04 July, 2008

Περί ανέμων και υδάτων



Τελικά όσο αργά κυλάει ο χρόνος μερικές φορές άλλο τόσο γρήγορα φεύγει κάποιες άλλες… Είναι περίεργο να αναλογιστεί κανείς την έννοια του χρόνου. Όπως λέει και ο Καντ οι έννοιες του χώρου και του χρόνου είναι έμφυτες στον άνθρωπο. Πού θέλω να καταλήξω? Σάμπως και ξέρω. Προσπαθώ η καημένη να κάνω ένα πρόλογο που έχει τόσο καιρό να ασχοληθώ με το μπλογκ. Βασικά είμαι της φάσης πως αν δεν έχω όρεξη για κάτι δεν το κάνω καθόλου. Το ερώτημα βέβαια που προκύπτει είναι γιατί δεν είχα όρεξη! Σε γενικές γραμμές δεν υπήρχε ιδιαίτερος λόγος. Απλά δεν μου έβγαινε. Λες και τώρα που γράφω έχω και κάποιο ιδιαίτερο λόγο.

Το ευτύχημα είναι ότι έχω καλή διάθεση τελευταίως και ομολογώ ότι αισθήματα μιζέριας και απαισιοδοξίας έχουν καιρό να με πιάσουν! Πτου πτου πτου μην με ματιάσω. Δεν ξέρω το καλοκαιράκι παρόλη την αφόρητη ζέστη που το συντροφεύει με τρέφει με μια θετική ενέργεια. Από την άλλη βέβαια δηλώνω φαν του χειμωνιάτικου καιρού μιας και καρφώνεται στο μυαλό μου μια συγκεκριμένη εικόνα, την οποία εννοείται δεν έζησα ποτέ αλλά την γουστάρω απίστευτα! Εγώ σε ένα ξύλινο σπιτάκι, μέσα σε ένα δύσβατο δάσος, κουλουριασμένη στον βολικό καναπέ μου να πίνω chocolate, να διαβάζω ένα καλό βιβλίο και που και που να ρίχνω κλεφτές ματιές στις φλόγες που ξεπετάγονται από το τζάκι! Αμάν δεν μας βλέπω καλά! Η ζέστη φταίει! Είμαι αθώα εγώ κύριε δικαστά!

Όπως και να έχει η καθημερινή πραγματικότητα με βρίσκει να καταναλώνομαι σε καφέ, μπαράκια, εστιατόρια, παραλίες, νυχτερινά μπάνια, συναυλίες, και εκδηλώσεις πάσης φύσεως αρκεί να μου τραβήξουν το ενδιαφέρον. Προσπαθώ να με κρατώ συνεχώς απασχολημένη. Μετά από μια σύσκεψη με τον εαυτό μου έβγαλα το συμπέρασμα ότι το κάνω αυτό για να μην σκέφτομαι. Όσο περνάει ο καιρός συνειδητοποιώ πως κάποιες φορές οι σκέψεις μας κάνουν κακό και μας δηλητηριάζουν ανεπανόρθωτα. Οπόταν ίσως καλύτερα απλά να δεχόμαστε κάποια πράγματα και καταστάσεις χωρίς να χρειάζονται απίστευτα βράδια ενοχλητικής τριβής με τον εαυτό μας προσπαθώντας να κατανοήσουμε το γιατί! Επομένως, το νέο σλόγκαν του καλοκαιριού είναι Ο,ΤΙ ΒΡΕΞΕΙ ΑΣ ΚΑΤΕΒΑΣΕΙ! Κουράστηκα να κυνηγώ καταστάσεις, να ψάχνω ενόχους, να κάνω λάθη και να μην γουστάρω τον εαυτό μου. Δεν μπορώ να κατανοήσω με τίποτα γιατί μπλέκομαι σε μια κατάσταση ενώ όλα τα στοιχεία δείχνουν πως δεν θα μου βγει σε καλό! Από τα πολλά πεσίματα τελευταίως θα μείνω ανάπηρη! Και η ειρωνεία είναι ότι στην τελική εγώ φταίω διότι δεν έδωσα τέλος εξαρχής ή επειδή συμπεριφέρομαι είτε εγωιστικά είτε επιπόλαια σε διάφορα γεγονότα!

Ουφ, έχω ελαφρύ πονοκέφαλο! Λέτε να πάρω panadol για προληπτικούς λόγους? Oui oui που λένε και οι Γάλλοι!

Άντε την κάνω!
Τα φιλιά μου

No comments: