Sex and the city – The movie

Ανέκαθεν ήμουν φαν της σειράς αν και για να είμαι ειλικρινής δεν θυμάμαι πότε άρχισα να την βλέπω, μιας και ποτέ δεν είδα τα πρώτα επεισόδια. Εννοείται πως και εγώ μαζί με τον υπόλοιπο πληθυσμό είδα περισσότερες από μια φορά τους περισσότερους κύκλους της σειράς. Ομολογώ πως δεν μπορώ να πω μετά βεβαιότητας ότι ταυτίστηκα με κάποια ηρωίδα, όντας στην πραγματικότητα ένα κράμα και των τεσσάρων γυναικών. Οι θανατηφόρες ατάκες, τα άστοχα σχόλια, οι περίεργοι διάλογοι, το καυστικό χιούμορ, η ισοπέδωση πράξεων και καταστάσεων ήταν μερικά μόνο από τα συστατικά στοιχεία που με καθιέρωσαν στον καναπέ όταν παιζόταν η συγκεκριμένη σειρά! Επομένως, όταν η σειρά αποφάσισε να επισκεφτεί τις αίθουσες της μεγάλης οθόνης δεν μπορούσα παρά να τρέξω να την δω! Η αίθουσα του σινεμά ήταν κατάμεστη και όπως πολύ σωστά μπορεί να υποθέσει κανείς κατακλυζόταν από γυναίκες κάθε ηλικίας. Μετρημένος στα δάχτυλα του ενός χεριού ο ανδρικός πληθυσμός, πράγμα που αξίζει ένα μπράβο στους γενναίους αυτούς άντρες που ακολούθησαν τις κοπέλες τους στο σινεμά (ελπίζω να μην τους τράβηξαν εκεί με το ζόρι!).

Παρακολουθώντας την ταινία μου δημιουργήθηκαν ποικίλα συναισθήματα μιας και με απασχόλησαν διάφορα «υπαρξιακά» θέματα. Αρχικά με προβλημάτισε το γεγονός πως η χλιδή και ο τρόπος που ξοδευόταν το χρήμα ήταν κάτι που δεν θα μπορούσα να σκεφτώ ούτε στο πιο γλυκό μου όνειρο. Έπειτα, δεν ξέρω κατά πόσο μια γυναίκα βρίσκει καταφύγιο στην αγορά άσκοπων κατ΄ εμένα φορεμάτων, παπουτσιών, τσαντών και όλων των σχετικών. Άραγε ένας χωρισμός πονάει λιγότερο όταν ξοδεύεις περισσότερα? Μήπως τα τόσα ψώνια είναι μια απελπισμένη προσπάθεια των απανταχού γυναικών να γεμίσουν το κενό, που όπως υποδεικνύει η ταινία μόνο ο έρωτας μπορεί να γεμίσει? Μετά από τη σκέψη κατά πόσο την επόμενη φορά που θα νιώσω απόρριψη από το ανδρικό φύλο θα φροντίσω να κηρύξω πτώχευση, οδηγήθηκα σε άλλους περαιτέρω υπαρξιακούς προβληματισμούς! Ενώ στην αρχή έπιασα τον εαυτό μου να θαυμάζει την πρωταγωνίστρια που ζούσε τη ζωή της, και ο αγαπημένος της ήταν απλά μέρος της ζωής της και όχι όλη της η ζωή (τουλάχιστον εγώ τέτοιες δονήσεις πήρα), μετά την «παρεξηγημένη» χυλόπιτα που την τάισε ο παραλίγο πρίγκιπας της, βλέπουμε την κατάρρευση της και σχεδόν την παραίτηση της από όλα όσα πριν λίγο καιρό την ευχαριστούσαν! Βεβαίως, σε κάποια φάση αρχίζει απλά να ζει τη ζωή της χωρίς να έχει τίποτα να περιμένει πέρα από το χρόνο που κυλάει. Άραγε νιώθουμε δυνατές και ανεξάρτητες εφόσον έχουμε εξασφαλίσει τον σύντροφό μας και ποτέ πριν ή μετά?

Αναμφίβολα, όπως όλες οι «ρομαντικές» ταινίες, το φινάλε είναι κοινότυπο και καθόλου πρωτότυπο όμως δεν παύει να είναι το επιβαλλόμενο τέλος που ζητάει να δει μια πληγωμένη ερωτευμένη καρδιά! Ο έρωτας έρχεται και χτυπά ξανά την πόρτα της πρωταγωνίστριας και δίνει σε όλο το απελπισμένο γυναικείο κοινό την ελπίδα πως ακόμα και αν ο άλλος κάνει τα νεύρα σου κουρέλια και σε έχει φτύσει 546633212 φορές θα έρθει μια πολυπόθητη μέρα που θα καταλάβει το λάθος του και θα γυρίσει κοντά σου, διότι εσύ και μόνο εσύ μπορείς να τον κάνεις ευτυχισμένο.

Δεν ξέρω βασικά γιατί ενοχλήθηκα από την ταινία αν και μπορώ να πω ότι θα μπορούσα να την ξαναδώ και μάλιστα με ευχαρίστηση! Απλώς μου την έσπασε το γεγονός πως για δύο ώρες πλανιέται στην οθόνη το μήνυμα πως μόνο ο έρωτας μπορεί να σε κάνει ευτυχισμένη και σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση είσαι καταδικασμένη στη δυστυχία. Εναλλακτικά σενάρια δεν υπάρχουν, ούτε διαφορετικοί προσανατολισμοί. Αυτό μεταφράζεται πως πρέπει να συμβιβαστείς με καταστάσεις που μισείς και ελαττώματα που δεν μπορείς να αντέξεις. Διότι το να είσαι single στην Νέα Υόρκη (ή στην Κύπρο στην προκειμένη περίπτωση) σημαίνει ότι έχεις αποτύχεις παταγωδώς να κερδίσεις το εισιτήριο σου προς τον παράδεισο. Εκτός βεβαίως και αν είσαι νυμφομανής που εκεί αλλάζει το όλο σκηνικό, μιας και είναι μέγα αμάρτημα να παγιδευτείς σε μια σχέση όταν μπορείς να συναναστραφείς οριζοντίως και καθέτως με ολόκληρο τον ανδρικό πληθυσμό της πόλης.

Το μεγάλο ερώτημα που δημιουργείται είναι αν είμαστε και εμείς από αυτούς τους ανθρώπους που μόνο στο πρόσωπο του αντίθετου (ή και του ίδιου αναλόγως προτιμήσεων) φύλου μπορούμε να βρούμε την ευτυχία και την ψυχική γαλήνη?

Προσωπικά φοβάμαι να δώσω απάντηση μιας και μια θετική απάντηση μπορεί να καταρρίψει με μαθηματική ακρίβεια όλη την πνευματική μου ισορροπία, μιας και ο έρωτας είναι για μένα μια ψευδαίσθηση που κρατάει όσο και ένα τσιγάρο. Ναι πιστεύω στον έρωτα, αλλά δεν πιστεύω πως ο έρωτας με έχει στις λίστες του ή μάλλον για να το θέσω καλύτερα με έχει στις λίστες του αλλά ποτέ δεν βάζει τα δύο ονόματα πλάι-πλάι. Πάντα λείπει το ένα από τα δύο. Το γιατί είναι εύκολο. Δεν κάνω εύκολα συμβιβασμούς, ερωτεύομαι ακόμη δυσκολότερα, και όταν ερωτευτώ τρομάζω τόσο που μπορώ να εφεύρω χίλιους και ένα λόγους για να κάνω τον άλλο να ακούει το όνομα μου και να τρέχει προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Τελικό συμπέρασμα: Βάσει του έργου είμαι καταδικασμένη στην δυστυχία εκτός κι αν.... ερωτευτώ και δεσμευτώ!

Περί ανέμων και υδάτων

Τελικά όσο αργά κυλάει ο χρόνος μερικές φορές άλλο τόσο γρήγορα φεύγει κάποιες άλλες… Είναι περίεργο να αναλογιστεί κανείς την έννοια του χρόνου. Όπως λέει και ο Καντ οι έννοιες του χώρου και του χρόνου είναι έμφυτες στον άνθρωπο. Πού θέλω να καταλήξω? Σάμπως και ξέρω. Προσπαθώ η καημένη να κάνω ένα πρόλογο που έχει τόσο καιρό να ασχοληθώ με το μπλογκ. Βασικά είμαι της φάσης πως αν δεν έχω όρεξη για κάτι δεν το κάνω καθόλου. Το ερώτημα βέβαια που προκύπτει είναι γιατί δεν είχα όρεξη! Σε γενικές γραμμές δεν υπήρχε ιδιαίτερος λόγος. Απλά δεν μου έβγαινε. Λες και τώρα που γράφω έχω και κάποιο ιδιαίτερο λόγο.

Το ευτύχημα είναι ότι έχω καλή διάθεση τελευταίως και ομολογώ ότι αισθήματα μιζέριας και απαισιοδοξίας έχουν καιρό να με πιάσουν! Πτου πτου πτου μην με ματιάσω. Δεν ξέρω το καλοκαιράκι παρόλη την αφόρητη ζέστη που το συντροφεύει με τρέφει με μια θετική ενέργεια. Από την άλλη βέβαια δηλώνω φαν του χειμωνιάτικου καιρού μιας και καρφώνεται στο μυαλό μου μια συγκεκριμένη εικόνα, την οποία εννοείται δεν έζησα ποτέ αλλά την γουστάρω απίστευτα! Εγώ σε ένα ξύλινο σπιτάκι, μέσα σε ένα δύσβατο δάσος, κουλουριασμένη στον βολικό καναπέ μου να πίνω chocolate, να διαβάζω ένα καλό βιβλίο και που και που να ρίχνω κλεφτές ματιές στις φλόγες που ξεπετάγονται από το τζάκι! Αμάν δεν μας βλέπω καλά! Η ζέστη φταίει! Είμαι αθώα εγώ κύριε δικαστά!

Όπως και να έχει η καθημερινή πραγματικότητα με βρίσκει να καταναλώνομαι σε καφέ, μπαράκια, εστιατόρια, παραλίες, νυχτερινά μπάνια, συναυλίες, και εκδηλώσεις πάσης φύσεως αρκεί να μου τραβήξουν το ενδιαφέρον. Προσπαθώ να με κρατώ συνεχώς απασχολημένη. Μετά από μια σύσκεψη με τον εαυτό μου έβγαλα το συμπέρασμα ότι το κάνω αυτό για να μην σκέφτομαι. Όσο περνάει ο καιρός συνειδητοποιώ πως κάποιες φορές οι σκέψεις μας κάνουν κακό και μας δηλητηριάζουν ανεπανόρθωτα. Οπόταν ίσως καλύτερα απλά να δεχόμαστε κάποια πράγματα και καταστάσεις χωρίς να χρειάζονται απίστευτα βράδια ενοχλητικής τριβής με τον εαυτό μας προσπαθώντας να κατανοήσουμε το γιατί! Επομένως, το νέο σλόγκαν του καλοκαιριού είναι Ο,ΤΙ ΒΡΕΞΕΙ ΑΣ ΚΑΤΕΒΑΣΕΙ! Κουράστηκα να κυνηγώ καταστάσεις, να ψάχνω ενόχους, να κάνω λάθη και να μην γουστάρω τον εαυτό μου. Δεν μπορώ να κατανοήσω με τίποτα γιατί μπλέκομαι σε μια κατάσταση ενώ όλα τα στοιχεία δείχνουν πως δεν θα μου βγει σε καλό! Από τα πολλά πεσίματα τελευταίως θα μείνω ανάπηρη! Και η ειρωνεία είναι ότι στην τελική εγώ φταίω διότι δεν έδωσα τέλος εξαρχής ή επειδή συμπεριφέρομαι είτε εγωιστικά είτε επιπόλαια σε διάφορα γεγονότα!

Ουφ, έχω ελαφρύ πονοκέφαλο! Λέτε να πάρω panadol για προληπτικούς λόγους? Oui oui που λένε και οι Γάλλοι!

Άντε την κάνω!
Τα φιλιά μου

Η ανθρώπινη θηριωδία συνεχίζεται…

Οι φώκιες στο στόχαστρο… Λένε πως μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις. Συμφωνώ απόλυτα. Ακολουθούν εικόνες που αποδεικνύουν περίτρανα την κτηνωδία του ανθρώπινου είδους!

Στόχος αυτή τη φορά δεν είναι το μάζεμα υπογραφών για την καταδίκη τέτοιων φαινομένων, σκοπός είναι η ευαισθητοποίηση των πολιτών και η παρουσίαση της φρικτής πραγματικότητας….

ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΘΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ!











THINK TWICE...

Άστα να πάνε..

Καταστροφικές ερωτήσεις στο πρώτο ραντεβού:
•Θες να μοιραστούμε το φαγητό?
Όχι φίλε μου, μια χαρά μπορώ να φάω και μόνη μου!
•Θες μετά το φαγητό να πάμε σπίτι μου?
Όχι φίλε μου, αυτό μου μυρίζει άγριες διαθέσεις και όσο κολακευτικό και αν είναι άσε με να σε ποθήσω τρελά και παθιασμένα! Μην τα θέλεις όλα από την πρώτη!
•Τι ομάδα είσαι? Εμένα μ΄ αρέσει η γκόμενα μου να υποστηρίζει την ομαδάρα μου!
Φίλε, πρώτον ακόμη δεν είμαι γκόμενα σου ένα ραντεβού βγήκαμε! Δεύτερον, δεν μας χέζεις λέω εγώ φαλλοκράτη!
•Για πες τι ζώδιο είσαι να δω αν ταιριάζουμε?
Φίλε μου, αυτή την ερώτηση εγώ έπρεπε να την κάνω! Οι γυναίκες ως γνωστόν ασχολούνται κατ’ αποκλειστικότητα με τα ζώδια! Μην μου στερείς αυτό το δικαίωμα!
•Για πες τι σχέσεις είχες στο παρελθόν?
Έλεος φίλε μου, ήρθαμε εδώ για να περάσουμε καλά ή να αλληλοπαρηγορηθούμε?


Καταστροφικές ερωτήσεις σε συνέντευξη για δουλειά?
•Για πόσο καιρό σκέφτεσαι να μείνεις στη δουλειά?
Ρε παιδί μου ακόμα δεν αρχίσαμε και θα σκέφτομαι πότε θα φύγω? Κάτσε να δω αν μου πάει το κλίμα! Αν με εκφράζει!
•Είστε παντρεμένη?
Γιατί τι σχέση έχει αυτό με τη δουλειά? Μήπως θες να είσαι εσύ ο γαμπρός?
•Τι μισθό θα ήθελες?
Φίλε μου, αν σου πω τι μισθό θα ήθελα θα πάθαινες καρδιακό! Άλλο τι θέλω άλλο τι προσφέρει το παζάρι!
•Τι όνειρα έχεις για αυτή την εταιρεία?
Να σου πω την αλήθεια χέστηκα για την εταιρεία! Ο μισθός να πέφτει, να μπορώ να βγάζω τα προς το ζην (ειδικά τώρα με το ευρώ που οι τιμές έχουν αγγίξει κόκκινο!) και η εταιρεία τι να πω ας κάνει ό,τι θέλει! Μόνο μην πτωχεύσει και πάω θύμα μαζί της!
•Αν σε προσλάβουμε είσαι διατεθειμένη να μην κάνεις παιδί για τα επόμενα τρία χρόνια?
Τον κακό σου τον καιρό! Δεν το είχα σκοπό αλλά επειδή είναι ανεπίτρεπτες τέτοιου είδους ερωτήσεις έτσι για να στη σπάσω θα μείνω έγκυος με την πρώτη! Άκουσον-άκουσον! Καλά και πες ήρθε τι θα κάνω θα το στείλω πίσω? Μήπως θες να υπογράψω και συμβόλαιο επί τούτου?


Καταστροφικά σχόλια από φιλενάδα για τον γκόμενο σου!
•Ρε εγώ δεν τον πολυσυμπαθώ!
Και ποιος σου είπε μάνα μου να τον συμπαθήσεις? Δικός μου γκόμενος είναι όχι δικός σου!
•Ο δικός σου δεν ξέρω μου φαίνεται πως του λείπει το ρομαντικό πνεύμα!
Ενώ ο δικός σου που κάθεται όπως το ζώο με τους φίλους του για να δουν ποδόσφαιρο και σε έχουν να κουβαλάς τις μπύρες είναι μες στην ρομαντική διάθεση! Νομίζω τα έχουμε ισοπεδώσει όλα!
•Μήπως σε θέλει για το σεξ?
Μήπως ζηλεύεις?
•Εγώ δεν θα μπορούσα να είμαι με κάποιον σαν και τον γκόμενο σου!
Γι’ αυτό μάνα μου δεν είσαι! Εξάλλου σιγά μην γυρνούσε να σε δει!
•Αυτό το δώρο που σου έκανε πρέπει να είναι φτηνό!
Καλά σε βάλαμε εκτιμήτρια αξίας και δεν το καταλάβαμε? Από πότε η αγάπη μετριέται με λεφτά? Το ταξίδι που με πήρε πριν ένα μήνα όμως το ξέχασες ε?

ΟΛΟ ΦΑΡΜΑΚΙ ΣΤΑΖΩ! ΟUPS! ΕΕΕΕΕ ΜΑ! ΜΕ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ!

Πολίτες σε μη ασφαλές περιβάλλον

Τι γίνεται όταν τα πρόσωπα τα οποία καλούνται διά νόμου να σε προστατέψουν και να διαφυλάξουν τα ανθρώπινα δικαιώματά σου, περνούν στην αντίπερα όχθη και καταχράζοντας την εξουσία που τους δίνει το κράτος και το σύνταγμα, ασκούν υπέρμετρη βία σε μη δικαιολογημένες καταστάσεις?

Ο λόγος περί της αστυνομικής δύναμης της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπου τα όργανα που καλούνται να εφαρμόσουν το νόμο μέσα στα πλαίσια των καθηκόντων τους, γίνονται οι ίδιοι παραβάτες αποδυναμώντας το ίδιο το σύστημα, το οποίο υπηρετούν, προκαλώντας ντροπή και αίσχος για το υπόλοιπο σώμα. Όταν η κατάχρηση της εξουσίας γίνεται βίωμα, και η άσκηση βίας καθημερινό φαινόμενο, πού πρέπει να αποταθεί ο απλός πολίτης για να βρει το δίκιο του? Οι αρχές και οι κώδικες τιμής που διακατέχουν μια μερίδα του αστυνομικού σώματος, δυστυχώς ξεφεύγει από τα πλαίσια του επιτρεπτού και καταναλώνεται σε προσπάθειες αλληλοκάλυψης, σε συνωμοσίες αποφυγής ευθυνών και σε σκευωρίες δημιουργίας "ψεύτικων υποθέσεων". Δυστυχώς, οι υποθέσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας παρουσιάζονται ως μεμονομένες και επικαλυμένες με το μανδύα του αισθήματος της δικαιοσύνης, ενώ κούφιες υποσχέσεις και μεγαλόστομες δηλώσεις παρελαύνουν κατά σωρηδόν στα ΜΜΕ, θέλοντας να καθησυχάσουν τον απλό πολίτη.

Εντούτοις, ο κάθε καλοπροαίρετος και φιλήσυχος πολίτης που έχει ανάγκη να πειστεί για την ασφάλεια του και κοιμάται ήσυχος το βράδυ, θέλοντας να πιστεύει πως τα κρούσματα επίδειξης δύναμης και άσκησης υπέρμετρης βίας από την Αστυνομία είναι απλώς ένας λεκές σε ένα καλοσχεδιασμένο πλάνο, πλανιέται πλάνην οικτράν. Διότι η απρεπής συμπεριφόρα αστυνομικών γίνεται πλέον ο κανόνας και όχι η εξαίρεση, ιδιαίτερα τις βραδινές ώρες. Πώς ένας πολίτης, όταν γίνεται ο ίδιος μάρτυρας του εφιάλτη που όλοι καταδικάζουν αλλά κανείς δεν τολμά να παραδεχτεί, μπορεί να βρει πραγματικά το δίκιο του, όταν πρέπει να δώσει μάχη με ένα σύστημα, που έχει τη "δύναμη" να εκφοβίσει, να δημιουργήσει πλαστά στοιχεία, να αλλοιώσει γεγονότα, και να κινήσει τα νήματα που χρειάζεται, ώστε ο "προστατευόμενός" του να ξυπνήσει το πρωί, να κοιταχτεί στον καθρέφτη και να νιώσει περήφανος για το κατόρθωμά του να παραβιάζει το νόμο που ορκίστηκε να υπηρετεί?

Ακόμη και αν κάποιος που βιώνει τον εξευτελισμό και την ανανδρεία ορισμένων οργάνων του αστυνομικού σώματος, βρει το θάρρος, τη γενναιότητα και το κουράγιο να διεκδικήσει το δίκιο του και να καταδικάσει το σύστημα που ευνοεί τέτοιες καταστάσεις, θα βρεθεί σε ένα κυκεώνα δυσμενών συνθηκών, που δεν θα του επιτρέψουν να αποδείξει και να στηρίξει την υπόθεση του, εκτός και αν ένας από μηχανής θεός βρεθεί την κατάλληλη ώρα, στον κατάλληλο τόπο, και με τη βοήθεια της σημερινής τεχνολογίας καταγράψει το συμβάν. Πόσοι όμως έχουν αυτή την τύχη? Δεν είναι τυχαίο που σε εξελισσόμενη υπόθεση μάρτυρας αρνείται να αποκαλύψει την ταυτότητα του, φοβούμενος κακοπροαίρετων αντιποίνων εις βάρος του.

Ζούμε σε μια εποχή, όπου επί καθημερινής βάσεως βομβαρδιζόμαστε με λογής πληροφορίες επί παντός επιστητού, αλλά ακόμη περισσότερο περίτρανα και όλο περηφάνια διακηρύσσονται τα δικαιώματα του πολίτη μιας ευρωπαϊκής κοινότητας, τα οποία προστατεύονται από συνθήκες, συντάγματα, πρωτόκολλα και διακηρύξεις. Μέσα στα πλαίσια αυτά, ένας πολίτης πρέπει να μπορεί και να του δίδεται η δυνατότητα, χωρίς άγχος και αισθήματα φόβου και τρομοκρατίας, να ζητήσει το λόγο και να διεκδικήσει την καταδίκη ανάρμοστων συμπεριφορών προς το πρόσωπο του, ακόμα και αν αυτή η απρεπής συμπεριφορά εκδηλώνεται από τα όργανα της αστυνομικής δύναμης. Ο σκοπός της δημιουργίας του αστυνομικού σώματος έγκειται ακριβώς στην επιβολή της τάξης και της δημιουργίας ενός ασφαλούς περιβάλλοντος της κοινωνίας, την οποία υπηρετεί. Απ' ό,τι φαίνεται όμως η γη της επαγγελίας έχει ξεχαστεί και ζωγραφιστεί ξανά με νέα μελανά χρώματα, που μας αποστερούν τον αέρα της αξιοπρέπειας, που δικαιωματικά μας ανήκει....

Άγιε Βασίλη,

Τα τελευταία χρόνια τείνω να αμφιβάλλω για τη χρησιμότητα της ύπαρξης σου, γι’ αυτό και αν πρόσεξες έχω σταματήσει να σου γράφω γράμματα με άπλετες λεπτομέρειες για το τι θα ήθελα ή όχι για το νέο έτος. Βασικά όλα ξεκίνησαν εκείνο το χειμώνα, που σου ζήτησα ένα άσπρο κουκλόσπιτο, όπου διάφορες γλάστρες με υπέροχα χρωματιστά λουλούδια κοσμούσαν τα μπαλκόνια του σπιτιού. Για να μην φανώ αγενής , πρέπει να σου υπενθυμίσω πως το ζήτησα πρώτα από τους γονείς μου, αλλά μου είπαν ότι ήταν πολύ ακριβό και έπρεπε να αρκεστώ σε κάτι πιο φτηνό! Με κρυφή ελπίδα συγκατάνευσα θετικά, αφού σκέφτηκα πως θα μου το δώριζες εσύ, μιας και υπήρξα πολύ φρόνιμο κορίτσι όλη τη χρονιά!

Μπορείς να φανταστείς την απογοήτευση μου, όταν βρήκα ένα άλλο δώρο κάτω από το δέντρο, που αυτή τη στιγμή μου διαφεύγει τι ήταν! Έμεινα σαν αποσβολωμένη να ονειρεύομαι το άσπρο σπιτάκι με τα λουλούδια στο παράθυρο για το υπόλοιπο της ζωής μου, αφού εσύ ήσουν μάλλον πολύ απασχολημένος τρώγοντας μπισκότα, τα οποία προς πληροφορία σου εκτός από τα παραπανίσια κιλά που σου προσδίδουν, δεν είναι και ό,τι καλύτερο για την υγεία σου! Νομίζω πρέπει να λάβεις σοβαρά υπόψη τη διατροφή σου για το καλό της ανθρωπότητας, εφόσον τόσο εγώ όσο και άλλα πρώην παιδάκια, θα κάνουμε με τη σειρά μας δικά μας παιδάκια επομένως πρέπει να ζήσεις για πολλά-πολλά ακόμη χρόνια!

Επιπλέον, θα ήθελα να σου πω πως όταν θα πάρω αύξηση στη δουλειά, θα αγοράσω μόνη μου ένα άσπρο σπιτάκι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που θα μου χάριζες! Σκοπεύω να αγοράσω ένα ξύλινο σπιτάκι στην εξοχή (δεν έχω αποφασίσει αν θα το βάψω άσπρο, εφόσον μεγαλώνοντας έχω εκτιμήσει την ομορφιά του ξύλου), με ένα τεράστιο κήπο, χωμένο στο δάσος απέναντι από μια καταγάλανη λίμνη! Ως αντίποινα στη δυστυχία που μου προκάλεσες τόσα χρόνια, το τζάκι θα είναι πάντα αναμμένο την παραμονή των χριστουγέννων και την πρωτοχρονιά! Αλήθεια, πότε κάνεις την περίφημη βόλτα σου στα σπίτια των ανθρώπων? Χριστούγεννα ή πρωτοχρονιά? Ομολογώ με έχεις μπερδέψει αλλά μάλλον αυτό εξαρτάται από το φόρτο εργασίας που έχεις να διεκπεραιώσεις, σωστά? Επομένως, φρόντισε να είσαι πάντα σε φόρμα για να μπαίνεις από το παράθυρο! Αν βέβαια αυτό σε δυσκολεύει, μπορώ να βάλω το κλειδί της εξώπορτας κάτω από το χαλάκι, ώστε να αποφύγουμε απρόοπτα γεγονότα, μιας και το τελευταίο που θέλω είναι να σε τρέχω στο νοσοκομείο χρονιάρες μέρες!

Τα φιλιά μου
Rakuneta

P.S. Αν θέλεις να επανορθώσεις και να συσφίξουμε τις σχέσεις μας όπως παλιά, μπορείς ακόμη να μου χαρίσεις το άσπρο εκείνο κουκλόσπιτο με τα λουλούδια στα παράθυρα, έστω και αν έχουν περάσει οι γιορτές. Στην τελική σε διευκολύνω διότι τώρα λογικά είσαι άνεργος, άρα έχεις πολύ ελεύθερο χρόνο στη διάθεση σου!

Επιλογή Α (Το σπιτάκι που θα αγοράσω σε περίπτωση που δεν λάβω το δώρο μου!):


Επιλογή Β (Το σπιτάκι που θα αγοράσω σε περίπτωση που δεν λάβω το δώρο μου! Επαναλαμβάνω!):


Ζήλεψες ε???