edw o kosmos kaigete....

ouf!

nomizw ime sta prothira tis katathlipsis! den ime poli kala teleytaia! genikws ola mou pane strava h´den mou pane katholou....
sinexws pareksigoume me atoma, sinexws varieme, sinexws den thelw na akouw kanena....
varethika oloi na perimenoun ayto i to allo apo mena... den exw oreksi gia doulia, den exw oreksi oute na vrisw!
vasika thelw mono na koimamai! na koimamai k na trww! hahaha katathliptiko e? isws!

anw sti teliki tha ithela na pw ena megalo eyxaristw se osous me katalamvainoun k den zitoun tpt apo mena! (alithia iparxoun tetoioi?) eleos! genika aytes tis meres den simpathw kanena idiaitera! thelw na figw! na paw diakopes! simera douleuw 7.30-2.30 16.00-23.00! thelw na kopw! palia ksina stafilia!

en antexwwwww! k kathe mera perimenw kati kainourio.... kati pou na me eksitarei.... k ayto to kati den erxete pote... i ama erthei, ksefouskwnei nwris! igeia! k ayta iparxoun stin zwi mas!

poia i gnwmi sas gia tous gay? alitheia? proswpika den exw provlima! dexomai tous pantes ftanei oi dikes tou epiloges na min exoun antiktipo stis dikes mou! k ti ginete ama psilosimpathisis ena gay ws straight? e tote agapitoi mou asxetoi exoume provlima! ti kanoume? eeee ginomaste filenades me to gay k pou xeris mporei na mas dwsei xrisimes simvoules gia ton epomeno gkomeno pou tha simpathisoume! vasika prepei na to parw apofasi! antras gia mena den iparxei! telia k paula ktl ktl ktl!!!

exw paralogistei to xerw! k kati allo min katigorite filous sas se atoma pou den gnwrizete! den ine oti kalitero k propantwn esis feneste o "malakas" tis ipothesis k oxi aytos pou katigorite! k epipleon, to megalo erwtima "pisteyoume ola osa legontai gia ton allo... akoma k an kapoies endiksis dixnoun pws isws etsi exoun ta pragmata h´perimenoume to agio pneuma na mas fwtisei k na diapistwsoume ola osa legontai by ourself?"! gmt! giati na min exw mia apli zwi me aplous anthrwpous!

k giati panta simpathw lathous anthrwpous re gmt? k giati oloi me thewroun egwistria? kourastika! ime pareksigimeni iparksi k oloi oi alloi den xeroun tin tifla tous! egw ayto nomizw! teleia k paula ksana! ama pia! rafia i vivliothiki exi polla! doksa tw thew! ate kanei!

ksana eyxaristw filous pou ine dithen filoi! k den anigw to stoma mou dioti tha ginei o pemptos pagkosmios polemos! k den exw tin psixiki dinami oute to kouragio na to kanw! to oti den lew kapoia pragmata den simeni oti den ta katalamvainw....

ektora mwro mou pou ise?

To stoxasmo tis pia xairotan moni....

loipon, simera eimai apogeuma sti douleia! ti simenei ayto? poli apla sxolaw stis 6!
milame eimai ptwma kai thelw nani mou! oli mera etrexa panw katw, katw panw! vlepete i vivliothiki exei 2 orofous panathema tin! συν τοις άλλοις (gia na min nomisete pws den xerw na to grapsw! kala pios asxoleitai mazi sou mou les! tststst) perimenw tin margarita na mou ferei macdonalds since exw na faw apo xtes k i wra ine 3.33 sas parakalw!

simera skeftomoun oti thelw plousio gampro! apo tin alli vevaia ayto simenei na paravw tis arxes mou pou toso perifana k peritrana diakirissw deksia k aristera, genika opou vrethw! eleossss mazi mou! anw ama skeftw poso kourazomai ton teleytaio kairo omologw pws to teleio tha itan enas plousios gampros pou entoutois tha me ekane na ton erwteytw trella! etsi den tha ixa tipsis k tha imoun k i pio eytixismeni gineka ston kosmo! plus gia kerato oute logos! min xasw k ta avga k ta kalathia! heheheh astieyomai! den keratwnw pote! ermm.....

anarwtieste pote ti sas epifilassei to mellon? egw sxedon kathe mera.... oi iparxiakes mou anisixies ine pleon o monimos mou sintrofos! k kanis apo to andriko filo den fenete na simerizete tis endomixes, eswterikes anagkes mou! para mono me koitane me ena vlemma aplanes pou kathreftizete sta matia toys i aporia "kala den exis tpt allo na apasxolithis? athkiaseros papas thavei pethamenous ena prama"! ki omws... to na psaxnis ayto to kati, ayto pou trefei to keno pou zei mesa sou ine ena poli omorfo sinesthima pou se kanei na niwtheis zwntanos! anw as ta afisw ayta protou me perasete gia trelli! a! oso afora ta kosmitika epitheta exw akousei ouk oliga! idiotropi, oksini, pagokolona, psixri, kompleksiki, spastiki, psixopathis, egwkentriki, neyrospasti ktl ktl ktl! omws egw den masaw! se opoion aresoume gia tous alloys den tha mporesoume! me tin kamia! (ps. vevaia egw akousei k poli aksiagapita sxolia apo merikous merikous alla ayta ta kratw gia tin parti mou! mes tin glika hiihihi!)

ate kanei, varethika na grafw, na skeftomai! vasika peinw! k stin teliki o gampros den nomizw na emfanistei! an kapios pou diavazei to sxolio ayto ftarnistei parakalw na epikoinwnisei mazi mou.... isws na ine to simadi pou gireuw! epipleon, o gampros prepei prin emfanistei stin ekklisia gia na me parei me papa k me koumparo prepei na exei diavasei ti theia kwmwdia tou danti! aytos ine oros aparavatos! den to sizitw kan! dioti o dantis tairiazei panta k pantou san to galazio t' ouranou! asxeto! vasika kalispera sas! ermmm.... igeia!

makia sas!

asxeto! dipsw!

ektora thelw nero!

Πού σου νεύκω πού πάεις...

αυτό το blog είναι αντιγραφή ενός άλλου blog, το οποίο είναι δικό μου! Απλά ξέχασα το password μου ρε γαμώτο και επειδή συνειδητοποίησα πως μέχρι να το θυμηθώ θα φάω περισσότερο χρόνο παρά να το αντιγράψω επέλεξα την εύκολη λύση! με ελάχιστες διαφορές!

το προηγούμενο ήταν http://beatricesdiscourse.blogspot.com/, ενώ το καινούργιο http://beatricediscourse.blogspot.com/
ποια η διαφορά? ένα σ ! ναι ναι ναι!
έχω κάνει copy paste τα πιο παλιά σχόλια! είναι από φλεβάρη! τώρα καταλάβατε γιατί ξέχασα τους κωδικούς??? btw είχα και 24 επισκέψεις! περιεργό ε????
καλό θα ήταν να κάνατε όλοι τέτοιο blog για να έχουμε κάτι να συζητούμε και να τσακωνόμαστε όταν δεν θα έχουμε κάτι άλλο να κάνουμε πχ. να κουτσομπολεύουμε τον κόσμο! στην τελική μην κάνετε!

αν έχω παρατονισμούς δεν θέλω σχόλια διότι είμαι ένοχη! ομολογώ οι τόνοι δεν είναι το φόρτε μου!

επιπλέον, θα ήθελα να δηλώσω ότι οι Κύπριοι οδηγοί είναι εντελώς παντελώς άσχετοι! έλεοςςςςς!

ποιος θα μου πει το όνομα του πρώτου άστρου της αυγής??? ε???

Βία στην οικογένεια

Λοιπόν,
επειδή στις 19 Νοεμβρίου είναι η παγκόσμια μέρα κατά της βίας στην οικογένεια αποφάσισα να σας ενημερώσω επί του θέματος διοτί ως Κύπριοι δεν ξέρουμε την τύφλα μας! Βασικά, μόνη μου τα λέω, μόνη μου τα ακούω!
Anw, θα βάλω το site στο msn μπας και το διαβάσει κανείς.
Όπως ξέρετε, εάν ξέρετε βέβαια, το θέμα της βίας με ενδιαφέρει τα μάλα! So αξίζει έστω και λίγες γραμμές αναφοράς! Pls visit το site! Έχει γίνει καταπληκτική δουλειά και όλο και κάτι θα βρείτε να διαβάσετε! Μέχρι και πόστερ να κατεβάσετε έχει για όσους προτιμούν τις εικόνες από τα λόγια. Θα κάνω ερωτήσεις βασεί των οποίων θα ξέρω ποιοι έκαναν τον κόπο να μπουν να δουν έστω και από περιέργεια! Είμαι σπαστική το ξέρω!

http://www.familyviolence.gov.cy

μάκια σας!

Το σύνδρομο της σταχτοπούτας ή η ευνούχος γυναίκα;

Η ανάγκη της γυναίκας να πάρει τη θέση που της αξίζει και να έχει ένα ισότιμο ρόλο στη διαδικασία ανάπτυξης της κοινωνίας, συμμετέχοντας σε όλα τα φάσματα και τομείς της κοινωνικής ιεραρχίας ως υπαρκτό και ενεργό μέλος της πολιτείας οδήγησε στη δημιουργία του φεμινισμού. Η έμφαση που δόθηκε από τις ίδιες τις πρωταγωνίστριες του κινήματος είχε στόχο να καταρρίψει το μύθο, που ήθελε την ανδρική συμπεριφορά να αναγνωρίζεται ως το μοναδικό πρότυπο της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Πιο συγκεκριμένα, θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο φεμινισμός πραγματεύεται τη σχέση των δύο φύλων και υποδεικνύει τη ανισότητα που επικρατεί στην κοινωνία ανάμεσα στο ανδρικό και το γυναικείο φύλο.
Το μεγάλο ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί τα λέω όλα αυτά; Ε, λοιπόν, η απάντηση είναι απλή. Μέσα μου κρύβεται μια φεμινίστρια, που κάπου κάπου ξυπνά! Αν και μεταξύ μας δεν νομίζω να κοιμάται ποτέ, και θα μπορούσα μάλιστα να ομολογήσω πως κάθε φορά που με φλερτάρει ένας άντρας, σκέφτομαι αν το κάνει επειδή του αρέσω πραγματικά, εγώ η Φρόσω, ή επειδή ονειρεύεται να με ρίξει στο κρεβάτι. Διότι περι αυτού πρόκειται, ενός ονείρου. Δεν το παίζω συντηριτηκούρα ούτε μη μου άπτου αλλα οκ το επόμενο βήμα... είναι για μένα ενα δύσκολο βήμα και πρέπει ο άλλος να με εμπνέει! (άκουσον άκουσον λέξη! εμπνέει! έλεοςςςςςςςς). Αnw, το θέμα μας δεν είναι η ερωτική μου ζωή αλλά η ενδόμυχη, εσώτερη αν θέλετε, ανάγκη μου να υπερασπιστώ το φύλο μου απέναντι σε κακοπροαίρετους πουριτανούς, που θεωρούν τη γυναίκα άνθρωπο δεύτερης κατηγορίας.
Τι με έκανε να ασχοληθώ με το συγκεκριμένο θέμα σήμερα και όχι χτες ή αύριο; Διαβάζοντας το άρθρο του Πολίτη στις 30/11, που αναφερόταν στις ανησυχίες του Αρχηγού της Αστυνομίας για την ομάλη και σωστή λειτουργία της αστυνομικής δύναμης στο άμεσο μέλλον, συνειδητοποίησα ότι οι αφελείς ανάμεσά μας έχουν αρχίσει δυστυχώς να πληθαίνουν. Η ανησυχία του κύριου Κουλέντη, σαφώς, δεν έγκειται στη νεανική παραβατικότητα, στη έξαρση του φαινομένου της διακίνησης ναρκωτικών, σε ενδεχόμενες αποτυχίες εντοπισμού, σύλληψης και καταδίκης διαφόρων εγκληματιών, ούτε ασφαλώς στα προβλήματα οδικής ασφάλειας και κυκλοφοριακής συμφόρησης, αλλά ούτε στη έλλειψη κονδυλίων για χρηματοδότηση προγραμμάτων είτε για την προστασία του πολίτη, είτε για την εξειδίκευση του προσωπικού της αστυνομίας. Όλα αυτά τα θέματα δεν φαίνεται να ανησυχούν τόσο πολύ τον Αρχηγο όσο η ανικανότητα της γυναίκας αστυνομικού να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες της δουλειάς της. Μάλλον, στα μάτια του κ. Κουλέντη η θέση της γυναίκας είναι στην κουζίνα. Η γυναίκα παρουσιάζεται ως το αδύναμο φύλο, χωρίς εσωτερική δύναμη ή το απαιτούμενο θάρρος, ανίκανη να αναποκριθεί σε δύσκολες, πιεστικές καταστάσεις, αναξιόπιστη και αναπροσάσμοστη σε εργασιακές απαιτήσεις. Αλήθεια, κ. Κουλέντη αυτό είναι για σας η σημερινή γυναίκα;;;;;;;
Τα επιχειρήματα που αναφέρει ο Αρχηγός Αστυνομίας συνοψίζονται στα εξήs: άρνηση της γυναίκας αστυνομικού να συνοδεύσει επικίνδυνους κρατούμενους, αδυναμία να εντοπίσει, να κυνηγήσει και να συλλάβει εγκληματίες, προτίμηση της πρωινής βάρδιας, έλλειψη συνεργασίας με άντρες αστυνομικούς, ενδεχόμενη εγκυμοσύνη, μη ύπαρξη σωματικής δύναμης κτλ κτλ κτλ κτλ κτλ!!!!!!!
Κοιτάξτε επειδή δεν ζούμε σε ενα ουτοπικό κόσμο, και επειδή ευτυχώς ή δυστυχώς προσπαθώ να βλέπω τα πράγματα όπως είναι και όχι όπως είμαι (πάω στοίχημα πως η πρόταση αυτή θα διαβαστεί δύο φορές πριν καταλάβετε τι προσπαθώ να πω!) ομολογώ πως ο Αρχηγός έχει δίκαιο σε ένα πράγμα! Η γυναίκα υστερεί σε σωματική δύναμη έναντι των ανδρών. Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να θεωρείται ως το πρωτεύον κριτήριο για πρόσληψη στην αστυνομική δύναμη! Το θεωρώ άδικο να στιγματίζεται η πλειοψηφία της γυναικείας δύναμης στην αστυνομία επειδή κάποιες ασυνείδητες μάλλον γυναίκες αρνιούνται να ανταποκριθούν στις ανάγκες του εργασιακού περιβάλλοντος, θέτοντας τους δικούς τους όρους.
Ίσως, θα ήταν προσφοροδότερο να γίνονταν κάποιες τροποποιήσεις στην ανάληψη καθηκόντων όπως πχ. η συνοδεία κρατουμένων να γίνεται αποκλειστικά από άντρες, ή η αστυνομική δύναμη σε γηπεδά ή εκδηλώσεις μαζικής σύναξης να αποτελείται στην πλειοψηφία από άντρες, όχι όμως να συζητείται η περίπτωση αποκλεισμού ή μείωση της γυναικείας παρουσίας στο αστυνομικό σώμα.
Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι υπάρχει μεγάλη μερίδα ανδρών στην αστυνομία που δεν πληρούν τα κριτήρια του κ. Κουλέντη για την "άρεια φυλή" πχ. σωματική δύναμη, επίδειξη θάρρους σε δύσκολες συνθήκες, αποτελεσματικότητα στην άσκηση αστυνομικής εξουσίας κτλ...
Για να μην πολυλογώ θα ήταν καλό αντί οι αξιωματούχοι αυτής της πολιτείας να αναλώνονται σε αχρείαστες σκέψεις και αβάσιμες έγνοιες, να προσπαθήσουν με αξιοκρατικά κριτήρια και με γνώμονα πάντα την αμεροληψία να επιλέγουν τους καλύτερους των καλυτέρων αναμεσά στους υποψηφίους, ανεξαρτήτως φύλου....
Διότι διαφορετικά θα πιστέψω πως ο κ. Κουλέντης θεωρεί πως η γυναίκα εξαιτίας του φύλου της πρέπει να παραιτηθεί απο τη φιλοδοξία για αντικειμενική δικαιοσύνη... Στην τελική ίσως ο φόβος του άνδρα για ανεξαρτησία της γυναίκας να είναι μεγαλύτερος απο το φόβο της ίδιας της γυναίκας μπροστά στη ψεύτικη αυτονομία....
Πρέπει, επιτέλους, να ξεπεραστεί το κόλλημα που θέλει τη γυναίκα ανίκανη να εκπληρώσει ταυτόχρονα περισσότερους απο ένα ρόλο, το ρόλο της συζύγου, της μητέρας, της εργαζόμενης, της γυναίκας...
Ε, μα πια!!!!

Τα του οικου μας (ο τονισμος βλάπτει σοβαρα την υγεια μου)

Λοιπον χτες διαβασα οτι σημερα 11 Φεβρουαριου στη Λευκωσια θα πραγματοποιειτο το 12ο παγκυπριο συνεδριο που οργανωνει το Κεντρο Ενημερωσης για τα Ναρκωτικα και Θεραπειας Εξαρτημενων Ατομων (ΚΕΝΘΕΑ) σε συνεργασια με τον Οργανισμο Νεολαιας και το Πανεπιστημιο Κυπρου.Και λεω! Α! Ωραια ευκαιρια να διαφωτισω λιγο το πνευμα μου μιας και τον τελευταιο καιρο κανει διακοπες! Πιεσα λοιπον τον εαυτο μου να ξυπνησει νωρις (ειμαι βλεπετε και υπναρου), εστω και αν κοιμηθηκα η ωρα 4 χτες βραδυ! Ετρεχα που λετε στο δρομο σαν μανιακη διοτι η φιλενας μου ειχε την φαεινη ιδεα να παμε νωρις νωρις μηπως κ δεν προλαβουμε! Πηγαινω που λετε, παρκαρω, ενθουσιασμενη που βρηκα παρκινγκ τοσο ευκολα κ παιρνω τηλ. την φιλεναδα μου. Κ τι μου λεει???? Ξεκινω αμεσως! Μα μιλαμε το αιμα ανεβηκε στο κεφαλι μου αστραπιαια! Hellooooo Νικολεττα μου αν θυμαμαι καλα το προηγουμενο βραδυ που το συζητησαμε προσπαθησα να σε πεισω να συναντηθουμε εκει 8.30 κ ειπες οχι δεν θα προλαβουμε για αυτο καλυτερα να το κανουμε 8.15!Τελοσπαντον δεν το εξελαβα σαν αρνητικο σημαδι κ λεω οκκκκκ ας ηρεμησω, σιγα τι εγινε! Ενα τεταρτο ειναι! (Ναι, καλα! ενα τεταρτο υπνου μου εφαγε! γργργργρ)Ας τα αφησουμε ομως πισω αυτα κ ασ παμε σε αυτα που μας ενδιαφερουν.Το συνεδριο ξεκινα αλλα μαζι του κ ο παρτζουνλισμος. Κ καποιοι μπαινανε κ βγαινανε κ ξαναμπαινανε, κ ξαναβγαινανε....Απο την αλλη οι Ομιλητες να προσπαθουν να μιλησουν!Να λεγανε κ τιποτα το σημαντικο να πω ατε!!!! Ε λοιπον χαλια! χαλια! χαλια! εντελως παντελως χαλια!Μονο ο κυριος Βερεσιες ηταν σχετικος με το θεμα του! (επιστημονικος διευθυντης Κενθεα)! Ο επομενος ομιλητης (Ν. Γεωργιαδης) εκανε καποια προσπαθεια να μας εξηγησει ποια η αξια της ερευνας κ της πληροφορησης αλλα κατα την γνωμη μου δεν μας ειπε τιποτα ουσιαστικο!Το αποκορυφωμα ηταν η συνομιλια της κυριας Τερζιδου, η οποια μας μιλησε για την κατασταση των ναρκωτικων στην Ελλαδα το 2004! Καλα οκ ας πουμε οτι η κοπελλα χαρη μας εκανε κ δεχτηκε να μιλησει, οι δικοι μας με ποιο σκεπτικο την καλεσανε??? Μηπως η λεξη παγκυπριο συνεδριο να λεει κατι? Μηπως??? Λετε να ξεχασανε να το γραψουν οτι ηταν παγκυπριο κ συναμα πανελλαδικο συνεδριο? Δεν χερω ισως κατι τετοιο να εγινε! Κ το 2004???? Μα μιλαμε για καταστασεις που πανω κατω ισως να εχουν αλλαξει! Η ιδια μαλιστα μας επεσημανε οτι χρονο με το χρονο εχουμε μεγαλες αλλαγες στα δεδομενα!Αν λοιπον θελετε να κανετε κατι καντε το σωστα! Μην παιρνετε μια μελετη που εχετε στο συρταρι κ να μας την παρουσιαζετε! Κ τι με νοιαζει εμενα η κατασταση στην Ελλαδα? Οκ με νοιαζει αλλα με νοιαζει οσο θα με ενοιαζε η κατασταση σε οποιαδηποτε αλλη χωρα! Αυτο που με καιει ειναι η κυπριακη πραγματικοτητα κ το τι συμβαινει σε μας! Το συνεδριο τελιωσε κ εγω ακομη δεν το καταλαβα.Μετα ακολουθησε ακομη μια ομιλια απο την κυρια Φυσουν παλι με θεμα την δραση των κεντρων προληψης του ΟΥΚΑΝΑ στην Ελλαδα! Ε μα ελεοςςςςςςς! Για την Κυπρο κανεις? Καποιος?.......Η τελευταια τωρα ομιλια ηταν σχετικα με το καπνισμα! Α! επιτελους λεω θα μαθω κ κατι! Μπαααα!Αυτο που εμαθα ηταν τι μεταπτυχιακα προγραμματα διαθετει το Διεθνες Ινστιτουτο Κυπρου για το περιβαλλον κ την δημοσια υγεια, κ ποιοι καθηγητες διδασκουν εκει. Διοτι ο κυριος Σωτηριαδης σκεφτηκε πως το συνεδριο ηταν μια πολυ καλη ευκαιρια να διαφημισει το ινστιτουτο! Στο τελος θυμηθηκε κ το θεμα του κ ειπε κατι λιγα σχετικα!Κ μετα απο ολα αυτα ειχε ερθει η ωρα για το διαλειμμα! Ξαφνικα ο κοσμος πολλαπλασιαστηκε! Μαζευτηκαν πολλοι μαθητες απο διαφορα λυκεια κ λεω μωρε μπραβο η σημερινη νεολαια ενδιαφερεται! (Μπα! μαλλον ειχαν ερθει για την μικρη συναυλια που δινοταν απο καποιους μαθητες εξω απο την αιθουσαν!)Το μονο καλο της υποθεσης ηταν το φαγητο! Ευτυχως δηλαδη που τουλαχιστον το πεντολιρο που εδωσα στην εγγραφη δεν πηγε χαμενο!Κ τελειωνει το διαλειμμα κ επιστρεφουμε πισω στην αιθουσα οπου καποιοι αντιπροσωποι της πολιτικης ηγεσιας αυτου του τοπου αποφασισαν να μας τιμησουν (βλεπετε ενοψει βουλευτικων εκλογων.... ηρθαν κατι βουλευτες απο αριστερα, κατι απο δεξια, ειχε κ κανενα κεντρο) για να αρχισει η τελετη εναρξης! Απ' οτι φαινεται οι βουλευτες μας ξεχασαν τι ωρα αρχιζε το συνεδριο. Εμφανιστηκαν ολοι μετα το διαλειμμα! Ισως να σκεφτηκαν τον κοσμο που θα στεκοταν ορθιος διοτι τις μπροστινες θεσεις θα τις επαιρναν αυτοι εστω κ αν ειχαν αργησει! Ισως να νομισαν πως η παρουσια τους ηταν απλα κοσμητικη (γλαστρα ενα πραμα!).Μετα τους χαιρετισμους των επισημων θα ακολουθουσε παλι φαγητο κ τελος τα εργαστηρια! Βλεπετε ο κυπριος πρεπει καθε 2 ωρες να τρωει.Καλα μιλαμε το τι αντικρισα οταν επεστρεψα στην αιθουσα δεν περιγραφετε! Δεν ειχε πουθενα να καθισεις, επικρατουσε μια φασαρια, οι μαθητες κουβεντιαζαν, κινητα χτυπουσαν μπλα μπλα μπλα....Ακουσα την ομιλια του Πρυτανη, ο οποιος ομολογω καταφερνει παντα να κρατησει ζωντανο το κοινο οταν μιλα κ ο λογος του αν κ πολυ απλος σε αγγιζει. Ακουσα κ τον κυριο Θεοδοτου ( προεδρος του οργανισμου νεολαιας κυπρου) κ εφυγα! Δεν αντεξα! Πρωτο δεν μπορουσα να ακουσω απο τη φασαρια των μαθητων, δευτερο δεν ακουγα αυτα που ηθελα να ακουσω!Κατεληξα στο ΜΑΡΖΑΝΩ (wrong spelling??) για φαγητο κ μετα στο Costa για καφε!Μα τετοια ομορφη μερα κ παρολιγον να την περασω μεσα στην αιθουσα τελετων του παν/μιου κυπρου, ακουγοντας ασχετα (τι ελεγε ο διπλα μου στο κινητο), κ σπρωχνωμενη απο τον καθενα που ηθελε να βγει εξω κ τον εμποδιζα επειδη στεκομουν στον διαδρομο! (εεε αφου δεν ειχε πουθενα να καθισω!)Αυτο βασικα που θελω να πω ειναι αμα δεν υπαρχει κατι ουσιαστικο να ειπωθει, κ δεν εχει οργανωθει σε ικανοποιητικα ορια ενα συνεδριο καλυτερα να ΜΗΝ γινεται! Δεν ειναι αναγκη να το παιζουμε "ευρωπαιοι" κ να διοργανωνουμε τετοιες εκδηλωσεις απλα για να το κανουμε!Συνεδρια σαν κ αυτα ειναι απαραιτητα αν εξυπηρετουν το σκοπο για τον οποιο γινονται! Την ενημερωση του πολιτη για το κοινωνικο προβλημα των ναρκωτικων!Αυτος μαλιστα ηταν κ ο τιτλος "Η κοινωνια των πολιτων στην προληψη". Ας μην πω καν για το ενημερωτικο υλικο που μας εδωσαν! Καποια απο τα βιβλιαρακια ηταν εκδοσης 2000, με τηλεφωνα που τωρα εχουν αλλαξει!Ναι κ περιμενουν ολοι αυτοι αυτος ο τοπος να παει μπροστα....Κατσε καλα...

Το πρόβλημα της ευθανασίας

Τα δύο συνθετικά της λέξης ευθανασίας (ευ και θάνατος) ανέκαθεν αποτελούσαν σημεία αντιλογίας, άξονες δηλαδή γύρω από τους οποίους η ανθρώπινη σκέψη κινήθηκε και συνειδητοποίησε την ανεπάρκεια της. Αφενός, η έννοια του αγαθού προκαλεί σύγχυση σε όποιο πεδίο του επιστητού και αν προσπαθεί ο άνθρωπος να το ορίσει ή απλώς να το προσεγγίσει. Αφετέρου, ο θάνατος είναι ένα θέμα με το οποίο ο άνθρωπος πάντοτε έδειχνε αδυναμία εξοικείωσης. Η συζήτηση που γίνεται όσο αφορά στην ηθική αποδοχή της ευθανασίας εγείρει ένα αριθμό ουσιωδών φιλοσοφικών ζητημάτων. Πολλά ερωτήματα δημιουργούνται και πολλοί περισσότεροι καλούνται να τα απαντήσουν. Ένα από τα πιο ισχυρά επιχειρήματα που προβάλλουν οι υπέρμαχοι της ευθανασίας είναι το κύρος της έννοιας της συγκατάθεσης του ασθενούς, το οποίο αφορά στο δικαίωμα του να αποφασίζει και να καθορίζει ο ίδιος την πορεία της ζωής του. Ο πατέρας της ιατρικής Ιπποκράτης πριν 2000 και πλέον χρόνια αναφέρει στο περίφημο και πασίγνωστο όρκο του «ου δώσω δε ουδέ φάρμακον ουδενί αιτηθείς θανάσιμον, ουδέ υφή γήσομαι ξυμβουλίην τοιήνδε». Ο όρκος του Ιπποκράτη παραμένει μέχρι σήμερα ο κύριος και παγκόσμιος κανόνας ιατρικής δεοντολογίας. Πολλοί όμως είναι αυτοί που αναρωτιούνται πως είναι δυνατόν η ιατρική επιστήμη να δεσμεύεται από ένα κείμενο που γράφτηκε αιώνες πριν, όταν οι κοινωνικές συνθήκες και τα ιατρικά δεδομένα ήταν εντελώς διαφορετικά. Παρά του γεγονότος ότι ο ιπποκρατικός όρκος και η παλαιότερη ιατρική παράδοση μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα αναγνωρίζουν ως φορέα απόφασης τον ιατρό, η φιλελεύθερη φιλοσοφική παράδοση συνέβαλε στην μετατόπιση της ευθύνης αναφορικά με την ιατρική απόφαση από τον ιατρό στον ασθενή. Ακολούθως, ο ρόλος και η συμμετοχή του ιατρού στην ιατρική απόφαση αποδυναμώνεται, εφόσον λαμβάνεται πλέον από τον ασθενή. Οι υπέρμαχοι της ευθανασίας αναφέρουν ότι η πεποίθηση ότι ο γιατρός μπορεί να αποφασίσει και να καθορίσει τι είναι προς όφελος του ασθενή φαίνεται να περιέχει αρκετές αδυναμίες. Σύμφωνα με αυτούς αφενός δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι υπάρχει ένα καθορισμένο αντικειμενικό καλό στο χώρο της ιατρικής που μπορεί κάποιος να αναγνωρίσει. Υπάρχουν δηλαδή περιπτώσεις πχ. νεφρικής ανεπάρκειας, όπου τίθεται θέμα επιλογής ανάμεσα σε εναλλακτικές μορφές θεραπείας, με διαφορετικές επιπτώσεις στην καταπολέμηση της ασθένειας με διαφορετικές επιπλοκές και κινδύνους. Αφετέρου, δεν μπορούμε να ισχυρισθούμε ότι υπάρχει εκ των προτέρων ένα βέβαιο αντικειμενικό καλό, το οποίο είναι εξωτερικό προς τον ασθενή και που είναι σε θέση να το αποφασίσει ο γιατρός. Οι αποφάσεις στην κλινική ιατρική διαδικασία συνιστούν μια πολυσύνθετη διαδικασία κατά την οποία απαιτείται να συνυπολογιστούν πολλοί θετικοί και αρνητικοί παράγοντες, και στην οποία εμπλέκονται συχνά ηθικές κρίσεις, προσωπικές αξίες και ενδιαφέροντα του ασθενή, καθώς και υποχρεώσεις έναντι άλλων προσώπων.Ο γιατρός νομιμοποιείται να παραινέσει και να συμβουλέψει τον ασθενή, όχι όμως να αποφασίσει για αυτόν επιβάλλοντας την δική του άποψη. Απεναντίας, στο σημείο αυτό θα μπορούσαμε να πούμε πως ο κάθε άνθρωπος έχει απόλυτη ανεξαρτησία όσο αφορά στον εαυτό του, διότι είναι κυρίαρχος όχι μόνο πάνω στο πνεύμα του αλλά και πάνω στο σώμα του. Επομένως, η αυτονομία του ασθενούς μπορούμε να πούμε πως πραγματώνεται μέσα από την αληθινή συγκατάθεση του, η οποία προϋποθέτει την πληροφόρηση του, έτσι ώστε να μπορεί να αξιολογήσει επαρκώς όλες τις εναλλακτικές λύσεις που του προσφέρονται, και να οδηγηθεί σε μια αυτόνομη επιλογή. Όταν δηλαδή ο ασθενής είναι ένα λογικό ικανό πρόσωπο, η επιθυμία του θεωρείται έκφραση αυτόνομης και λογικής επιλογής.Εδώ όμως, έγκειται το πρόβλημα τι σημαίνει να είναι κάποιος λογικά ικανός; Ποιες προϋποθέσεις πρέπει να πληρεί ώστε να χαρακτηριστεί λογικά ικανός; Θα μπορούσαμε να πούμε πως εάν κάποιος είναι σε θέση να καταλάβει τις σχετικές, διαθέσιμες πληροφορίες, αναφορικά με τις εναλλακτικές καταστάσεις που τίθενται προς επιλογή και μπορεί να αναπαραστήσει ζωντανά στο μυαλό του τι σημαίνει για αυτόν η κάθε εναλλακτική κατάσταση και ποιες είναι οι συνέπειες της, τότε θεωρείται λογικά ικανός να αποφασίσει. Επιπλέον, πρέπει να επισημάνουμε πως ο ασθενής δεν πρέπει να πάσχει από κατάθλιψη, εφόσον θεωρείται ανασταλτικός παράγοντας για την πραγμάτωση της αυτονομίας του ασθενή, διότι εμποδίζει τη νοητική αναπαράσταση των εναλλακτικών καταστάσεων με τα ζωντανά χρώματα της πραγματικότητας. Δεν έχουμε δηλαδή αυτόνομη λογική επιλογή.Τι γίνεται όμως σε περιπτώσεις όπου ο ασθενής δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως λογικά ικανός; Σε τέτοιες περιπτώσεις όσοι είναι υπέρ της ευθανασίας υποστηρίζουν ότι κρίνεται απαραίτητος ο σεβασμός της υποθετικής αυτονομίας του, τι δηλαδή επιθυμούσε ενόσω ήταν λογικά ικανός στο παρελθόν. Ο σεβασμός της προγενέστερης αυτονομίας μπορεί να αφορά είτε κάποια ρητά εκφρασμένη επιθυμία του ασθενούς στο παρελθόν, όπως συνιστούν οι καλούμενες «προγενέστερες οδηγίες» (advance directives) ή «ζωντανές επιθυμίες (living wills), είτε κάποιες γενικές αρχές που ο ασθενής θεωρούσε σημαντικές για την ζωή του.Ο άνθρωπος είναι ένα ον, του οποίου οι πράξεις υπόκεινται σε ηθικές αξιολογήσεις, ακριβώς επειδή μπορεί να αυτοκαθορίζεται, χρησιμοποιώντας τη δύναμη της λογικής του, να διαμορφώνει κρίσεις για τα πράγματα και ανάλογα να ενεργεί. Αυτή άλλωστε είναι και μια από τις βασικές ειδοποιούσες διαφορές του ανθρώπου από τα άλλα έμβια όντα. Αν του την αφαιρέσουμε ή δεν του την αναγνωρίσουμε, τότε αυτόματα τον υποβιβάζουμε ειδολογικά. Συνεπώς, το άτομο αυτό έχει την δυνατότητα να προνοεί για την περίπτωση που δεν θα μπορεί να εκφράσει την θέληση του. Σε τέτοιες περιπτώσεις, μπορεί από πιο πριν να υπογράφει ένα έγγραφο, όπου θα δηλώνει τι θεωρεί ζωή άξια να βιωθεί ή όχι. Όμως, η ιδιότυπη αυτή διαθήκη εκφράζει τις τελευταίες επιθυμίες του ανθρώπου, οι οποίες είναι έντονα συναισθηματικά φορτισμένες διότι δεν αναφέρεται στο ευκταίο αλλά στο απευκταίο, δηλώνει δηλαδή τι δεν θα ήθελε να του συμβεί στον έσχατο φόβο του. Πως όμως μπορούμε να είμαστε σίγουροι πως αυτό που εξυπηρετείται με την εφαρμογή των προγενέστερων οδηγιών όταν νομιμοποιηθεί η ευθανασία, θα είναι ο αυτοκαθορισμός του ατόμου και όχι ένας ανυπόστατος φόβος για μια μελλοντική κατάσταση;Στην Ολλανδία πολλά άτομα δηλώνουν σε προγενέστερες οδηγίες πως θα ήθελαν να υποστούν ευθανασία, εάν περιπέσουν σε γεροντική άνοια. Όταν όμως πράγματι τους συμβεί κάτι τέτοιο, δεν δείχνουν καθόλου δυστυχισμένοι. Υπάρχουν επίσης δεδομένα, τα οποία δεν μπορεί να τα σταθμίσει ή έστω να τα γνωρίζει κάποιος εκ των προτέρων. Ο άνθρωπος πάντοτε ακόμη και στην πιο δύσκολη για αυτόν κατάσταση βρίσκει κάποια αξία ή πρόσωπο να προσκολληθεί, πράγμα που μπορεί να καταστήσει τη ζωή του εκ νέου με ένα διαφορετικό τρόπο άξια να βιωθεί.Ένα εύλογο ερώτημα λοιπόν που δημιουργείται στο σημείο αυτό είναι μήπως η αναγνώριση της αυτονομίας του ασθενούς να καθορίζει ο ίδιος την πορεία της ζωής του, υποβαθμίζει την ζωή ως απόλυτη αξία; Το δικαίωμα του ανθρώπου στο θάνατο, φαίνεται στο σημείο αυτό να συγκρούεται με το καθήκον του ανθρώπου στη ζωή. Επομένως, βλέπουμε πως η περί ευθανασίας συζήτηση αναδεικνύει την προβληματική σχέση δικαιωμάτων και καθηκόντων. Διότι ενώ από την μια μπορεί κανείς να υποστηρίξει πως ένας άνθρωπος έχει καθήκον και δικαίωμα στο θάνατο, από την άλλη ένας άλλος μπορεί να υποστηρίξει πως έχει δικαίωμα και καθήκον στην ζωή.Οι υπέρμαχοι της ευθανασίας αναφέρουν ότι η αξιοπρέπεια της ανθρώπινης ύπαρξης αποτελεί υψηλότερη αξία από την ίδια την ζωή. Το δικαίωμα κατά συνέπεια, στον θάνατο θεμελιώνεται στην υπεράσπιση ενός αγαθού υψηλότερου από τη ζωή, όπως είναι η αξιοπρέπεια. Επιπρόσθετα, υποστηρίζουν ότι η προσκόλληση στην ζωή αποτελεί ηθικό ελάττωμα. Το να προσκολλείται κανείς στην ζωή δείχνει εγωισμό και έλλειψη επαφής με τις πραγματικές αξίες της ζωής. Είναι όμως ο ισχυρισμός αυτός ισχυρός; Μπορεί κάποιος να θεωρήσει πως υπάρχει ένα αγαθό υψηλότερο από την ζωή; Ίσως, θα μπορούσαμε να πούμε όχι, εφόσον η ζωή είναι απόλυτη αξία. Η ελευθερία, η δικαιοσύνη, η αξιοπρέπεια ή οποιαδήποτε άλλη ηθική αξία έρχονται σε δεύτερη μοίρα, εφόσον όλες αυτές οι αξίες καθίστανται εφικτές και μπορούν να πραγματωθούν μόνο με την ύπαρξη του ανθρώπου. Επομένως, το δικαίωμα στη ζωή είναι αναμφισβήτητο και απαραβίαστο.Εξάλλου το δικαίωμα αυτό αποτελεί τη βάση οργάνωσης της κοινωνίας. Όσες φορές αμφισβητήθηκε, η κατάληξη ήταν η διάπραξη φρικαλεοτήτων και εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας. Για το λόγο αυτό, το δικαίωμα του ανθρώπου στη ζωή προστατεύεται από πλήθος διακηρύξεων, συνθηκών και συμβόλων. Συνεπώς, θα μπορούσε να πει κανείς πως η ζωή αντιμετωπίζεται και ως καθήκον. Σύμφωνα με την καντιανή αξίωση «κάθε μας πράξη είναι ένας δυνάμει ηθικός νόμος», άρα η ζωή στο σημείο αυτό προβάλλεται σαν καθήκον. Ο άνθρωπος υποχρεούται να συνεχίσει να ζει εξαιτίας της επίγνωσης πως ο θάνατος του θα αποτελούσε ανεπανόρθωτο πλήγμα ή οδύνη σε άτομα που είναι συναισθηματικά ή για άλλους λόγους εξαρτημένοι από αυτόν (παιδιά, γονείς, σύντροφοι).Επιπρόσθετα, πρέπει να τονίσουμε πως η εφαρμογή της ευθανασίας είναι ένα μη ανατρέψιμο γεγονός. Πολλοί άνθρωποι υπό το κράτος μιας σοβαρής ψυχολογικής επιβάρυνσης, επιθυμούν τον άμεσο τερματισμό της ζωής τους. Η ψυχολογική όμως αυτή επιβάρυνση μπορεί να εκλείψει. Ένα άτομο που είναι δυστυχισμένο σήμερα, αύριο μπορεί να είναι ευτυχισμένο, διότι ακριβώς θα έχει υιοθετήσει μια καινούργια «φιλοσοφία» για τη ζωή.Ακόμη, υπάρχουν περιπτώσεις όπου ο γιατρός αδυνατεί να προβλέψει το τελικό αποτέλεσμα της ασθένειας. Υπάρχουν άνθρωποι σε χρόνια κατάσταση κλινικού θανάτου, όπου παρατηρείται απόλυτη αναισθησία με διατήρηση μόνο των φυσιολογικών λειτουργιών του οργανισμού, με υποστήριξη τεχνικών μεσών. Παρόλα αυτά μετά από κάποιους μήνες ανακτούν τις αισθήσεις τους, πράγμα που αποδεικνύει ότι ο νεφλοιώδης θάνατος που διαπιστώθηκε από τον γιατρό ενδέχεται να είναι απλώς μια λάθος διάγνωση. Με την εφαρμογή όμως της ευθανασίας το άτομο αυτό δεν θα έχει μια τέτοια δυνατότητα.Ένα άλλο πολύ σημαντικό πρόβλημα που προκύπτει όσο αφορά στην ευθανασία είναι η διάκριση μεταξύ του «φόνου εκ προθέσεως» και της τακτικής του διπλού αποτελέσματος. Έχουμε τακτική διπλού αποτελέσματος όταν ο γιατρός δεν αποσκοπεί στο θάνατο του ασθενούς, παρόλο που αποτελεί αναπόφευκτη συνέπεια, αλλά στην απάλυνση του πόνου. Στην προσπάθεια του λοιπόν να ανακουφίσει τον ασθενή, αυξάνει την δόση του φαρμάκου, πράγμα το οποίο ενώ θα μειώσει το πόνο εντούτοις, θα επιταχύνει το θάνατο του ασθενούς. Το πρόβλημα λοιπόν που δημιουργείται είναι ο διαχωρισμός μεταξύ του τι αποσκοπείτε να γίνει και σε τι δεν αποσκοπείτε αλλά προβλέπετε να γίνει. Καθίσταται φανερό όμως πως ο διαχωρισμός μεταξύ πράξης και συνέπειας είναι πολύ δύσκολος, διότι οι πράξεις πολλές φορές δεν μπορούν να καθοριστούν με βάση το αποτέλεσμα. Υπάρχουν αφενός πράξεις που γίνονται με καλό σκοπό και όμως έχουν αρνητικά αποτελέσματα, αφετέρου υπάρχουν κακές πράξεις που έχουν όμως θετικά αποτελέσματα. Ένα είδος διαχωρισμού που προτείνουν κάποιοι είναι ο εξής: το να κάνει κάποιος σκόπιμα μια κακή πράξη με θετικές συνέπειες είναι λάθος. Επιτρέπεται όμως να γίνει μια καλή πράξη με τη γνώση ότι θα υπάρξουν άσχημες συνέπειες. Είναι όμως πράγματι τόσο εύκολο να διαχωρίσουμε το σκοπό από το αποτέλεσμα; Είναι εύκολο να θέσει κανείς τα όρια ανάμεσα στην πράξη και του αποτελέσματος που προκύπτει, εφόσον δεν γνωρίζουμε με βάση ποια κριτήρια πρέπει να αποφασίσουμε αν οι συνέπειες είναι σκόπιμες ή απλά αναπόφευκτες; Η τακτική του διπλού αποτελέσματος πιστεύω δεν πρέπει να εφαρμόζεται, διότι είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς τις προθέσεις από το αποτέλεσμα. Υπάρχει εξάλλου και η περίπτωση, όσο ακραία και αν ακούγεται, ο γιατρός καλυμμένος πίσω από τα ελαφρυντικά της τακτικής αυτής να αφαιρεί τη ζωή κάποιου ασθενή, με βάση ρατσιστικά ή προσωπικά συμφέροντα πχ. να δεχθεί χρηματικό ποσό από συγγενής του ασθενή ώστε να εφαρμόσει ευθανασία στον ασθενή, εφόσον με το θάνατο του θα καρπωθούν της κληρονομιάς του. Η ευθανασία πρέπει να πούμε είναι ένα θέμα που δεν αποτελεί μόνο ατομική υπόθεση αλλά επηρεάζει ολόκληρη την κοινωνία. Με την εφαρμογή της ευθανασίας θα έχουμε επιβράδυνση της θεραπευτικής και φαρμακευτικής έρευνας. Είναι γεγονός πως πολλές ασθένειες του σήμερα, θα είναι θεραπεύσιμες αύριο. Κάτι τέτοιο όμως δεν θα υφίσταται δυνατό, αν όλοι οι ασθενείς που πάσχουν από μια ανίατη ασθένεια υπόκεινται σε ευθανασία. Επιπλέον, θα έχουμε αλλαγή και στη φαρμακευτική ιδεολογία, εφόσον αντί να χορηγούνται φάρμακα για την παράταση της ζωής, θα χορηγούνται και φάρμακα, τα οποία θα αφαιρούν την ανθρώπινη ζωή γρήγορα και ανώδυνα. Η φαρμακευτική αγωγή δεν θα προσανατολίζεται πλέον μόνο στην υποστήριξη της ζωής. Αλλά και σε τρόπους αφαίρεσης της.Τέλος, η νομιμοποίηση της ευθανασίας σε ορισμένες περιπτώσεις θα ικανοποιεί οικονομικά συμφέροντα ασφαλιστικών εταιριών με ολέθριες συνέπειες στο κοινωνικό σύνολο. Συγκεκριμένα, ο Χάφρυ στο βιβλίο του «Ελευθερία στο θάνατο», αναφέρει πως ενώ σήμερα στο δυτικό κόσμο το ποσοστό πληθυσμού άνω των 65 είναι 12,5%, το 2040 θα έχει διπλασιαστεί, εκτοξεύοντας τις συνολικές δαπάνες υγείας στα ύψη. Επομένως, βλέπουμε πως με βάση το συλλογισμό του Χάφρυ θα προτιμάται ένας γρήγορος θάνατος παρά μια μακρόχρονη ακριβή θεραπεία έτσι ώστε να μην επιβαρύνεται ο κρατικός οικονομικός προϋπολογισμός. Και δεν νομίζω να αμφιβάλει κανείς, όσο σκληρό και απάνθρωπο και αν ακούγεται, ότι ακριβώς αυτή θα είναι η τάση που θα διαμορφωθεί στο τομέα της περίθαλψης. Ήδη στην Βρετανία, στο πλαίσιο εισαγωγής ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων στο χώρο περίθαλψης, αποφασίστηκε να δίνονται ειδικά μπόνους στα γηριατρικά εκείνα ιδρύματα που «φροντίζουν» να έχουν μεγαλύτερο αριθμό θανάτων ηλικιωμένων ατόμων ετησίως, ανακουφίζοντας με αυτό τον τρόπο τον προϋπολογισμό. Κάτι τέτοιο ίσως να ακούγεται παράλογο, όμως αν λάβει κανείς πόσο ανθρώπινο αίμα χύθηκε, σε διάφορους πολέμους, έτσι ώστε να ικανοποιηθούν τα οικονομικά συμφέροντα κάποιων χωρών, τότε το γεγονός αυτό δεν φαντάζει τόσο απίστευτο.Το ζήτημα του κόστους όμως θα αφορά και στο ατομικό επίπεδο. Ασθενείς κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων που θα αδυνατούν να καλύψουν τα έξοδα της θεραπείας τους θα προτιμούν την εύκολη και πάμφθηνη λύση της ευθανασίας. Ενδεικτικά, να αναφέρουμε πως στην Ολλανδία έχουν ήδη αρχίσει οι πρώτες αιτήσεις από χαμηλά κοινωνικά στρώματα, ζητώντας να κάνουν χρήση του "κεκτημένου" δικαιώματος τους. Συμπερασματικά, μπορούμε να πούμε πως η νομιμοποίηση και η εφαρμογή της ευθανασίας θα δημιουργήσουν μια σωρεία από ηθικά, κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα. Σίγουρα το να υποφέρει κανείς καθημερινά, βιώνοντας αβάσταχτους πόνους είναι μια πολύ δυσάρεστη κατάσταση. Δυστυχώς όμως εάν επιτραπεί η εφαρμογή της ευθανασίας σε καθολικό επίπεδο, τα προβλήματα που θα δημιουργηθούν θα είναι πολύ περισσότερα. Υπό το πρίσμα αυτής της προοπτικής η εφαρμογή της ευθανασίας είναι καλύτερα να μην νομιμοποιηθεί, παρόλο που ήδη ορισμένες χώρες το έχουν ήδη κάνει. Το νομοθετικό πλαίσιο εντούτοις, φαίνεται να αδυνατεί να λύσει τα διάφορα προβλήματα που δημιουργούνται, με αποτέλεσμα οι νόμοι να προνοούν μόνο συγκεκριμένες καταστάσεις. Τελευταίες σκέψεις....Η ευθανασία αποτελεί σήμερα ένα ιδιαίτερα πολύπλοκο ζήτημα που ξεπερνα τα αυστηρά όρια της επιστήμης και περνά στα εδάφη της ηθικής και της θρησκείας. Για το λόγο αυτό υπάρχει μεγάλη διάσταση απόψεων όσο αφορά στην ιατρική εφαρμογή της ευθανασίας, στη νομοθετική της καθιέρωση, στην ηθική της αποδοχή και στην θεολογική της αποστροφή. Επομένως, η ιατρική πρακτική, η νομική σκέψη και η ηθική υπόσταση του ανθρώπου δημιουργούν ποικίλους προβληματισμούς, από τους οποίους δύσκολά μπορεί να βρει κανείς διέξοδο. Ερωτήματα του τύπου τι θεωρείται άνθρωπος, πότε αρχίζει η ανθρώπινη ζωή, πότε τελειώνει, ποια καθήκοντα έχει, τι καθήκοντα υπηρετεί, ποια η σχέση του με το κοινωνικό γίγνεσθαι, αποτελούν ουσιαστικά ζητήματα με τα οποία πρέπει να καταπιαστεί και να επεξεργαστεί με μεγαλή προσοχή ο κάθε συζητητής.Η ευθανασία είναι ένα θέμα υπαρξιακό, εφόσον κυριολεκτικά πραγματεύεται το πολυτιμότερο αγαθό του ανθρώπου, την ίδια του την ύπαρξη, την ίδια του τη ζωή. Είναι ένα πρόβλημα που πολύ δύσκολα κάποιος μπορεί να το ξεπεράσει αδιάφορα, με μια απλή και σίγουρη τοποθέτηση. Είναι βέβαιο πως ο προβληματισμός που αυτο το άρθρο θέλησε να προβάλλει, χωρίς να πρωτοτυπεί ή να καλύπτει εντελώς το θέμα, θα συνεχίσει να υφίσταται και να ταλαιπωρεί τη σκέψη μας. Ωστόσο, δειλά δειλά θα αναφερθώ σε κάποιες σημαντικές τοποθετήσεις, στις οποίες έχω οδηγηθεί μέσα από το διάλογο των διαφόρων απόψεων που επισημάνθηκαν.Αρχικά, θα ξεκινήσω με το συμπέρασμα ότι τα 3 είδη ευθανασίας (εκούσια, μη εκούσια, ακούσια) δεν περιέχουν τον ίδιο βαθμό ηθικής αμφισβήτησης. Κάποια είδη είναι σαφώς προτιμότερα από κάποια άλλα. Συγκεκριμένα, να αναφέρω πως η εκούσια " εθελοντική" ευθανασία είναι το μόνο από τα τρία είδη, το οποίο αποδέχομαι ηθικά. Σε περιπτώσεις όπου ο ασθενής εκφράζει συνειδητά τη θέληση του να διακόψει τη ζωή του, όταν υφίσταται φρικτούς πόνους εξαιτίας μιας ανίατης ασθένειας, τότε το δικαίωμα του αυτό δεν πρέπει να υποβαθμίζεται. Η αυτονομία του ασθενή και η ελευθερία να αποφασίζει ο ίδιος τι θέλει στη ζωή, αποτελεί ένα απαραβίαστο δικαίωμα, το οποίο πρέπει να σεβόμαστε. Η ζωή είναι δική του και μπορεί να την χρησιμοποιήσει όπως ο ίδιος θέλει.Ωστόσο, εάν η ευθανασία νομιμοποιηθεί τότε προκύπτει το πρόβλημα ότι παύει να αποτελεί πλέον ατομική υπόθεση και προεκτείνεται σε κοινωνικό επίπεδο. Στο σημείο αυτό να ξεκαθαρίσω πως ενώ ηθικά είμαι υπέρ της ευθανασίας, εντούτοις ειμαί κατά της νομιμοποίησης της διότι επηρεάζει αρνητικά το σύνολο. Ενώ δηλαδή όσο αφορά μεμονομένες περιπτώσεις η εφαρμογή της ευθανασίας φαίνεται πως επηρεάζει μόνο τον ασθενή στον οποίο εφαρμόζεται, σε καθολικό επίπεδο προκύπτουν αρκετά κοινωνικά προβλήματα. Η ζωή σαν απόλυτη αξία θα υποβαθμιστεί, εφόσον μέσα στα πλαίσια της νομοθεσίας θε είναι εύκολο πλεόν να αφαιρεθεί μια ανθρώπινη ζωή. Επιπλέον, θα υπάρξει σχετικά μεγάλη αύξηση στο ποσοστό θανάτων ασθενών από ευθανασία εξαιτίας της πίεσης που θα εφαρμόζουν ασφαλιστικές εταιρείες λόγω οικονομικών συμφερόντων. Ενώ παράλληλα κατώτερα κοινωνικά στρώματα θα επιδιώκουν την ευθανασία, έτσι ώστε να απαλλαχθούν από τα ακριβά έξοδα της θεραπείας.Επομένως, η νομιμοποίηση της ευθανασίας θα πάψει να αποτελεί πλέον ατομικό ζήτημα και θα απλώσει τα πλοκάμια της σε ολόκληρη την κοινωνία. Στο σημείο αυτό για να γίνει περισσότερο κατανοητος ο συλλογισμός μου, να αναφερθώ στο εξής παράδειγμα: η γυναίκα έχει το δικαίωμα να διαχειρίζεται το σώμα της όπως θέλει. Κατα συνέπεια, έχει το δικαίωμα να επιδίδεται στην πορνεία, και να γίνεται αντικείμενο πορνογραφικού υλικού, εάν η ίδια το επιθυμεί. Κατί τέτοιο όμως, εάν γίνεται κατά κόρον, η γυναικεία προσωπικότητα και αξιοπρέπεια θα υποβαθμιστεί, εφόσον ο ανδρικός πληθυσμός θα αρχίσει να αντιμετωπίζει τη γυναίκα εν γένει ως σεξουαλικό αντικείμενο, διοτί ακριβώς αυτή την ιδέα θα σχηματίσει στο μυαλό του, με βάση τα δεδομένα που του παρέχονται. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι προσωπικά δέχομαι το δικαίωμα του ασθενή να θέλει να διακόψει τη ζωή του, αφού δεν θεωρώ ότι η πράξη του είναι ηθικά λάθος.Ομως δεν μπορώ να συμφωνήσω στη νομιμοποίηση τησ ευθανασίας σε καθολίκο επίπεδο διότι θα δημιουργήσει ποικίλα νομικά και κοινωνικά προβλήματα. Η μορφή των νόμων θα είναι πολύ δυσκολό να προσδιοριστεί, εφόσον από την μια θα πρέπει να προστατεύει τα άτομα και να εξασφαλίζει το δικαίωμα τους στο θάνατο, βοηθώντας έτσι όσους έχουν πραγματική ανάγκη από κάτι τέτοιο, ενώ από την άλλη θα πρέπει να διασώζουν τα ίδια τα άτομα από το να πέφτουν θύματα κερδοσκοπικών ασφαλιστικών εταιρειών ή άλλων φορέων, παίρνοντας έτσι λανθασμένες αποφάσεις για την έκβαση της πορείας της ζωής τους, οι οποίες στην πραγματικότητα δεν θα εκφράζουν την απόλυτη θέληση των ασθενών, αλλά αντίθετα θα είναι απόρροια πίεσης εξωτερικών, συναισθηματικών ή άλλων παραγόντων.Ακόμη, οι νόμοι αυτοί θα πρέπει να έχουν τέτοια υπόσταση και υφή, έτσι ώστε να μην αφήνουν κανένα περιθώριο σε επιτήδειους δικηγόρους να χρησιμοποιήσουν τη νομοθεσία της ευθανασίας με τέτοιο τρόπο, ώστε να προβαίνουν στην αθώωση εγκληματιών που κατηγορούνται για ανθρωποκτονία. Διότι σε τελική ανάλυση ας μην ξεχνάμε πως το νομικό σύστημα δημιουργήθηκε για να προστατεύει τους πολίτες και όχι για να απαλλάσει εγκληματίες από τις συνέπειες των πραξεών τους.Οσο αφορά τώρα στην μη εκούσια ευθανασία, να επισημάνω ότι είμαι κατά διότι δεν υπάρχει εκπεφρασμένη βούληση του ασθενή. Ο ίδιος ο ασθενής δεν είναι σε θεσή να υποδείξει εάν επιθυμεί ή όχι τη διακοπή της ζωής του. Επομένως, θεωρώ ότι η μη εκούσια ευθανασία είναι ηθικά λάθος εφόσον κανείς δεν είναι σε θέση να κρίνει ποια ζωή είναι άξια να βιωθεί ή όχι. Επιπρόσθετα, πολλές φορές ασθενείς σε κώμα επανήρθαν στη ζωή έπειτα από αρκετά χρόνια. Συνεπώς, εάν εφαρμοστεί ευθανασία σε άτομα που βρίσκονται σε κώμα, τότε ίσως τους στερήσουμε την «ευκαιρία» να επανέρθουν στη ζώη.Με παρόμοιο συλλογισμό απορρίπτω κατηγοτηματικά και την ακούσια ευθανασία. Η ακούσια ευθανασία είναι ηθικά απαράδεκτη και δεν πρέπει να εφαρμόζεται σε καμία περίπτωση. Ενδεικτικά, για να στηρίξω πόσο φρικτή είναι η εφαρμογή της να αναφέρω ότι είναι διαθέσιμοι απευθειας μέσω του διαδικτίου από κεντρική τράπεζα δεδομένων στο Βερολίνο, για πρώτη φορά φάκελοι που αφορούν εγκλήματα ακούσιας ευθανασίας στη διάρκεια της ναζιστικής κυριαρχίας. Οι πληροφορίες που περιέχονται στην κεντρική τράπεζα δεδομένων βασίζονται σε περίπου 300 διαφορετικά αρχεία που βρίσκονταν στη Γερμανία, Αυστρία, Πολωνία και πρώην Τσεχοσλοβακία. Οπως προκύπτει, τουλάχιστον 200.000 άνθρωποι θανατώθηκαν σε θαλάμους αερίων ή λόγω ασιτίας επειδή θεωρούνταν ανάπηροι, κοινωνικά απορριπτέοι ή διανοητικώς άρρωστοι και άρα άξιζαν το θάνατο σύμφωνα με την ναζιστική ιδεολογία.Να αναφέρω πως είμαι κατά των προγενέστερων οδηγιών διότι αυτές γράφονται υπό το πρίσμα μιας αρκετά φορτισμένης συναισθηματικής κατάστασης, για το τι θα ήθελε κάποιος να του συμβεί εάν έπασχε από μια ανίατη ασθένεια ή ήταν σε κώμα και δεν είχε την δυνατότητα να εκφράσει κατά πόσο θα ήθελε να διακόψει ή όχι τη ζωή του. Οι προγενέστερες οδηγίες δεν είναι κατα την γνώμη μου αποτέλεσμα λογικής διεργασίας, αλλά αντίθετα είναι απόρροια συγκεκριμένων συναισθημάτων όπως φόβος, μελαγχολία. Πρόκειται δηλαδή για θολές κρίσεις εφόσον το άτομο σκέφτεται τι θα ήθελε να του συμβεί στο χειρότερο φόβο του.Τέλος, να αναφερθώ στη θέση της εκκλησίας. Η θέση της εκκλησίας στο ζήτημα της ευθανασίας παραμένει γνωστή και άγνωστη. Ενώ δηλαδή είναι πασίγνωστη σε όλους η αρνητική τοποθέτηση της εκκλησιαστικής παράδοσης απέναντι στην ευθανασία, εντούτοις παραμένει άγνωστη η θεολογική λογική με την οποία θεμελιώνεται μια τέτοια άρνηση, η οποία εκφέρεται με τρόπο απόλυτο και κατηγορηματικό. Η εκκλησία δεν μπορεί να δεχτεί την άμεση ή έμμεση διακοπή της ζωής διότι ο άνθρωπος δεν έχει τέτοιο δικαίωμα. Η ζωή δεν ανήκει στον άνθρωπο επομένως δεν μπορεί να την διαχειρίζεται όπως αυτός θέλει.Η θέση της εκκλησίας θα μπορούσε να πεί κανεις πως είναι αστήριχτη και κατά κάποιο τρόπο άλογη. Εάν όμως θεωρήσουμε ότι η θρησκεία ακριβώς δεν βασίζεται πάνω στη λογική αλλά πάνω στην πίστη, τότε θα μπορούσαμε να την δικαιολογήσουμε. Επιχειρήματα όπως ο πόνος αποτελεί μέρος του σωτηριακού σχεδίου του Θεού, πως μέσω του πόνου κουβαλούμε στην πλάτη μας τις αμαρτίες όλου του κόσμου, αρχικά φαντάζουν παράλογα αν όχι και ανόητα. Ομως, η εκκλησία δεν υποχρεώνει κανένα να ακολουθεί τις πεποιθήσεις της, ούτε να αποτελεί μέρος του ποιμνιού της. Εάν λοιπόν εμείς αποφασίσουμε να γίνουμε μέλος της κοινότητας αυτής τότε αυτόματα η εκκλησία αποκτά το δικαίωμα να αξιολογεί τις πράξεις μας. Το δικαίωμα της εκκλησίας να επεμβαίνει στη ζωή μας παύει να υπάρχει όταν αποχωρήσουμε από το ποίμνιο της.Επομένως, δεν μπορεί να πει κάποιος ότι οι θέσεις της εκκλησίας όσο αφορά στην ευθανασία είναι σωστές ή λάθος, διότι ακριβώς δεν πρόκειται για κάποια μαθηματική πράξη ή επιστημονική μέθοδο αλλά αντίθετα βασίζεται στη συνείδητη απόφαση του ανθρώπου να επιλέξει εάν θα αποτελέσει μέρος της κοινότητας που ονομάζεται εκκλησία. Εαν θεωρεί τον εαυτό του μέλος της κοινότητας, τότε η ευθανασία αποτελέι μέγιστη αμαρτία εφόσον η ζωή δεν ανήκει στο ίδιο αλλά στο Θεό. Συνεπώς, εάν θέλει να σώσει τη ψυχή του και να εξασφαλίσει μια θέση στον Παράδεισο στη μεταθανάτιο ζωή, δεν πρέπει να συμμετέχει με κανένα τρόπο, έμμεσο ή άμεσο σε πράξεις όπως είναι η ευθανασία, η αυτοκτονία, η έκτρωση κτλ.Συνοψίζοντας, να πω ότι η συζήτηση όσο αφορά στο ζήτημα της ευθανασίας, μέσα από διαφορετικές οπτικές γωνίες, με βοήθησε έτσι ώστε να σχηματίσω μια πιο συνειδητοποιημένη άποψη όσο αφορά στο θέμα αυτό, καθώς επίσης την ευκαιρία να εξετάσω εκτενέστερα ηθικά, θεολογικά, ιατρικά, νομικά και κοινωνικά προβλήματα που προκύπτουν από το ζήτημα αυτό.

ps. το έχω ξαναδιαβάσει κ ομολογώ έχω αρκετές παρατονίες, αναγραμματισμούς και μικρά λαθάκια! φτου μου! όμως, πραγματικά δεν έχω όρεξη να κάνω την παραμικρή διόρθωση! προτιμώ να με σχολιάσετε πίσω από την πλάτη μου! χιχιχιχιχι! (φτου σας!)