορά το ένστικτό του δεν τον γελούσε. Κάτι είχε γίνει, κάτι αρκετά σοβαρό θα έλεγε κανείς, κρίνοντας από την έκφραση στο πρόσωπο του Γιώργου. Μια μονόλεπτη παύση ακολούθησε και τα δύο αγόρια κοιταζόντουσαν χωρίς να μιλάνε. Ξαφνικά ο Γιώργος σπάει τη σιωπή και λέει: «Την προηγούμενη βδομάδα ήμασταν στο γήπεδο και ήρθε ο Μανώλης. Ο Σταύρος μόλις τον είδε του ζήτησε χρήματα. Ο Μανώλης δεν του έδινε και τότε άρχισε να τον χτυπάει, πραγματικά σάστισα και δεν ήξερα τι να κάνω. Ο Μανώλης δεν αντίδρασε, τον ξέρεις, φοβάται και τη σκιά του και όσο δεν έκανε κάτι, ο Σταυρός τόσο περισσότερο εκνευριζόταν. Του φώναζε και τον έβριζε. Ο Μανώλης έβγαλε όσα χρήματα είχε πάνω του και του τα έδωσε. Μετά αυτός περήφανα, λες και καυχιόταν για το ξύλο που του έδωσε του είπε ’τέτοιος χαμένος που είσαι αυτή είναι η θέση σου’. Δεν άντεξα και χίμηξα πάνω του. Μετά από αυτό δεν ξαναμιλήσαμε». «Καλά έκανες», είπε ο Αλέκος, κοιτάζοντάς τον στα μάτια. «Άτε πάμε να παίξουμε», φώναξε ενθουσιασμένος ο Γιωργάκης που στα μάτια του φίλου του έβλεπε πάντα ένα σύμμαχο!

Αποφάσισαν να πάνε στο γήπεδο. Πάντα τους άρεσε να γυροφέρνουν εκεί παίζοντας μπάλα με τ’ άλλα παιδιά της γειτονιάς. Εκείνη τη μέρα όμως δεν υπήρχε ψυχή, για αυτό αποφάσισαν να παίξουν μόνοι τους, πασάροντας ο ένας στον άλλο. Έπαιξαν κάμποση ώρα, μέχρι που ο Αλέκος φώναξε πως δεν αντέχει άλλο και πως είχε κουραστεί αρκετά. «Οι αντοχές σου φίλε, από τον καιρό που έφυγες, έχουν πιάσει πάτο», είπε αστειευόμενος ο Γιωργάκης. «Πάμε να κάνουμε κατασκοπία, και μην χολοσκάς». Η χαρά στα μάτια του Αλέκου άστραψε. Όπως όλα τα αγόρια της περιοχής, η περιέργεια για ένα συγκεκριμένο σπίτι πάντα τους έκανε να ηδονίζονται από ευθυμία. Το απαγορευμένο αυτό σπίτι, ήταν η πιο περιπετειώδης αδιακρισία που τολμούσαν να πράξουν στα δεκατρία τους χρόνια. Οι γονείς τους απαγόρευαν ρητά να πλησιάσουν το σπίτι αυτό. Η μαμά του Γιώργου το αποκαλούσε ’το σπίτι της ακολασίας’ και συνέχιζε με αυστηρό ύφος να λέει ότι ’κανένας άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του δεν θα το πλησίασε’. Ο Γιώργος όμως είχε εντελώς διαφορετική γνώμη και πολλές φορές έκοβε τον εαυτό του να σκέφτεται εκείνο το σπίτι, και πιο συγκεκριμένα την κα. Μαρία, ιδιοκτήτρια και αφέντρα του σπιτιού. Η Μαρία ήταν μια γυναίκα στην ηλικία της μαμάς του, αλλά πολύ πιο όμορφη, με χυμώδεις ζυμώσεις. Αυτό το τελευταίο, το είχε ακούσει να το λέει ο μπαμπάς του σε ένα γείτονα. «Τελικά, μόνο η μαμά δεν τη συμπαθεί», σκέφτηκε. Χρόνια αργότερα, θα μάθαινε τι σήμαινε γυναικεία ματαιοδοξία και ίσως με κάποιο ίχνος επιείκειας να καταλάβαινε γιατί η μαμά του σκεφτόταν έτσι. Τώρα απλά την έβρισκε υπερβολική. Η Μαρία ήταν χωρισμένη, χωρίς παιδιά και είχε έρθει στην περιοχή πολύ πρόσφατα. Τα αγόρια έδειχναν να απολαμβάνουν την ομορφιά της και συχνά κρύβονταν πίσω από ένα παμπάλαιο πεύκο, που υπήρχε ακριβώς δίπλα από την εξώπορτα και οδηγούσε στο υπνοδωμάτιό της. Σπάνια έβλεπαν κάτι το ενδιαφέρον, αλλά μόνο η παρουσία της Μαρίας ήταν αρκετή για να τους φτιάξει το κέφι και να γεμίσει τα βραδινά όνειρά τους.

Αφού πήραν τον κατηφορικό πεζόδρομο, δίπλα από το γήπεδο, γλίστρησαν στο παρακείμενο χωράφι, και διαπερνώντας το δρόμο της απάνω γειτονιάς βρέθηκαν στην αυλή της αισθησιακής Μαρίας. Η πόρτα ήταν ανοιχτή και μπορούσαν να ακούσουν το ράδιο, που έπαιζε μια φρικιαστική για τα αφτιά τους μουσική! Κρύφτηκαν πίσω από το δέντρο, και περίμεναν. Ο Γιωργάκης κοίταξε την πυκνή πράσινη φυλλωσιά του δέντρου και σκέφτηκε πως οι ακτίνες του ήλιου έχουν τη μαγική ιδιότητα να κάνουν τα πάντα να ιριδίζουν, προσδίδοντάς τους μια μοναδική μεγαλειότητα. Κοίταξε τον Αλέκο, που ακόμα βαριαναστέναζε από το περπάτημα και τον ρώτησε αν ένιωθε κανένα περίεργο μούδιασμα στο στομάχι κάθε φορά που σκεφτόταν τη Μαρία. Συγκατάνευσε θετικά και αυτό τον ικανοποίησε.

Καθώς περίμεναν, άκουσαν βήματα και η καρδιά τους άρχισε να κτυπάει σαν τρελή. Αλήθεια, θα την έβλεπαν; Πολλές φορές περίμεναν ώρες ολάκερες απλά για να τη δουν έστω και για λίγα λεπτά. Αυτή τη φορά θα ήταν πράγματι τόσο τυχεροί, ώστε να την έβλεπαν αμέσως; Ο χρόνος είναι μια περίεργη αίσθηση για τα αγόρια αυτής της ηλικίας. Πολλές φορές ο χρόνος σταματάει, λες και αρνείται να μπει στο τρένο που έχει δρομολογήσει την πορεία του και άλλες φορές βιάζεται τόσο, που περνά σαν δέσμη φωτός. Η μορφή της ξεπρόβαλλε σιγά-σιγά μέσα από το διάδρομο, μιλούσε στο τηλέφωνο και φαινόταν απασχολημένη. Κοίταξε τον Αλέκο. Με ένα βλέμμα συγκαταβατικότητας ένιωθαν πως είχαν κατακτήσει τον κόσμο. Η επιθυμία τους είχε πραγματοποιηθεί, αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Το αίσθημα αυτό είχε και μια άλλη διάσταση. Έβλεπαν τη Μαρία οι δυο τους, μαζί. Η παρουσία της σε συνάρτηση με τη δική τους παρουσία ήταν η εξασφάλιση της προσωρινής καλοτυχίας. Ένιωθαν τυχεροί διότι αυτό που βίωναν, το βίωναν μαζί. Μπορούσε να το καταλάβει αυτό και ένα ανεπίδεκτο μάτι. Ένιωθαν δεμένοι, με ένα ξεχωριστό τρόπο. Μια κρυφή, μυστική συμφωνία αναπτυσσόταν μεταξύ τους. Ήξεραν πως έκαναν κάτι που δεν έπρεπε, αλλά το έκαναν μαζί. Οι τύψεις και οι ενοχές μοιράζονταν στα δυο, ενώ αντίθετα η έξαρση και η προσδοκία διπλασιάζονταν.

Σε κάποια φάση η Μαρία προσπαθούσε να καθαρίσει ένα πολύχρωμο χαλί, τινάζοντάς το στο παράθυρο. Η προσμονή τους έπαιρνε τώρα σάρκα και οστά. Την έβλεπαν τόσο καθαρά, που τίποτα άλλο στον κόσμο δεν είχε σημασία. Επειδή υπήρχε ο κίνδυνος να τους δει, επιχείρησαν να κάνουν ένα δυο βήματα παραπέρα. Στην προσπάθεια αυτή, ο Γιωργάκης παραπάτησε και ο Αλέκος, συνειδητοποιώντας αμέσως τον κρότο που θα επικρατούσε, άπλωσε το χέρι του και τον άρπαξε από το χέρι, ανακόπτοντας την επίπονη πτώση του. Όσο και αν η παρέμβαση του Αλέκου ήταν σωτήρια, εντούτοις δεν κατάφεραν να διαφύγουν της προσοχής της Μαρίας. Αφού αντιλήφθηκε την παρουσία των απρόσκλητων επισκεπτών, προς μεγάλη τους έκπληξη και με μια περίεργη οικειότητα τους κάλεσε για λεμονάδα. Είχε κέφια και αυτό τους γλύτωσε από περαιτέρω φασαρίες, μπλεξίματα και εξηγήσεις. Ούτε καν μπήκε στον κόπο να τους ρωτήσει πώς βρέθηκαν εκεί και τι δουλειά είχαν στον κήπο της.

Τα αγόρια σαστισμένα την κοιτούσαν αμίλητα, προσπαθώντας να διαβάσουν το σκοπό της. Δειλά-δειλά είτε από περιέργεια, είτε από ευγένεια προχώρησαν προς το μέρος της. «Αλέκο, το ξέρει η μαμά σου πως είσαι εδώ;». Το αγόρι, από τον πανικό του που ήξερε το όνομά του χλόμιασε. «Είσαι καλά αγόρι μου;», φώναξε αυτή, και στη φωνή της μπορούσε κανείς να διακρίνει την εμφανή ανησυχία της. «Ίσως πρέπει να τηλεφωνήσω στη μαμά σου». «Όχι», φώναξαν και τα δυο αγόρια μαζί, φοβούμενοι τις επιπτώσεις της παραμονής τους στο σπίτι αυτό. Ο Αλέκος από την ταραχή του, άρχισε να αισθάνεται αδύναμος, ενώ κρύος ιδρώτας άρχισε να τον περιλούζει. Ο Γιωργάκης βλέποντας τις αντιδράσεις του φίλου του, άρχισε περισσότερο να ανησυχεί για αυτόν και όχι τόσο για το ότι δεν έπρεπε να βρίσκονται εκεί. Πριν προλάβει να του πει να ηρεμίσει ο Αλέκος, μη μπορώντας να ελέγξει το σώμα του, έπεσε χάμω. Ο ήχος από το μικροκαμωμένο του σώμα αντήχησε σε όλο το δωμάτιο.

«Γιωργάκη», φώναξε η μαμά του, «είσαι καλύτερα:». «Εγώ μια χαρά είμαι, ο Αλέκος… μαμά θα γίνει καλά;», ρώτησε με ένα πόνο ψυχής, που παρά την τρυφερή ηλικία του, ο σπαραγμός που ένιωθε ήταν έκδηλος στην τρεμάμενη φωνή του. «Αγάπη μου, ο Αλέκος είναι καιρό άρρωστος. Για αυτό φύγανε από τη γειτονιά, επειδή χρειαζόταν καθαρό αέρα και ξεκούραση. Σε είχε πεθυμήσει τόσο πολύ, για αυτό η μαμά του τον έφερε να σε δει. Ο Θεός είναι μεγάλος μωρό μου, πρέπει να έχουμε πίστη». «Μαμά, μου λείπει, μου λείπει πολύ», είπε, καθώς ξέσπασε σε κλάματα. Η μαμά του τον έχωσε στην αγκαλιά της και τον άφησε να κλάψει, μέχρι που το δάκρυ στέρεψε και η ψυχή του ανακουφίστηκε κάπως από τα απομεινάρια της βαθιάς πληγής που του είχε χαράξει η σημερινή μέρα.

Πήγε στο δωμάτιο του και πήρε την μπάλα, που βρισκόταν πεταμένη, πλάι στο κρεβάτι. Άρχισε να τη στριφογυρνά, πέρα δώθε, μόνο που τώρα ήταν βράδυ και τα χρώματά της δεν ιρίδιζαν. Όπως ακριβώς η γη τη νύχτα, σκέφτηκε. Από αύριο θα ακούω πιο προσεχτικά τον καθηγητή αποφάσισε. Θέλω να μάθω γιατί η γη περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της, θέλω να μάθω πώς δημιουργηθήκαμε και πότε θα πάψουμε να υπάρχουμε… Θέλω να μάθω γιατί ζω…. Με την τελευταία αυτή σκέψη, άφησε την μπάλα να κυλήσει στο πάτωμα. Πρέπει να μάθω, πρέπει…και μετά θα τα εξηγήσω όλα στον Αλέκο. Πρέπει να προλάβω, πρέπει να βιαστώ… Πρέπει…

Πολύ άργησες και μισώ τις καθημερινές....

Part A

Μισώ τις καθημερινές, διότι πολύ απλά μισώ τη ρουτίνα! Και ως επί το πλείστον τις καθημερινές δουλεύω, έτσι οι ιδιαίτερες συγκινήσεις και οι περιπετειώδεις εξάρσεις περιορίζονται μόνο στην επιλογή φαγητού!

Σήμερα ήμουν έτοιμη να κόψω φλέβες με το φόρτο εργασίας που με περίμενε! Ως εκ τούτου, προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου να δείξει υπευθυνότητα χαρακτήρα (μετάφραση: να αρχίσω δουλειά!) και να πάψω να κοιτώ το παράθυρο σκεπτόμενη διάφορες μαλακίες. Σε κάποια φάση ανεβαίνει η Γεωργία για να κόψουμε καμιά κουβέντα! Δουλεύω στο πάνω όροφο, έτσι για τα πρακτικά!

Λοιπόν, εκεί που καθόμασταν και συζητούσαμε περί ανέμων και υδάτων, αναλύοντας τα γκομενικά μας που έχουν αρχίσει να πιάνουν πάτο, μου λέει: «Ρε, το κτήριο τρίζει!». «Μπαααα, της λέω! Μήπως είσαι ερωτευμένη;». Άσχετο ερώτημα το ξέρω!
Προσπάθησα να συγκεντρωθώ για να πιάσω τις δονήσεις που ίσως έστελνε η μητέρα φύση μέσω του κτηρίου και voila! Το κτήριο ανά κάποια λεπτά έτρεμε ολάκερο! Καλά μιλάμε πανικός στο πλήθος! Άρχισα να αγχώνομαι κάπως αλλά δεν είπα τίποτα. Ήρθε ο αρχιτέκτονας, του το είπαμε και το πρόσεξε και αυτός! Μας είπε πως αν γίνονται εσκαφές κάπου εκεί κοντά λογικό είναι να τρίζει το κτήριο! Αυτός με τη σειρά του έκανε κάποιους τυπικούς ελέγχους! Η ώρα είναι μία και κάτι και ακόμα ζούμε! Άρα οκ όλα υπό έλεγχο! Το θέμα είναι αν καταρρεύσει ποτέ αυτό το κτήριο είτε λόγω σεισμικής δόνησης, είτε λόγω βάρους ο θεός βοηθός!

Οι προδιαγραφές του κτηρίου δεν είναι για βιβλιοθήκη! Με λίγα λόγια και απλά το βάρος από τα κιβώτια αρχειακού υλικού και βιβλιοστασίου ξεπερνούν το επιτρεπτό όριο! Αποτέλεσμα; Ε, παλιά ξινά σταφύλια! Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος κατάρρευσης! Όλεεεεεε! Η τύχη μας εξαρτάται από τη μητέρα φύση και τις προθέσεις της! Ας ελπίσουμε πως είναι με το μέρος μας!


Part B

Ένα άλλο θέμα, που με απασχολεί τελευταία, είναι πώς πρέπει να φερθεί κάποιος όταν υποψιάζεται ότι ο άλλος τον δουλεύει άγρια;;;; Υπάρχει κάποιος, τον οποίο νομίζω ότι συμπαθώ ιδιαίτερα! Ας ελπίσουμε πως δεν διαβάζει το blog διότι θα ακούσω τον εξάψαλμο! Αν το διαβάσει σημαίνει δεν είναι τόσο αδιάφορος όσο λέει! Τώρα να χαρώ ή να κλάψω; Ιδού η απορία!
Ο συγκεκριμένος είναι της άποψης να τα κρατάμε όλα για την πάρτη μας! Για αυτό και πολύ λίγα πράγματα ξέρω για αυτόν! Καλά μιλάμε στο βάθος του τούνελ με περιμένει άσπρη γκανταρόμπα! Όπως και να το κάνουμε εγώ το βλέπω αλλιώς! Σάμπως και έχει σημασία αν φάω χυλόπιτα ποιος θα το μάθει! Μωρέ ας το μάθουν όλοι, θα αλλάξει αυτό που νιώθω; Η μήπως θα μειωθώ στα μάτια των άλλων; Χέστηκα! Πραγματικά όμως! Έπαψα από καιρό να με απασχολεί η γνώμη των άλλων εξ ου και γιατί δεν με νοιάζει η αποκάλυψη ΚΑΠΟΙΩΝ προσωπικών δεδομένων! Εννοείται πως σέβομαι τα προσωπικά δεδομένα του άλλου! Χωρίς αμφιβολία!
Βασικά I am an open book και πάλι κανείς μα κανείς ποτέ δεν μπορεί να με διαβάσει! Είναι λες και διαπράττω ένα έγκλημα, αφήνω αδιάσειστα στοιχεία για την εξεύρεση του δολοφόνου, και εντούτοις ο αστυνόμος Σαΐνης κοιμάται όρθιος! So στην τελική δεν γίνεται καμία ζημιά! Διότι πάντα άλλα θέλω να πω και άλλα καταλαβαίνει ο άλλος! Anw το point είναι ότι κατάλαβε πως τον γουστάρω και με δουλεύει εντελώς, παντελώς και ολικώς! Δεν είναι ότι προσπαθεί να εκμεταλλευτεί καταστάσεις! Καμία σχέση! Απλώς με αφήνει να τσουρουφλίζομαι, γνωρίζοντας πως θα χαθεί εν τέλει… και εγώ όπως το βλαμμένο, κάθομαι και περιμένω! Το ότι γνωρίζω τι θα γίνει είναι ανακουφιστικό; Το ότι συνειδητοποιώ την όλη φάση με απαλλάσσει από τις ενοχές; Η πάλι είμαι στην ίδια κατηγορία με τις απανταχού γκόμενες που τα έχουν κάνει σκατά και δεν το συνειδητοποιούν; Όπως και να έχει κουράστηκα! Υποθέτω σιγά-σιγά θα ξεθωριάσει το όποιο συναίσθημα από μόνο του και θα τελειώσει! Δεν έχω πλέον επιλογές! Έπαιξα τα τελευταία χαρτιά μου και τζίφος! Έχασα την παρτίδα!

Τι απομένει; Ε, να εμφανιστεί επιτέλους ο καινούριος γκόμενος που θα με κάνει να ξεχάσω όλους τους προηγούμενους! Άτε να δούμε! Και πολύ άργησε!

Περί αντρών ο λόγος…

Περί αντρών ο λόγος….


Αυτός που είπε τη γνωστή και κλασική ατάκα «άβυσσος η ψυχή της γυναίκας μάλλον είχε δίκαιο»…. Δεν υπάρχει πιο περίεργο ον από τη θηλυκή οντότητα, που δυστυχώς ή ευτυχώς παλεύει με θεούς και δαίμονες, μέσα από σαράντα κύματα, για να αναγνωριστεί ή έστω να γίνει στον ελάχιστο δυνατό βαθμό αντιληπτή η αξία της! Η γυναίκα από αρχαιοτάτων χρόνων θεωρείτο ένα άβουλο, αδύνατο, μην σας πω μίζερο πλάσμα, που μόνο δίπλα σε ένα άντρα μπορούσε να επιβιώσει! Τείνω να πιστεύω πως χάριν στις πόρνες καταφέραμε σιγά σιγά να βρούμε τα πόδια μας! Η πρώτη ομάδα γυναικών που μπόρεσε να ανεξαρτητοποιηθεί οικονομικά, ως ένα βαθμό τουλάχιστον, ήταν οι πόρνες! Η αυτοκράτειρα Θεοδώρα, είναι μια από τις αγαπημένες μου πόρνες! Ανήκε στις cortessans και κατάφερε εκμεταλλευόμενη τις αδυναμίες του Ιουστινιανού να τον σαγηνεύσει και να σταθεί δίπλα του ως αυτοκράτειρα…. Μιλάμε για μια εξαιρετική προσωπικότητα, μια μοιραία γυναίκα που κατάφερε να στιγματίσει τη ροή της Ιστορίας με το δικό της τρόπο!

Στόχος μας δεν είναι η μοιρολατρία, αλλά ούτε η διασφάλιση της όποιας ανεξαρτησίας μας! Αυτό έπρεπε να ήταν δεδομένο και προς έκπληξη πολλών αυτονόητο! Δεν θα καθίσω να αναλύσω τη θέση της γυναίκας, αλλά τη συμπεριφορά των αντρών!

Έπειτα από άπειρους διαλόγους με φίλες, φίλους και γκόμενους, άρχισα να υποψιάζομαι πως όλοι οι άντρες μυούνται από νεαρή ηλικία σε ένα εκπαιδευτικό σχολείο, που δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό από το γυναικείο μυαλό! Τι εννοώ με αυτό; Εν αγνοία μας και με πάσα μυστικότητα οι άντρες κάνουν ιδιαίτερα μαθήματα για το πώς να συμπεριφέρονται, κατά τη διάρκεια της ζωής τους, στο γυναικείο πληθυσμό! Βεβαίως, πριν αποφασίσει ο αρχιφαλλοκράτης διευθυντής σε ποια τάξη θα υπάγεται ο καθένας, τα αγόρια δίνουν εξετάσεις, με γνώμονα πάντα την ιδιοσυγκρασία τους! Ε, οκ δεν είμαστε τόσο ηλίθιες να πιστεύουμε πως όλοι άντρες είναι οι ίδιοι! Όλοι οι άντρες είναι ίδιοι με τους υπόλοιπους του τάγματός τους! Έχουμε δηλαδή μια διαφοροποίηση και μια κατηγοριοποίηση των αντρών ανάλογα τον ψυχικό τους κόσμο!

Αναλυτικά, θα μπορούσε να πει κανείς πως οι άντρες χωρίζονται στα εξής τάγματα:

1. Μαμάκιας: οποιαδήποτε γυναικεία ύπαρξη έχει μέτρο σύγκρισης τη μαμά του! Αυτός ο τύπος χωρίζεται σε δύο υπό-ομάδες: α. Μάνα power: ο τύπος αυτός δεν μπορεί να πάει καν στην τουαλέτα χωρίς να πάρει την έγκριση της μαμάς! Όλα πρέπει να αναφέρονται και να καταγράφονται στα πρακτικά βιβλία της μαμάς! Εκείνη θα εξετάσει, θα κρίνει και θα αποφασίσει αν αξίζει τον κόπο ο «άγγελός» της να ασχοληθεί με την εκάστοτε γκόμενα! Κατά προτίμηση, το υποψήφιο θύμα πρέπει να υιοθετεί, είτε ακούσια, είτε εκούσια, διάφορες συνήθειες της κυρίας μαμάς, που εκτιμούνται υπέρ του δέοντος από τον γιο. β. Μάνα warrior: ο τύπος αυτός έχει καταπιεστεί τόσο πολύ από τη δικτατορική συμπεριφορά της μαμάς, που έχει περάσει στην αντίπερα όχθη. Ό,τι θυμίζει έστω και σε μικρές ποσότητες το γυναικείο αυτό πρόσωπο απωθείται αυθόρμητα από το μυαλό, και μπορεί να αποβεί καταστροφική η οποιαδήποτε προσέγγιση αυτού του τύπου από υποψήφιες γκόμενες, που εμμέσως πλην σαφώς, έχουν κοινά χαρακτηριστικά με την κυρία μαμά!

2. Αθλητικάκιας: ο τύπος αυτός έχει έμμονη ιδέα με τον αθλητισμό και ο χρόνος του είναι περιορισμένος για οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα! Χωρίζεται στις εξής υπό-ομάδες: α. Me body builder: ο τύπος αυτός ξημεροβραδιάζεται σε γυμναστήρια, προσπαθώντας να αναδείξει τους μύες που τόσο απλόχερα θέλει να επιδεικνύει δεξιά και αριστερά! Υποψήφιες γκόμενες με κυτταρίτιδα, παρακαλώ να μην μπουν καν στο κόπο να συστηθούν! Επιπλέον, σας ενημερώνουμε πως εάν οι ίδιες δεν έχετε εμμονή με το σώμα σας, δεν είναι καλλίγραμμο και γραμμωμένο να αποφεύγετε κάθε συναναστροφή! Απαραίτητη προϋπόθεση ο θαυμασμός και η συνεχής αναφορά στους γραμμωμένους μύες του! β. Ποδοσφαιρόφιλος: ο τύπος αυτός έχει μόνο ένα λόγο ύπαρξης! Να ξελαρυγγίζεται στα γήπεδα για την ομάδα του! Εάν δεν είστε φαν της ίδιας ομάδας, πιθανόν να φάτε μια ωραιότατη χυλόπιτα! Ο κώδικας ένδυσης πρέπει να πληροί τις χρωματικές αποχρώσεις της ομάδας! γ. Υγιέστατος: ο τύπος αυτός θεωρεί τον αθλητισμό τρόπο ζωής! Όλα τα σχετικά συμπεριλαμβάνονται στο πακέτο! Π.χ. υγιεινή διατροφή, δεν πίνω, δεν καπνίζω, γενικά δεν ζω! Υποψήφιες γκόμενες που καταναλώνουν macdonalds, goodys κλπ παρακαλώ να μένουν μακριά!

3. Κουλτουριάρης: ο τύπος αυτός ξεχωρίζει από χιλιόμετρα κυρίως λόγω εμφάνισης, πχ. μακριά μαλλιά, ελαφρύ μούσι ή μούσι παπά, ρούχα που συνήθως οι γκόμενες σιχαίνονται. Χωρίζεται στις εξής υπό-ομάδες: α. Δήθεν: ο τύπος αυτός είναι η προσωποποίηση της υποκρισίας. Υποκρίνεται τον καλλιτέχνη ή τον παθιασμένο με την τέχνη γιατί είναι ο μοναδικός τρόπος για να βγάλει γκόμενα! Όλοι οι άλλοι απλώς απέτυχαν! Αν θέλετε να τον ξεσκεπάσετε κάντε ερωτήσεις σχετικές επί του θέματος και θα καταλάβετε πως δεν ξέρει την τύφλα του! β. Me originale: Ο τύπος αυτός είναι περιθωριοποιημένος, συνήθως καπνίζει πολύ και πίνει τον καφέ του χωρίς γάλα! Οι ενδυματολογικές του προτιμήσεις περιορίζονται σε σκούρες αποχρώσεις! Εάν δεν έχετε ένα πάθος, ανεξαρτήτου τύπου πχ. μουσική, διάβασμα, ζωγραφική, χορό είστε εκτός παιχνιδιού! Ο ενθουσιασμός για αυτό που κάνετε είναι απαραίτητος! Η φλόγα πρέπει να καίει στα μάτια σας όταν μιλάτε για αυτό!

4. Ο απρόσιτος: ο τύπος αυτός σπάνια μιλά, και όταν μιλά πάντα έχει κάτι ουσιαστικό να πει, τουλάχιστον έτσι νομίζει! Ο τύπος αυτός είναι συνήθως κομπλεξικός και χωρίζεται στις εξής υπό-ομάδες: α. Κόμπλεξ κατωτερότητας: στην πραγματικότητα δεν αναγνωρίζει στον εαυτό του καμία αξία, και λόγω της δυσβάστακτης ενοχής παρουσιάζει ένα απόμακρο attitude, φοβούμενος μην γίνει αντιληπτός! Για να πει κάτι το σκέφτεται 100 χρόνια, ώστε να είναι σίγουρος πως θα τραβήξει τα βλέμματα, διότι αυτό έχει πραγματικά ανάγκη! Την αναγνώριση στο πρόσωπο του άλλου! β. Κόμπλεξ ανωτερότητας: ο τύπος αυτός υπερεκτιμά τις ικανότητές του, και πιστεύει πως ο συνομιλητής του παίρνει αξία επειδή μόνο και μόνο του μιλά! Ο τύπος αυτός ελκύεται από γυναίκες που του πάνε κόντρα, αμφισβητώντας την αξία του! Αυτό ενεργοποιεί το λειτουργικό σύστημα «απόδειξη της αξίας» μου, πέφτοντας στην παγίδα χωρίς καν να το συνειδητοποιήσει, μέχρι να είναι πολύ αργά!

5. Ουδέτερος: ο τύπος αυτός είναι συνήθως ξενέρωτος! Ούτε κρύο, ούτε ζέστη! Η ομιλία μαζί του δεν περιέχει οποιεσδήποτε έντονες διακυμάνσεις, αν και μπορείς να συζητάς ώρες μαζί του, χωρίς να εκνευρίζεσαι! Η ψυχική ηρεμία σου δεν κινδυνεύει σχεδόν ποτέ. Είναι συνήθως γνωστός και με το χαρακτηρισμό το «καλό παιδί». Είναι κοντά σου όταν τον χρειάζεσαι, και σπάνια απατάει το ταίρι του! Η μόνη δυσλειτουργία του είναι ότι βαριέσαι μαζί του εύκολα!


6. Εξυπνόβλακας: ο τύπος αυτός μιλάει συνεχώς και σχεδόν ποτέ δεν έχει κάτι να πει! Εκτός από μαλακίες εννοείται! Χαρακτηρίζεται από εμμονή για ασύστολο show off, με ή χωρίς αξία. Συνήθως αναμασά τις ίδιες παπαριές σε όλες, με την ελπίδα να πέσει κάποια! Κάνει επίδειξη είτε των κρυφών του προσόντων, είτε των λεφτών του μπαμπά του, είτε το πώς έβγαλε την τελευταία του γκόμενα! Ευτυχώς, ο τύπος αυτός γίνεται εύκολα αντιληπτός, φτάνει να ανοίξει το στόμα του και να αρθρώσει κάποια λέξη!

7. Μαλάκας: ο τύπος αυτός ελκύει συνήθως το γυναικείο πληθυσμό, διότι έχει ωραία εμφάνιση! Χωρίζεται στις εξής υπό-ομάδες: α. Ψωνάρας: ο τύπος αυτός είναι συνήθως πολύ περιποιημένος, ξέρει να ντύνεται, έχει τρομερή αυτοπεποίθηση και προκλητικό βλέμμα! Είναι ωραίος, το ξέρει και το δείχνει! Είναι επικίνδυνος διότι σπάνια ερωτεύεται και αναλώνεται με ανούσιες, περιστασιακές σχέσεις! Ο τύπος αυτός είτε πραγματικά απολαμβάνει τη ζωή που ζει: σεξ, ξενύχτι και διασκέδαση, είτε βασανίζεται από το απόλυτο κενό, που ενώ έχει τα πάντα τίποτα δεν τον γεμίζει! Ψάχνει, τις πλείστες φορές, μάταια να γεμίσει το κενό αυτό και ερωτεύεται τη γυναίκα που θα του δείξει πως είναι ικανή να εκπληρώσει τις όποιες ανάγκες του! Η απάτη για το τύπο ψωνάρα είναι συνήθως αναπόφευκτο γεγονός! Ακόμα και αν γεμίσετε το κενό που νιώθει, τα κέρατα δεν τα γλιτώνετε διότι είναι στη φύση του η φιλαρέσκεια! Και οι γκόμενες που τον περιτριγυρίζουν είναι πολλές! Όλες θέλουν ένα κομμάτι από την πίτα με το μέλι! Γυναικεία ματαιοδοξία! β. Είμαι αντράκι: ο τύπος αυτός παρουσιάζεται σαν άντρας βαρύς, που ξέρει τι θέλει από τη ζωή του! Έχει πολύ έντονο βλέμμα και ως επί το πλείστον προσεγγίζει τις γυναίκες πρώτα σεξουαλικά και μετά σαν ανθρώπινα όντα! Ο τύπος αυτός είναι δυναμικός και δεν χολοσκάει για μικροπράγματα! Αν περιμένετε να σας ακούει ξεχάστε το! Πρώτα πρέπει να ικανοποιηθούν οι δικές του ανάγκες και μετά οι δικές σας! Για να τον κατακτήσετε πρέπει να είστε καλές στο κρεβάτι, να μην έχετε κτητικές τάσεις και να πηγαίνετε με τα νερά του, διότι συχνά γίνεται βίαιος! Επιπλέον, το ντύσιμο σας πρέπει να είναι προκλητικό και να νιώθει πως σας γουστάρουν οι φίλοι του! Βεβαίως, μην τολμήσετε να κοιτάξετε δεξιά ή αριστερά διότι θα σας βγάλει τα μάτια!

8. Πού σου νεύκω πού πάεις: ο τύπος αυτός βασανίζεται μονίμως από υπαρξιακές ανησυχίες! Νιώθει χαμένος στο διάστημα και προσπαθεί να βρει το νόημα της ζωής! Ο τύπος αυτός είναι πολύ δύσκολη περίπτωση διότι η εναλλαγή στη συμπεριφορά του κουράζει! Δύσκολα προσεγγίζεται, και για να τον κατακτήσετε πρέπει να έχετε τα άστρα με το μέρος σας! Είναι τόσο απασχολημένος με τις σκέψεις του που σπάνια δίνει σημασία σε κάποια! Ο τύπος αυτός χωρίζεται σε δύο υπό-ομάδες: α. Ολοκληρωμένος: νιώθει ότι βρήκε το δρόμο προς την εκπλήρωση των αναγκών του και χαρακτηρίζει τον εαυτό του ως ολοκληρωμένο! Αυτό όμως είναι παγίδα διότι δεν θέλει τίποτα να διαταράξει την ψυχική του ηρεμία και να τον βάλει σε περιπέτειες, έτσι δεν αναζητά σύντροφο! Επιπλέον, είναι δύσκολη η επικοινωνία μαζί του διότι μόνο αυτός έχει δίκαιο και όλοι οι άλλοι λένε απλώς βλακείες! Νιώθει πολύ ξεχωριστός και συνήθως είναι καυστικός και ειρωνεύεται μέχρι αηδίας! Στην πραγματικότητα δεν ξέρουν την τύφλα τους και είναι παγιδευμένοι στον κόσμο τους! Υπάρχουν πολύ λίγες εξαιρέσεις, που πραγματικά έχουν φτάσει στο σημείο να θεωρούνται ολοκληρωμένοι, αλλά αυτό είναι χαρακτηριστικό μιας πιο ώριμης ηλικίας! β. Απαισιόδοξος: ο τύπος αυτός είναι τόσο μπερδεμένος, που ψάχνοντας το νόημα της ζωής κατάλαβε πως αυτό δεν υπάρχει! Έχει τάσεις αυτοκτονίας, νιώθει μόνος, πεπερασμένος στο χρόνο και δεν μπορεί να κάνει ούτε μια θετική σκέψη! Βασικά, είναι χαμένος από χέρι και πολύ μίζερος! Μείνετε μακριά διότι η ανυπαρξία, ο μηδενισμός και η παρακμή ίσως είναι κολλητική επιδημία!

Εδώ να επισημάνουμε πως υπάρχουν κατηγορίες αντρών που έχουν χαρακτηριστικά και από τα υπόλοιπα τάγματα πχ. και αθλητικάκιας και ψωνάρας ή και αντράκι και εξυπνόβλακας! Για αυτό συνιστάται προσοχή ώστε να ξεκαθαρίζεται επακριβώς ο τύπος προτού επιδοθείτε σε οποιαδήποτε συναναστροφή! Σε επόμενο blog θα αναφερθούμε στο τι ακριβώς μαθαίνουν στη σχολή οι απανταχού άντρες, που οι γυναίκες αδυνατούν να καταλάβουν...

Έπεται η συνέχεια… αναμένατε στο ακουστικό σας…

Πινακίδα ΗΝΧ 78

loipon, grafw greeklish dioti i wra ine 12 kai kati (nai meta ta mesanixta) so en exw k polles orexis!

opws exw dei deksia, aristera k genika panw katw to kikloforiako sistima einai xalia mayra doksa si o theos! anw den prokeitai na sxoliasw kai polla alla ayto pou me ekane na kserathw sta gelia, itan mia pinakida! mia gamati pinakida gia na eimaste akrivis! opws evgaina apo ton orfanidi koitaw ena car! ermmmm kati mou ekane klick! ksanagirnaw kai vlepw tis pinakides tou! kai ti vlepw! ena xartoni, pou na grafei ta noumera idioxeirws! malista itan k vidwmeni! kala milame ola ta lefta! traymatiki empeiria! kai pou na sfiksoun oi zestes! oleeeeee! ena frape gia tous kipreous me tin apleti dimiourgikotita kai tin apisteyti fantasia tous! ksana oleeee!

Βασικά καλησπέρα σας!

Έχω αρχίσει να πιστεύω πως η επικοινωνία είναι ένα προσόν που εγώ τουλάχιστον δεν διαθέτω! Σοβαρά τώρα.... Πάντα παρεξηγούμαι! Συμπέρασμα? Θα αρχίσω πλέον να μην συζητώ με κανένα, να μην εκφράζομαι για τίποτα και γενικά να μην μιλώ για κάτι επουσιώδες. Θα περιορίζομαι στα τυπικά, ξενέρωτα σχόλια που όμως στην τελική σε βγάζουν από πολύ δυσάρεστες καταστάσεις, έχεις πάντα ψυχική ηρεμία και όλα καλά κι όλα ωραία! Είμαι μπερδεμένη μέχρι αηδίας και δεν ξέρω βασικά πού παν τα τέσσερα μου πια! Ο κύβος ερρίφθην! Εγώ αλλού, το τρένο φεύγει και θα αρχίσω να μαδάω μαργαρίτες! Ευχαρίστω όλους όσοι δεν με καταλαβαίνουν και με τον τρόπο αυτό they remind me of what i really am! What am I? Αριανή! Ναι, είμαι από άλλο πλανήτη! Οι τελευταίες εξελίξεις αυτό υποδηλώνουν και εγώ τείνω να αρχίσω να το πιστευώ! Ε, μα πια! Αφού άλλα λέω και άλλα καταλάβουν! Ή εγώ πλέον δεν ξέρω τι λέω! Όπως και να το κάνουμε βάλτου ρίγανη! Απόψε η σκέψη μου δεν βρίσκει άκρη.... Βασικά Καλησπέρα σας!