Καιρός για επίλογο...

Κάθε λίγο και λιγάκι να γεμίζω το τασάκι με τσιγάρα και με πόνο κι όλα αυτά για σένα μόνο.
Μα ήρθε η μέρα που είπα φτάνει το 'χεις πλέον παρακάνει…
Και πάνω εκεί που είχα ορκιστεί να σε μισώ που την καρδούλα μου έτσι πλήγωσες, βρήκες τον τρόπο μ' ένα κόλπο κι εύκολα μες στη ζωούλα μου πάλι τρύπωσες….
Αχ καρδούλα μου γιατί με τυραννάς, βρε ψυχούλα μου αφού δεν μ' αγαπάς, αχ καρδούλα μου μη με ταλαιπωρείς, βρε ψυχούλα μου βρες άλλη να χαρείς
Λίγο το ’να λίγο τ' άλλο είχα πρόβλημα μεγάλο δεν μπορούσα να το κρύψω…
Φτάνει πια δεν μπορώ, μακριά από εδώ, τράβα αλλού μη μου πεις πού θα πας, πού θα ζεις…

Κάποτε ακούγοντας τραγούδια σαν κι αυτό γελούσα και τα θεωρούσα το λιγότερο ηλίθια… Σήμερα με εκφράζουν… Το Μαράκι με ρώτησε πότε θα γράψω κάτι καινούργιο να διαβάσει, για να της φτιάξει τη διάθεση και να γελάσει… Μωρό μου, δεν έχω όρεξη για κάτι αστείο… Μόνο και μόνο η δική μου συμπεριφορά είναι για γέλια… Για άλλη μια φορά έφαγα τα μούτρα μου για το ίδιο άτομο και για άλλη μια φορά είμαι η μόνη που πειράχτηκε από αυτήν την ιστορία… Βέβαια, αυτό είναι το λιγότερο που με νοιάζει… Το χειρότερο είναι που για την άλλη πλευρά εγώ είμαι η κακιά της υπόθεσης… και δεν περιμένω τίποτα πια… Καλά τόσο άσχημο χαρακτήρα έχω πια; Η μήπως είναι όλα μια δικαιολογία για να την κάνει ο άλλος με ελαφρά πηδηματάκια… Κάποτε κάποιος μου έδωσε μια συμβουλή να ξυπνήσω σε μια άλλη πραγματικότητα και να τον ξεχάσω… Αυτό θα κάνω, νομίζω είναι η πιο χρήσιμη συμβουλή που πήρα από αυτό το άτομο… Εδώ κρίνεται η αξιοπρέπεια μου, και πρέπει να σώσω ό,τι απέμεινε από αυτή. Ειδικά αν ο άλλος θα χαρεί αν βγω από τη ζωή του… Ίσως δεν ξέρω πώς πρέπει να νοιάζομαι. Ίσως αυτός δεν μπόρει να χειριστεί τα αισθήματα του. Α! ναι! Το ξέχασα. Δεν τρέφει αισθήματα για μένα… Ας μην τα πολυλογώ γιατί δεν νιώθω καλά… Πάντως, τελείωσε… Για τα καλά αυτή τη φορά…

Δεν είμαι εδώ για κανένα πια… είμαι εδώ αλλά λείπω… δεν περιμένει άλλο τίποτα η καρδιά…

p.s. Αγάπη μου τα κάναμε μαντάρα! (κι ας ξέρω πως δεν διαβάζει το blog...)