02 May, 2007

Πυραμίδα ιεράρχησης

Με τι ευχαριστιέται ο άνθρωπος; Ένα ερώτημα τόσο απλό, και όμως σχεδόν ακατόρθωτο να βρει κανείς μια ικανοποιητική απάντηση. Ο λόγος; Οι άνθρωποι είναι όντα, με ιδιαιτερότητες. Τι εννοώ με αυτό; Υπάρχουν δεκάδες συνδυασμοί ανθρώπων. Όπως συχνά λέω, έχουμε σύνολα ομάδων και ανάμεσα στα σύνολα αυτά υπάρχουν υποσύνολα ή όμοια σχήματα. Αυτό μεταφράζεται πως ενώ από τη μια οι διάφορες ομάδες θέλουν διαφορετικά πράγματα, από την άλλη ακόμα και με τα άτομα της ίδιας ομάδας, ενώ στην πλεοψηφία πάνω-κάτω έχεις τις ίδιες κοσμοθεωρίες μαζί τους, εντούτοις υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις και επιθυμίες, που στην τελική αυτή η διαφορά διαφοροποιεί τα θέλω και τις επιθυμίες σου, έστω και κατ΄ ελάχιστο.

Αναμφίβολα, υπάρχει το προτέρημα ότι τα βρίσκεις πολύ περισσότερο με άτομα της δικής σου ομάδας, παρά με σύνολα διαφορετικών κατηγοριών. Το να καθίσω να επεξηγήσω τις λαχτάρες και τα συστατικά στοιχεία που διέπουν την κάθε ομάδα ξεχωριστά, θα ήταν και χρονοβόρο και βαρετό (τουλάχιστον για μένα). Λόγω των προαναφερθέντων λόγων θα συγκεντρωθώ στη δική μου ομάδα, που λίγο ή πολύ τη γνωρίζω κάπως καλύτερα.

Προσωπικά, είμαι τύπος που ευχαριστιέται με τα μικρά-μεγάλα. Εννοώ δεν έχω κολλήματα με πολυτέλειες και όλα τα συναφή, ένα κόσμημα δεν θα μου προσφέρει χαρά, ούτε μια γούνα, ή ένα ακριβό αυτοκίνητο. Από την άλλη, βέβαια, δραστηριότητες του τύπου εξορμήσεις στη φύση, ταξίδια, συναυλίες, cinema, εκθέσεις, γεύματα σε εστιατόρια κτλ μου προσφέρουν μεγάλη ευχαρίστηση. Τέτοιου είδους δραστηριότητες, ωστόσο, πάλι κοστίζουν, επομένως, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πρέπει να εξασφαλίζεις λίγο παραπάνω παραδάκι από αυτό που χρειάζεσαι για τα προς το ζην. Δυστυχώς, όμως, αυτό έχει τον αντίκτυπό του. Εννοώντας πως αν εξαιρέσουμε τις πιθανότητες να είσαι απίστευτα τυχερός, με την απίστευτη δουλειά και τον απίστευτο μισθό, καταναλώνεσαι σε ανούσιες δουλειές ή στην καλύτερη των περιπτώσεων σε δουλειά αρεστή για την πάρτη σου, αλλά με πενιχρό μισθό. Επομένως, στην τελική έχουμε το ίδιο αποτέλεσμα όχι λεφτά για πέταμα. Επειδή, όμως, άτομα του τύπου μου, δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτές τις απολαύσεις παίρνουν δραστικά μέτρα: είτε μειώνουν όλα τα υπόλοιπα έξοδα που θεωρούν αχρείαστα (σε αντίθεση με τον υπόλοιπο πληθυσμό π.χ. ρούχα, ακριβά αυτοκίνητα, παπούτσια, τσάντες κτλ), είτε βρίσκουν δεύτερη δουλειά, στραβοκαταπίνοντας.

Εγώ επέλεξα το δεύτερο. Πλασμένη, εντούτοις, με την ιδιαιτερότητα αυτή - να δίνω τροφή στο πνεύμα μου και να εμπλουτίζω τις όποιες εμπειρίες μου – η απασχόληση τόσων ωρών με δραστηριότητες μη δημιουργικές, όπως εγώ αντιλαμβάνομαι τον όρο αυτό, αποτελεί το λιγότερο για μένα φυλακή με χρυσά κάγκελα. Είναι σκλαβιά σε ένα φαύλο κύκλο, όπου δουλεύεις για να περνάς καλά όταν δεν δουλεύεις, και επειδή ακριβώς δουλεύεις τόσο πολύ, δεν έχεις χρόνο για να περνάς καλά. Πού το πάω με τόση γλωσσοδιάρροια; Έχω αποφασίσει να δώσω παραίτηση στη μία δουλειά (ως γνωστόν κάνω δύο δουλειές), διότι πολύ απλά κουράστηκα να στερώ από τον εαυτό μου την απόλαυση της βαρεμάρας, της απραγίας και της απάθειας, τουλάχιστον στον ελεύθερο μου χρόνο (εννοείται πως στη δουλειά είμαι επαγγελματίας και οι όποιες προσωπικές πεποιθήσεις μένουν εντός εαυτού). Το τίμημα της απόφασης αυτής είναι οικονομικό κόστος και βάρος, αν θα τα καταφέρω δηλαδή να ζω με τους ρυθμούς που ζούσα μέχρι τώρα. Βέβαια, όλα είναι θέμα θέλησης και προτεραιοτήτων. Θα κάνω μία ανακατανομή στην πυραμίδα ιεράρχησης των επιθυμιών μου και ελπίζω να τα βολέψω.

Ασφαλώς, αν είμαι τόσο γκαντέμω που απολυθώ από την πρωινή μου δουλειά -υπάρχει πάντα και αυτή η πιθανότητα διότι ποτέ δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει η ζωή και τι ξημερώνει αύριο - και βρεθώ ξαφνικά με άπλετο χρόνο και καθόλου οικονομική στήριξη υπόσχομαι πως δεν θα ζητήσω δανεικά, αλλά δεν μπορώ να υποσχεθώ πως δεν θα σας τρελάνω στην γκρίνια για την κατιούσα που πήρε η ζωή μου! Ας ελπίζουμε για τα καλύτερα και όχι τα χειρότερα, μην το γρουσουζέψουμε κιόλας. Αναμένατε στο ακουστικό σας για περαιτέρω εξελίξεις στο μέτωπο και η νεκροψία θα δείξει.

Με αυτά και με αυτά ο συλλογισμός μας – αλληλούια – έφτασε στο τέλος.

Τα φιλιά μου

3 comments:

Anonymous said...

na bro ena prama na se euxaristi tai ti sto koraka re froso. tzai epidi enna kamis tin papia opos panta tzai enoo tis sinesthimatikes sxesis... (oppa leksi a)
kanei na asxolise me to pneyma sou k des k ligo tin prosopiki sou zoi gia na men po tpt allo tzai na fonazis xaxaxa

ate tora me to kalotzairoui tzai ton eleuthero xrono as elpisoume gia to kalittero! perimeno a!

Anonymous said...

Epiran se prefan oulloi telika re Froso, LOL. Perkimon akouseis tze kollisei tpt (thoro pos ta idia s laloun tzialloi), alla an me rotas, amfivallo.
Vasika, partin zoi opos erhetai tze zise opos theleis, i s ertei. Anathemanton pou vasta, hrostei tze eshi na plirosei (OK ego oute hrosto, oute m hrostoun. Me lefta no problem: doulefko tze vasto tze aplonno to xero m ospou ftannei).
Btw p menan en eshi daneika, ektos tze an en me toko 48%, (opos itan t tziero t Egglezon, kata t diarkeia t WWII).
Afta tze no kisses from me, ospou na valeis nou.

Anonymous said...

proswpiki zwi??? ti ine ayto?? re esis nomizw eimai pareksigimeni iparksi pragmatika...

apla thelw ayto to katitis, to diko mou katitis... ayto pou me kanei na niwthw opws niwthw aman asxolite mazi mou! kathe kokkini pepti dld! alla... anw tha tou dwsw akomi ligo xrono na endwsi... an den endwsi dioti k i ipomoni exei ta oria tis... tha dw mprosta k kanei... k twra vlepw vasika alla to katitis mou en to kalitero apo ola! hihihihi

ante ta filia mou k eyxaristw gia tin opoia anisixia!