No comments

Ένα ταξίδι, μια δέσμη φωτός
Μια στιγμή ανυπαρξίας, ένα φεγγάρι θολό
Ένα φιλί, στιγμή ουτοπική
Τα χνάρια σου ζητάω, μα εσένα δεν ρωτάω

Σιωπή μην μιλάς, τον πόνο δεν ξεχνάς
Η ανάμνηση ζητά τη μελωδία να βαρά
Εσύ καληνύχτα να πεις λησμονάς
Τ’ αγέρι καλεί τη ψυχή σου να πιει
Εγώ να ψάχνω στο χώμα να βρω
Φαιά ουσία, σιγή, παραφωνία

Διάλογος κωφός, κι εσύ ουρανός
Αλμύρα μην ταξιδεύσεις, το φως μην γυρέψεις
Πλάνη μην με συντροφεύεις, την ύπαρξη άσε να αγναντεύει
Μονόλογος πικρός, κι εγώ ναυαγός