Οδηγώ, οδηγάς, οδηγούν!

Εδώ και καιρό στριφογυρνάει στο μυαλό μου, ότι σε κάποια φάση πρέπει να γράψω για την οδική συνείδηση και πώς αυτή αντανακλάται στην ιδιοσυγκρασία του καθενός μας. Και νομίζω έφτασε η μεγάλη στιγμή! Λοιπόν... περνάμε κατευθείαν στο ψητό!

Άραγε ο τρόπος που οδηγάμε είναι παράθυρο στο μικρόκοσμο μιας εσώτερης πτυχής του εαυτού μας?

Υποθέτω πως πρέπει κάπως να σχετίζονται. Όταν οδηγάς, ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία σου, έχεις και τις ανάλογες αντιδράσεις σωστά?!

Κατά συνέπεια, θα προσπαθήσω να δω τι παίζει με τα του οίκου μας, ώστε να αποδείξω πως υπάρχει κάποιου είδους συσχέτιση, όποια και αν είναι αυτή! Για να μην παρεξηγηθώ θα αρχίσω με τον εαυτό μου, μιας και τον γνωρίζω τσας περισσότερο από κάποιους άλλους!

Δέκα και ένας λόγοι οδηγητικής ενδοσκόπησης (χωρίς κάποια λογική σειρά ανάρτησης):

1. Πατώ συχνά φρένο, βενζίνη-φρένο-βενζίνη-φρένο! Μήπως αυτό σημαίνει πως είμαι νευρική και ανυπόμονη?

2. Άμα τύχει, λόγω καλής θελήσεως, και αφήσω κάποιο οδηγό που περιμένει σε καμιά πάροδο να περάσει και δεν με χαιρετήσει με ένα νεύμα ευχαριστήριο, ψιλονευριάζω! Αυτό σημαίνει πως είμαι απαιτητική και κάνω κάτι γιατί περιμένω αντάλλαγμα από τον άλλο, όσο μικρό και αν είναι αυτό?

3. Πάντα χαιρετώ τους άλλους, άμα βρεθώ στην πιο πάνω κατάσταση αλλά είμαι στην αντίπερα θέση (δηλαδή περιμένω κάποιο καλό κύριο να με αφήσει να βγω στον κύριο δρόμο). Αυτό σημαίνει πως εκτιμώ την όποια βοήθεια μου παραχωρείται? (Ουάου εντυπωσιάστηκα τώρα)!

4. Πάντα ελαττώνω ταχύτητα, όταν το πίσω αυτοκίνητο κάνει απόπειρα προσπέρασης! Αυτό σημαίνει πως νοιάζομαι για τον άγνωστο συμπολίτη μου? (εδώ μιλάμε με έχω θαυμάσει!).

5. Όταν το διπλανό αυτοκίνητο, σε διπλής κατεύθυνσης δρόμο, αντί να εμμένει στη δική του λωρίδα, επιμένει να ελκύεται από τη δική μου, μου έρχεται να του δώσω μια (ένα ταρακούνημα το χρειάζεται), μόνο και μόνο για να μάθει να κρατά τις αποστάσεις! Αυτό σημαίνει ότι είμαι αντικοινωνική και μ΄ αρέσει ο άλλος να κρατά αποστάσεις ασφαλείας?

6. Όταν το από πίσω αυτοκίνητο βρίσκεται συνεχώς μέσα στα πισινά μούτρα του δικού μου, έτσι για να του την σπάσω, χαμηλώνω ακόμα πιο πολύ την ταχύτητα μου! Αυτό σημαίνει πως είμαι εκδικητικός τύπος?

7. Άμα περνώ από ένα συγκεκριμένο στρατόπεδο και ο στρατιώτης εκεί μου κάνει νόημα να περιμένω μέχρι να βγουν όλοι οι συνταγματάρχες, διοικητές, αξιωματικοί κτλ κτλ κτλ –μπας και περιμένουν στην ουρά, τρομάρα τους- κορνάρω σαν δαιμονισμένη και αδικημένη τρελή! Αυτό σημαίνει πως έχω πρόβλημα πειθαρχίας και δεν αναγνωρίζω την αξία των οργάνων εξουσίας (μη χέσω)?

8. Κάποιες φορές (πολύ συχνά τελευταία) περιμένω στην ουρά για να διανύσω μια απόσταση 10 λεπτά και περνάνε 45! Ε, σε τέτοιες περιπτώσεις μου έρχεται να πάθω νευρικό κλονισμό και να παρατήσω το αμάξι εκεί στη μέση του δρόμου! Αυτό σημαίνει πως δεν έχω υπομονή, επομένως δεν κάνω για μάνα και έχω τάσεις φυγής όταν τα πράγματα ζορίζονται?

9. Κάποιες φορές όπως οδηγώ, μπορεί να βρεθώ 3-4 δρόμους παρακάτω, χωρίς όμως να έχω αντιληφθεί πώς έφτασα εκεί. Μιλάμε ξεχνώ τι μεσολάβησε, εύχομαι να μην πέρασα με κόκκινο και ευχαριστώ το θεό που δεν έπαθα κάνα ατύχημα! Αυτό σημαίνει πως χάνομαι στο διάστημα και ότι έχω πρόβλημα συγκέντρωσης? Μήπως η πραγματικότητα δεν είναι ό,τι καλύτερο και δημιουργώ φανταστικούς κόσμους για να ξεχνιέμαι?

10. Όταν οδηγώ μια χαρά, όμορφα και ωραία, απολαμβάνοντας ξέγνοιαστη τη διαδρομή (κοπέλα μου στο περίπτερο πας, όχι εκδρομή!) και ο άλλος που βγαίνει από την πάροδο εμφανίζεται μπροστά μου σε κλάσματα δευτερολέπτου, μου κόβει το δρόμο και αναγκάζομαι να φρενάρω μπας και γλυτώσω τα μούτρα του καημένου του αυτοκινήτου μου (που στο κάτω-κάτω δεν έφταιξε σε τίποτα), μου έρχεται να τον πλακώσω στις σφαλιάρες για να μάθει να φέρεται! Αυτό σημαίνει πως δεν θέλω να ενοχλεί ο άλλος την προσωπική μου ηρεμία και να χαλά τα σχέδια μου, όσο βλακώδεις και να είναι αυτά, διαφορετικά μιλάμε την έβαψε για τα καλά?

11. Άμα παρκάρω και έρθει ο γκόμενος από απέναντι και παρκάρει με ένα τόσο «σκατένιο» τρόπο, ώστε εγώ η ολίγον άσχετη οδηγός (ε καλά δεν είμαστε και όλοι Σουμάχερ), κάνω δεκαπέντε χιλιάδες πισινές και μπροστινές για να βγάλω το ρημάδι το αυτοκίνητο, πολύ θα ήθελα να πάρω φόρα και να βγω μια και καλή, αφού θα έχω περάσει πρώτα πάνω από το car του! Ε μα πια! Τόση ασυνειδησία? Αυτό τώρα σημαίνει πως είμαι νευρική και ανυπόμονη, αντικοινωνική και εκδικητική, με τάσεις φυγής, με πρόβλημα πειθαρχίας, μπλα μπλα μπλα (και γενικά όλα όσα περιέγραψα πιο πάνω και δεν θυμάμαι αλλά βαριέμαι να ανεβώ στο πάνω μέρος της σελίδας για να τα ψάξω)?





Κοίτα από τους δέκα συν ένα λόγους που έγραψα υπάρχουν και δύο θετικά! Δεν είναι και τόσο κακό! Από την άλλη υπάρχουν άλλοι 9 λόγοι, λιγουλάκι αρνητικοί! Άραγε τώρα τι συμπέρασμα να βγάλω? Δεν φαντάζει και τόσο ελπιδοφόρο το τι εστί rakuneta!

Το βρήκα, το βρήκα! Λοιπόν!

Με βάση το πιο πάνω τεστ, αποδεικνύεται πως ο αρχικός συλλογισμός είναι λανθασμένος και καμία σχέση δεν έχει το οδήγημα με το χαρακτήρα! Διότι εγώ είμαι ένα αξιαγάπητο πλάσμα με μια καλή κουβέντα για όλους μα όλους όσους με περιτριγυρίζουν! Μωρέ δεν πάτε στο διάολο? Ουπς! Παραφέρθηκα!

Τα φιλιά μου!