Μια μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλα τα συναισθήματα και όλες οι αξίες του ανθρώπου. Η Τρέλα, αφού συστήθηκε 3 φορές στην Ανία, της πρότεινε να παίξουν κρυφτό. Το Ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περίμενε να ακούσει, ενώ η Περιέργεια χωρίς να μπορεί να κρατηθεί ρώτησε: "Τι είναι το κρυφτό;". Ο Ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την Ευφορία και η Χαρά άρχισε να πηδάει πάνω-κάτω για να καταφέρει να πείσει το Δίλημμα και την Απάθεια -την οποία δεν την ενδιέφερε ποτέ τίποτα- να παίξουν κι αυτοί. Αλλά υπήρχαν πολλοί που δεν ήθελαν να παίξουν: Η Αλήθεια δεν ήθελε να παίξει γιατί ήξερε ότι ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν, η Υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό και η Δειλία δεν ήθελε να ρισκάρει.
Ένα, δύο, τρία, άρχισε να μετράει η Τρέλα. Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η Τεμπελιά. Μιας και βαριόταν κρύφτηκε στον πρώτο βράχο που συνάντησε. Η Πίστη πέταξε στους ουρανούς και η Ζήλια κρύφτηκε στη σκιά του Θριάμβου, ο oποίος με την δύναμη του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο. Η Γενναιοδωρία δεν μπορούσε να κρυφτεί γιατί κάθε μέρος που έβρισκε της φαινόταν υπέροχο μέρος για να κρυφτεί κάποιος άλλος φίλος της, οπότε την άφηνε ελεύθερη. Και έτσι η Γενναιοδωρία κρύφτηκε σε μια ηλιαχτίδα. Ο Εγωισμός αντιθέτως βρήκε αμέσως κρυψώνα ένα καλά κρυμμένο και βολικό μέρος μόνο για αυτόν. Το Ψέμα πήγε και κρύφτηκε στον πάτο του ωκεανού. Το Πάθος και ο Πόθος κρύφτηκαν μέσα σε ένα ηφαίστειο. Ο Έρωτας δεν είχε βρει ακόμη κάπου να κρυφτεί. Έβρισκε όλες τις κρυψώνες πιασμένες, ώσπου βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί.
....1000, μέτρησε η Τρέλα και άρχισε να ψάχνει. Την πρώτη που βρήκε ήταν η Τεμπελιά, αφού δεν είχε κρυφτεί και πολύ μακριά. Μετά βρήκε την Πίστη, που μίλαγε στον ουρανό με τον Θεό για θεολογία. Ένιωσε το ρυθμό του Πόθου και του Πάθους στο βάθος του ηφαιστείου και αφού βρήκε τη Ζήλια δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρει και τον Θρίαμβο. Βρήκε πολύ εύκολα το Δίλημμα, που δεν είχε ακόμη αποφασίσει πού να κρυφτεί. Σιγά-σιγά τους βρήκε όλους εκτός από τον Έρωτα. Η Τρέλα έψαχνε παντού, πίσω από κάθε δένδρο, κάτω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορφή βουνού, μα τίποτα. Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσει βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και άρχισε να τον κουνάει νευρικά, ώσπου άκουσε ένα βογκητό πόνου. Ήταν ο Έρωτας που τα αγκάθια από τα τριαντάφυλλα του είχαν πληγώσει τα μάτια. Η Τρέλα δεν ήξερε πώς να επανορθώσει, έκλαιγε, ζήταγε συγνώμη και στο τέλος υποσχέθηκε να γίνει ο οδηγός του Έρωτα.
Κι έτσι από τότε ο Έρωτας είναι πάντα τυφλός και η Τρέλα πάντα τον συνοδεύει...
30 August, 2007
27 August, 2007
Μια εικόνα, μια ειρωνία, μια κατάντια
Ιδανικές φωνές κι αγαπημένες
εκείνων που πέθαναν
ή εκείνων που είναι για μας χαμένοι σαν τους πεθαμένους.
Κάποτε μες στα όνειρα μας ομιλούνε’
κάποτε μες στη σκέψη τές ακούει το μυαλό.
Και με τον ήχο των για μια στιγμή επιστρέφουν
ήχοι από την πρώτη ποίηση της ζωής μας
σα μουσική, τη νύχτα, μακρινή, που σβήνει।
ΚΑΒΑΦΗΣ...
Νύμφες, δάση και ένοχη ψυχή
Οι Νύμφες ήταν γυναικείες μορφές θεϊκής καταγωγής, μεταξύ θεών και θνητών, νεαρές στην ηλικία. Δεν ήταν αθάνατες όμως ζούσαν περίπου από 9500 έως 10000 χρόνια! Οι Νύμφες ήταν κόρες ποταμών: είτε του μεγαλύτερου ποταμού που υπήρχε, του Ωκεανού, είτε του Αχελώου, είτε κόρες των τοπικών ποταμών ενός τόπου (π.χ. των Τερμησσού, Γάγγη, Κεβρήνα, Σαγγάριου, Αλφειού, κτλ). Επομένως, κάθε περιοχή είχε τα ποτάμια της και καθένα απ' αυτά είχε γεννήσει τις Νύμφες της περιοχής αυτής, λ.χ. ο ποταμός Πηνειός ήταν ο πατέρας των Νυμφών της Θεσσαλίας και ο ποταμός Ξάνθος ήταν ο γεννήτορας των Νυμφών της Τροίας.Οι Νύμφες ήταν κατεξοχήν πνεύματα του γλυκού νερού και βρίσκονταν στα ποτάμια, στις πηγές και μέσα στα βουνά από τα οποία πήγαζαν ποτάμια. Συνόδευαν πάντα το νερό, τονίζοντας έτσι τη μεγάλη σημασία που έχει για την ύπαρξη της ζωής. Χωρίς αυτό ούτε βλάστηση, ούτε γονιμότητα υπάρχει. Ήταν επομένως πνεύματα της βλάστησης, θέλοντας έτσι να συμβολίσουν γενικότερα την οργιαστική δύναμη της φύσης. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο θεωρούνται κόρες του Ωκεανού ή άλλων ποταμών. Ο αθάνατος Δίας, αρχηγός των θεών, φαίνεται πως δεν θέλησε να έρθει σε σύγκρουση μαζί τους και έτσι συμφώνησε στο να τις περιορίσει και να τις απομονώσει σε βουνά, δάση, κοίτες ποταμών και σε απρόσιτα μέρη, περιοχές στις οποίες είχαν απεριόριστη ελευθερία.Οι Νύμφες διαχωρίζονται σε 3 είδη: 1) Ναϊάδες, οι οποίες είναι οι Νύμφες των ποταμών, των πηγών και των κρηνών, 2) Ορεστιάδες, που κατοικούσαν στα βουνά, όπου υπάρχουν πηγές και 3) Δρυάδες ή Αμαδρυάδες, δηλαδή Νύμφες των μοναχικών δέντρων και των λιβαδιών και ταυτίζονταν με τις Μελίες.Οι Ναϊάδες κατοικούσαν μέσα σε σπηλιές, που βρίσκονταν κοντά σε νερό ή μέσα σ' αυτό, κάτω από την επιφάνεια των ποταμών. Ζούσαν όσο και οι πηγές, κοντά στις οποίες κατοικούσαν: όταν στέρευαν εκείνες, οι Ναϊάδες έσβηναν. Επικρατούσε η αντίληψη πως ήξεραν να ερμηνεύουν τη θέληση μιας ανώτερης θεότητας, είχαν θεραπευτικές ιδιότητες, ενώ μπορούσαν να προβλέψουν τα μελλούμενα (μαντικές ικανότητες).Η ζωή των Αμαδρυάδων -που το όνομά τους σημαίνει "δέντρο και γυναίκα ταυτόχρονα"- συνδεόταν άρρηκτα με τη ζωή των δέντρων μέσα στα οποία κατοικούσαν. Τα πεύκα, τα έλατα και οι δρυς άρχιζαν να μεγαλώνουν με το που άρχιζε η ζωή μιας Νύμφης. Όταν ερχόταν η ώρα της Νύμφης να πεθάνει, μαραινόταν πρώτα το δέντρο της μέσα στη γη.Με την πάροδο των χιλιετιών και την επιβολή νέων θρησκειών μετονομάστηκαν σε νεράιδες, ξωτικά κτλ, παρόλα αυτά, εντούτοις, δεν χάθηκαν ποτέ από το προσκήνιο, αλλά «κρύφτηκαν» πίσω από μύθους, θρύλους, και παράξενες ιστορίες.
Η ουσία της πιο πάνω αναφοράς:
«Aς υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει
στο μαύρο αδιέξοδο, στην άβυσσο του νου.
Aς υποθέσουμε πως ήρθανε τα δάση
με αυτοκρατορικήν εξάρτυση πρωινού
θριάμβου, με πουλιά, με το φως τ’ ουρανού
και με τον ήλιον, που θα τα διαπεράσει»
«Aς υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει
στο μαύρο αδιέξοδο, στην άβυσσο του νου.
Aς υποθέσουμε πως ήρθανε τα δάση
με αυτοκρατορικήν εξάρτυση πρωινού
θριάμβου, με πουλιά, με το φως τ’ ουρανού
και με τον ήλιον, που θα τα διαπεράσει»
K.Γ. KAPYΩTAKHΣ
Όταν οι Νύμφες ντυθούν στα μαύρα τότε μας εγκαταλείπουν… Τις τελευταίες μέρες εκατοντάδες χιλιάδες Νύμφες έχουν ξεψυχήσει από ανθρώπινη κακοβουλία (βλ. πυρκαγιές στην Ελλάδα). Είναι να απορεί κανείς πόσες ακόμη θα θυσιαστούν στο βωμό της ανθρώπινης αδιαφορίας…
R.I.P.
Μια σιγή, σχεδόν παραπλανητική, βυθισμένη σε ύπνο βαθύ, δίχως πνοή, δίχως ψυχή…
Ξάφνου ακούω μια φωνή, εμένα να καλεί. Η φωνή δυνάμωνε, σχεδόν στρίγκλιζε μανιακά, με δέος προσπαθούσε να επιβληθεί, βαθιά σε μένα να χωθεί. Δυσβάστακτη, απρόσιτη, όμως τόσο σαγηνευτική. Τρόμαξα, ξύπνησα, και μάτωσα… Δάση ολάκερα είχαν καεί, φωνές ανθρώπων είχαν τώρα πια χαθεί. Πύρινη ανάσα τους πήρε αγκαλιά… τους στέρησε χώμα, νερό, τρέλα και παιδιά. Δεν θέλω ξανά να κοιμηθώ, θέλω απ΄ τη φωνή να απαλλαγώ. Ερινύες μου γλυκιές, μην με ακούτε την τρελή, εμένα κάψτε στο ταψί… Είμαι ένοχη και εγώ, όσο είσαι εσύ, όσο είναι και αυτοί…
Ξάφνου ακούω μια φωνή, εμένα να καλεί. Η φωνή δυνάμωνε, σχεδόν στρίγκλιζε μανιακά, με δέος προσπαθούσε να επιβληθεί, βαθιά σε μένα να χωθεί. Δυσβάστακτη, απρόσιτη, όμως τόσο σαγηνευτική. Τρόμαξα, ξύπνησα, και μάτωσα… Δάση ολάκερα είχαν καεί, φωνές ανθρώπων είχαν τώρα πια χαθεί. Πύρινη ανάσα τους πήρε αγκαλιά… τους στέρησε χώμα, νερό, τρέλα και παιδιά. Δεν θέλω ξανά να κοιμηθώ, θέλω απ΄ τη φωνή να απαλλαγώ. Ερινύες μου γλυκιές, μην με ακούτε την τρελή, εμένα κάψτε στο ταψί… Είμαι ένοχη και εγώ, όσο είσαι εσύ, όσο είναι και αυτοί…
26 August, 2007
Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΚΑΜΕΝΩΝ ΔΑΣΩΝ ΔΕΝ ΒΕΛΤΙΩΝΕΤΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ
Tis foties evalan:
1)Oi Tourkoi tis MIT.
2)To PAsok giati thelei na pesei i kivernisi.
3)H giagia pou pige na anapsei to fourno sto xorio.
4)O trellos tou xoriou.
5)O pappous pou pige na kapsei kati kseroxorta.
6)Oi anarxikoi (!!!)
7)i idia i kivernisi.
Re sta paparia mas pios evale tis foties.Afto prepei na to vreitai eseis re !
To thema einai poy skata eisastan re MALAKES!!!
Pianei i fotia ston Ymitto kai pigainoyme san ilithioi me mixanakia gia ethelontiki voitheia kai oi Zitades troxompatsoi mas grafoun gia kranos ligo prin toy Papagou!
Den pate kala re.Exoume faei friki me toys 50tosous kai vale thanatous me apokorifoma tin gynaikoula me ta paidakia tis pou apanthrakothikan sto amaksi tous kai eseis exete gamisei tous pyrosvestes kai ta fantaria.
Pou itan re koroida oi antipyrikes zones? H prolipsi?
Gati re palioskatomyaloi den eixate merimnisei ?
Valte tora tis mizes apo ta omologa kai tis lamogies ston kolo sas na piasoun xoro,gamo tis villes kai tis pisines sas.
Gamo tin eksousia sas re pou exete to thrasos kai moirazete kai paroxes patontas se athafta ptomata!Skata stous tafous ton progonon sas pou arxisan na gamane tin xora .
Eistai aksioi synexistes tou ergou tous.
Na kaei to mpourdelo i vouli TORA!!!
Alla ti leo...ta mpourdela exoun kai mia organosi,opote koplimento einai na leme mpourdelo to koloxaneio sas geloioi.
Kai to kinima? To kinima kanei sinelefseis gia eirinikes poreies-min dosoume tin entiposi oti eimaste "mpaxaloi" kai "xouligania".
Re de gamiestai kai eseis grafikoi anthropoi ton spilaion!
Aei sto diaolo kai eseis kai ta magazakia sas.
Pame na kanoume tous malakes tora,opoios thelei as voithisei re paidia...eimaste ANTITHETOI me tis energeies tou diktiou alla distixos einai i moni organomeni prospatheia afti ti stigmi.
Opoios mporei kai thelei na voithisei as epikoinonisei me to 6995 822923, 6945535623.
Forwarded from diadromi eleutherias,ANTIDRASI Bulletin,resistance2003,Contras
FROM WWW.AEL1930.COM
1)Oi Tourkoi tis MIT.
2)To PAsok giati thelei na pesei i kivernisi.
3)H giagia pou pige na anapsei to fourno sto xorio.
4)O trellos tou xoriou.
5)O pappous pou pige na kapsei kati kseroxorta.
6)Oi anarxikoi (!!!)
7)i idia i kivernisi.
Re sta paparia mas pios evale tis foties.Afto prepei na to vreitai eseis re !
To thema einai poy skata eisastan re MALAKES!!!
Pianei i fotia ston Ymitto kai pigainoyme san ilithioi me mixanakia gia ethelontiki voitheia kai oi Zitades troxompatsoi mas grafoun gia kranos ligo prin toy Papagou!
Den pate kala re.Exoume faei friki me toys 50tosous kai vale thanatous me apokorifoma tin gynaikoula me ta paidakia tis pou apanthrakothikan sto amaksi tous kai eseis exete gamisei tous pyrosvestes kai ta fantaria.
Pou itan re koroida oi antipyrikes zones? H prolipsi?
Gati re palioskatomyaloi den eixate merimnisei ?
Valte tora tis mizes apo ta omologa kai tis lamogies ston kolo sas na piasoun xoro,gamo tis villes kai tis pisines sas.
Gamo tin eksousia sas re pou exete to thrasos kai moirazete kai paroxes patontas se athafta ptomata!Skata stous tafous ton progonon sas pou arxisan na gamane tin xora .
Eistai aksioi synexistes tou ergou tous.
Na kaei to mpourdelo i vouli TORA!!!
Alla ti leo...ta mpourdela exoun kai mia organosi,opote koplimento einai na leme mpourdelo to koloxaneio sas geloioi.
Kai to kinima? To kinima kanei sinelefseis gia eirinikes poreies-min dosoume tin entiposi oti eimaste "mpaxaloi" kai "xouligania".
Re de gamiestai kai eseis grafikoi anthropoi ton spilaion!
Aei sto diaolo kai eseis kai ta magazakia sas.
Pame na kanoume tous malakes tora,opoios thelei as voithisei re paidia...eimaste ANTITHETOI me tis energeies tou diktiou alla distixos einai i moni organomeni prospatheia afti ti stigmi.
Opoios mporei kai thelei na voithisei as epikoinonisei me to 6995 822923, 6945535623.
Forwarded from diadromi eleutherias,ANTIDRASI Bulletin,resistance2003,Contras
FROM WWW.AEL1930.COM
Rammstein
MORGENSTERN
She's so ugly that it gets dark [1]
when she looks into the sky
Then the light is frightened
It shines into her face from below
So she must hide during the day
She just doesn't want to scare the light
She lives in the shadows until the glow fades
She sees a star shining in the twilight and pleads
Paint beauty onto my cheeks
Morningstar, oh shine
onto the visage of mine
Cast a warm light
onto my frightening face [2]
Tell me I'm not alone
Ugly, you are ugly
I went alone in the night
The late birds no longer sang
I saw children of the sun in the throng so
I cried into the starry heavens
Morningstar, oh shine
onto the beloved of mine
Cast a warm light
onto her frightening face
Tell her she's not alone
Morningstar, oh shine
onto the soul of mine
Cast a warm light
onto a heart that's breaking
Tell her that I'm crying
Because you, you are ugly
You are simply ugly
Humans are just creatures of the eye
Beautiful things are what I want
But you, you aren't beautiful, no
Morningstar, oh shine
onto the beloved of mine
Cast a warm light
onto her frightening face
Tell her she's not alone
And the star wants to shine
onto the beloved of mine
It warms my breast and shakes
where life beats
To see with the heart
she is simply beautiful
THE ORIGINAL LYRICS
Sie ist hässlich dass es graut
wenn sie in den Himmel schaut
Dann fürchtet sich das Licht
Scheint ihr von unten ins Gesicht
So muss sie sich am Tag verstecken
Will das Licht doch nicht erschrecken
Lebt im Schatten bis der Schein vergeht
Sieht einen Stern im Zwielicht prangen und fleht
Mal mir Schönheit auf die Wangen
Morgenstern ach scheine
auf das Antlitz mein
Wirf ein warmes Licht
auf mein Ungesicht
Sag mir ich bin nicht alleine
Hässlich, du bist hässlich
Ich bin allein zur Nacht gegangen
Die späten Vögel nicht mehr sangen
Sah Sonnenkinder im Gewimmel und so
rief ich in den gestirnten Himmel
Morgenstern ach scheine
auf die Liebste meine
Wirf ein warmes Licht
auf ihr Ungesicht
Sag ihr sie ist nicht alleine
Morgenstern ach scheine
auf die Seele meine
Wirf ein warmes Licht
auf ein Herz das bricht
Sag ihr dass ich weine
Denn du, du bist hässlich
Du bist einfach hässlich
Der Mensch ist doch ein Augentier
Schöne Dinge wünsch' ich mir
Doch du, du bist nicht schön, nein
Morgenstern ach scheine
auf die Liebste meine
Wirf ein warmes Licht
auf ihr Ungesicht
Sag ihr sie ist nicht alleine
Und der Stern will scheinen
Auf die Liebste meine
Wärmt die Brust mir bebt
wo das Leben schlägt
Mit dem Herzen sehen
Sie ist wunderschön
MEIN TEIL
Today I will meet a gentleman
He likes me so much he could eat me up
Soft parts and even hard ones [3]
are on the menu
Because you are what you eat
and you know what it is
It is my part – no
My part – no
There that's my part – no
My part – no
The dull blade good and proper
I'm bleeding heavily and feeling sick
Although I have to fight to stay awake
I keep eating while in convulsions
It's just so well seasoned
and so nicely flambéed
and so lovingly served on porcelain
And with it, a good wine
and gentle candlelight
Yeah I'll take my time
You've got to have some culture
Because you are what you eat
and you know what it is
It is my part – no
My part – no
Because that's my part – no
Yes it's my part – no
A cry will ascend to heaven
It will cut through hosts of angels
Feather-flesh will shriekingly fall
from the top of the clouds onto my childhood
THE ORIGINAL LYRICS
Heute treff' ich einen Herrn
Der hat mich zum Fressen gern
Weiche Teile und auch harte
stehen auf der Speisekarte
Denn du bist was du isst
und ihr wisst was es ist
Es ist mein Teil – nein
Mein Teil – nein
Da das ist mein Teil – nein
Mein Teil – nein
Die stumpfe Klinge gut und recht
Ich blute stark und mir ist schlecht
Muss ich auch mit der Ohnmacht kämpfen
ich esse weiter unter Krämpfen
Ist doch so gut gewürzt
und so schön flambiert
und so liebevoll auf Porzellan serviert
Dazu ein guter Wein
und zarter Kerzenschein
Ja da lass ich mir Zeit
Etwas Kultur muss sein
Denn du bist was du isst
Und ihr wisst was es ist
Es ist mein Teil – nein
Mein Teil – nein
Denn das ist mein Teil – nein
Yes it's mein Teil – nein
Ein Schrei wird zum Himmel fahren
Schneidet sich durch Engelsscharen
Vom Wolkendach fällt Federfleisch
auf meine Kindheit mit Gekreisch
She's so ugly that it gets dark [1]
when she looks into the sky
Then the light is frightened
It shines into her face from below
So she must hide during the day
She just doesn't want to scare the light
She lives in the shadows until the glow fades
She sees a star shining in the twilight and pleads
Paint beauty onto my cheeks
Morningstar, oh shine
onto the visage of mine
Cast a warm light
onto my frightening face [2]
Tell me I'm not alone
Ugly, you are ugly
I went alone in the night
The late birds no longer sang
I saw children of the sun in the throng so
I cried into the starry heavens
Morningstar, oh shine
onto the beloved of mine
Cast a warm light
onto her frightening face
Tell her she's not alone
Morningstar, oh shine
onto the soul of mine
Cast a warm light
onto a heart that's breaking
Tell her that I'm crying
Because you, you are ugly
You are simply ugly
Humans are just creatures of the eye
Beautiful things are what I want
But you, you aren't beautiful, no
Morningstar, oh shine
onto the beloved of mine
Cast a warm light
onto her frightening face
Tell her she's not alone
And the star wants to shine
onto the beloved of mine
It warms my breast and shakes
where life beats
To see with the heart
she is simply beautiful
THE ORIGINAL LYRICS
Sie ist hässlich dass es graut
wenn sie in den Himmel schaut
Dann fürchtet sich das Licht
Scheint ihr von unten ins Gesicht
So muss sie sich am Tag verstecken
Will das Licht doch nicht erschrecken
Lebt im Schatten bis der Schein vergeht
Sieht einen Stern im Zwielicht prangen und fleht
Mal mir Schönheit auf die Wangen
Morgenstern ach scheine
auf das Antlitz mein
Wirf ein warmes Licht
auf mein Ungesicht
Sag mir ich bin nicht alleine
Hässlich, du bist hässlich
Ich bin allein zur Nacht gegangen
Die späten Vögel nicht mehr sangen
Sah Sonnenkinder im Gewimmel und so
rief ich in den gestirnten Himmel
Morgenstern ach scheine
auf die Liebste meine
Wirf ein warmes Licht
auf ihr Ungesicht
Sag ihr sie ist nicht alleine
Morgenstern ach scheine
auf die Seele meine
Wirf ein warmes Licht
auf ein Herz das bricht
Sag ihr dass ich weine
Denn du, du bist hässlich
Du bist einfach hässlich
Der Mensch ist doch ein Augentier
Schöne Dinge wünsch' ich mir
Doch du, du bist nicht schön, nein
Morgenstern ach scheine
auf die Liebste meine
Wirf ein warmes Licht
auf ihr Ungesicht
Sag ihr sie ist nicht alleine
Und der Stern will scheinen
Auf die Liebste meine
Wärmt die Brust mir bebt
wo das Leben schlägt
Mit dem Herzen sehen
Sie ist wunderschön
MEIN TEIL
Today I will meet a gentleman
He likes me so much he could eat me up
Soft parts and even hard ones [3]
are on the menu
Because you are what you eat
and you know what it is
It is my part – no
My part – no
There that's my part – no
My part – no
The dull blade good and proper
I'm bleeding heavily and feeling sick
Although I have to fight to stay awake
I keep eating while in convulsions
It's just so well seasoned
and so nicely flambéed
and so lovingly served on porcelain
And with it, a good wine
and gentle candlelight
Yeah I'll take my time
You've got to have some culture
Because you are what you eat
and you know what it is
It is my part – no
My part – no
Because that's my part – no
Yes it's my part – no
A cry will ascend to heaven
It will cut through hosts of angels
Feather-flesh will shriekingly fall
from the top of the clouds onto my childhood
THE ORIGINAL LYRICS
Heute treff' ich einen Herrn
Der hat mich zum Fressen gern
Weiche Teile und auch harte
stehen auf der Speisekarte
Denn du bist was du isst
und ihr wisst was es ist
Es ist mein Teil – nein
Mein Teil – nein
Da das ist mein Teil – nein
Mein Teil – nein
Die stumpfe Klinge gut und recht
Ich blute stark und mir ist schlecht
Muss ich auch mit der Ohnmacht kämpfen
ich esse weiter unter Krämpfen
Ist doch so gut gewürzt
und so schön flambiert
und so liebevoll auf Porzellan serviert
Dazu ein guter Wein
und zarter Kerzenschein
Ja da lass ich mir Zeit
Etwas Kultur muss sein
Denn du bist was du isst
Und ihr wisst was es ist
Es ist mein Teil – nein
Mein Teil – nein
Denn das ist mein Teil – nein
Yes it's mein Teil – nein
Ein Schrei wird zum Himmel fahren
Schneidet sich durch Engelsscharen
Vom Wolkendach fällt Federfleisch
auf meine Kindheit mit Gekreisch
24 August, 2007
Συνταγές Μαγειρικής
συγκρότημα Χαΐνιδες
Από μικρή της άρεσε, μες στην κουζίνα μόνη
τις ώρες να σκοτώνει με τη μαγειρική
και πέφτανε τα δάκρυα θυμώντας τη ζωή της
και ‘δίναν στο φαί της, μια γεύση μαγική.
Κύμινο, μοσχοκάρυδο και κόκκινο πιπέρι,
ποτέ δεν είχε ταίρι ν' αλλάξει μιαν ευχή,
να χαμηλώσει τη φωτιά μετά την πρώτη βράση,
να γίνονταν η πλάση ξανά απ' την αρχή.
Ψιλοκομμένος μαϊντανός και σκόρδο μια σκελίδα,
να 'φεγγε μιαν ελπίδα στα μάτια τα μελιά
και προς το τέλος πρόσθεσε ένα ποτήρι λάδι,
να 'νιωθε ένα χάδι μια μέρα στα μαλλιά.
Μια νύχτα έπιασε φωτιά μέσα στο μαγερειό της,
που 'κανε το φευγιό της να μοιάζει με γιορτή
τέτοια που γύρω φύτρωσαν άσπρα του γάμου κρίνα,
ολόιδια με κείνα που είχε ονειρευτεί.
Πόσες καρδιές που γίνανε αναλαμπή κι αθάλη,
μας κάμανε μεγάλη κάποια μικρή στιγμή
κι αθόρυβα διαβήκανε απ' της ζωής την άκρη
χωρίς ν' αφήσει δάκρυ σε μάγουλου γραμμή.
Από μικρή της άρεσε, μες στην κουζίνα μόνη
τις ώρες να σκοτώνει με τη μαγειρική
και πέφτανε τα δάκρυα θυμώντας τη ζωή της
και ‘δίναν στο φαί της, μια γεύση μαγική.
Κύμινο, μοσχοκάρυδο και κόκκινο πιπέρι,
ποτέ δεν είχε ταίρι ν' αλλάξει μιαν ευχή,
να χαμηλώσει τη φωτιά μετά την πρώτη βράση,
να γίνονταν η πλάση ξανά απ' την αρχή.
Ψιλοκομμένος μαϊντανός και σκόρδο μια σκελίδα,
να 'φεγγε μιαν ελπίδα στα μάτια τα μελιά
και προς το τέλος πρόσθεσε ένα ποτήρι λάδι,
να 'νιωθε ένα χάδι μια μέρα στα μαλλιά.
Μια νύχτα έπιασε φωτιά μέσα στο μαγερειό της,
που 'κανε το φευγιό της να μοιάζει με γιορτή
τέτοια που γύρω φύτρωσαν άσπρα του γάμου κρίνα,
ολόιδια με κείνα που είχε ονειρευτεί.
Πόσες καρδιές που γίνανε αναλαμπή κι αθάλη,
μας κάμανε μεγάλη κάποια μικρή στιγμή
κι αθόρυβα διαβήκανε απ' της ζωής την άκρη
χωρίς ν' αφήσει δάκρυ σε μάγουλου γραμμή.
22 August, 2007
Από μένα δεν μπορείς να απαλλαγείς
Ένα δωμάτιο χλωμό, δυο σκιές, και μια απέραντη σιωπή. Δεν σε είδα που ήρθες. Δεν σε είδα που έφυγες. Άγγιξε το χώμα, όλα είναι υγρά. Σε κοιτώ, μ΄ ακουμπάς, μια ανάσα ζητάς. Όμως, την έχω χάσει, ξεχασμένες σκέψεις, παγωμένες σκιές, ένα φύλλο πέφτει. Μ’ κοιτάς, σ΄ ακουμπώ, μια ανάσα ζητώ. Όμως, την έχεις χάσει, ξεχασμένοι πίνακες, παγωμένοι κάκτοι, ένα παντζούρι κλείνει.
Μια ζωγραφιά θλιβερή, δύο φωνές, και μια αβάστακτη μελαγχολία. Σου φώναξα, δεν ήρθες, σε απαρνήθηκα και χάθηκες. Σβήσε την ευχή, όλα είναι εκεί. Δυο χέρια ενωμένα, χρυσή αμμουδιά. Παλιές αναμνήσεις, για νερό διψάς. Η αλήθεια έχει κρυφτεί, εγώ και εσύ, εσύ και εγώ την έχουμε απαρνηθεί. Ο φόβος έχει χαθεί, εγώ και εσύ, εσύ και εγώ τον έχουμε ερωτευτεί.
Άφησέ με να έρθω μαζί σου, να σε αγγίζω, να σου μιλώ, μαζί σου τον ουρανό να κοιτώ, μαζί σου η καρδιά να ταξιδεύσει και σε μέρη μακρινά να σε γυρέψει. Έσκυψε το κεφάλι, άκουγε την καρδιά. Δεν μπόρεσε να πει τίποτα από όσα είχε σκεφτεί. Δεν μπορούσε ξανά να πληγωθεί. Έσκυψε το κεφάλι, άκουσε το μυαλό. Μια πλάνη παντού, στην άκρη του δρόμου. Μια παραίσθηση γλυκιά, σε ξένη αγκαλιά.
Άφησέ με να έρθω μαζί σου, να σε ακούω, να σε νιώθω, μαζί σου τα αστέρια να κοιτώ, μαζί σου η ψυχή να πετάξει και σε μονοπάτια άγνωστα να ξαποστάσει. Άκουσε μια φωνή, θα σ΄ αρνηθεί. Κάπου, κάποτε θα φύγει, θα χαθεί. Το βλέμμα σου θα απαρνηθεί. Άκουσε τη φωνή, ένιωσε το πόνο. Μια παράνοια γλυκιά, έρχεται από μακριά. Μια θεία δίκη, στο άστρο εκεί ψηλά.
Κοίταξε τον καθρέφτη αυτή, κοίταξε τα μάτια της αυτός. Μάχη δίχως γυρισμό, ένας παθητικός χορός. Του είπε χωρίς να το σκεφτεί. Να φύγει να χαθεί. Της είπε χωρίς να ταραχτεί, από μένα δεν μπορείς να απαλλαγείς. Εκείνη ρώτησε γιατί. Αυτός γέλασε και είπε για θυμήσου πότε με γνώρισες, για θυμήσου πότε με ένιωσες. Πάντα σε ήξερα, πάντα σε ένιωθα. Μια διαπεραστική ματιά, μια ανάμνηση γεμάτη παγωνιά. Είσαι ο άλλος μου εαυτός , αυτός που σκότωσα, που ξέχασα, που λύτρωσα. Αυτός χαμογέλασε, αυτή έκλαψε. Από μένα δεν μπορείς να απαλλαγείς, από μένα δεν μπορείς να σωθείς.
Αφιερωμένο στη φιλενάς μου (και συνάδερφο μου) Μαίρη - "Ευλαμπία" ξέρει αυτή! Θέλω τις δωρεές!!!!! χεχεχε
Μια ζωγραφιά θλιβερή, δύο φωνές, και μια αβάστακτη μελαγχολία. Σου φώναξα, δεν ήρθες, σε απαρνήθηκα και χάθηκες. Σβήσε την ευχή, όλα είναι εκεί. Δυο χέρια ενωμένα, χρυσή αμμουδιά. Παλιές αναμνήσεις, για νερό διψάς. Η αλήθεια έχει κρυφτεί, εγώ και εσύ, εσύ και εγώ την έχουμε απαρνηθεί. Ο φόβος έχει χαθεί, εγώ και εσύ, εσύ και εγώ τον έχουμε ερωτευτεί.
Άφησέ με να έρθω μαζί σου, να σε αγγίζω, να σου μιλώ, μαζί σου τον ουρανό να κοιτώ, μαζί σου η καρδιά να ταξιδεύσει και σε μέρη μακρινά να σε γυρέψει. Έσκυψε το κεφάλι, άκουγε την καρδιά. Δεν μπόρεσε να πει τίποτα από όσα είχε σκεφτεί. Δεν μπορούσε ξανά να πληγωθεί. Έσκυψε το κεφάλι, άκουσε το μυαλό. Μια πλάνη παντού, στην άκρη του δρόμου. Μια παραίσθηση γλυκιά, σε ξένη αγκαλιά.
Άφησέ με να έρθω μαζί σου, να σε ακούω, να σε νιώθω, μαζί σου τα αστέρια να κοιτώ, μαζί σου η ψυχή να πετάξει και σε μονοπάτια άγνωστα να ξαποστάσει. Άκουσε μια φωνή, θα σ΄ αρνηθεί. Κάπου, κάποτε θα φύγει, θα χαθεί. Το βλέμμα σου θα απαρνηθεί. Άκουσε τη φωνή, ένιωσε το πόνο. Μια παράνοια γλυκιά, έρχεται από μακριά. Μια θεία δίκη, στο άστρο εκεί ψηλά.
Κοίταξε τον καθρέφτη αυτή, κοίταξε τα μάτια της αυτός. Μάχη δίχως γυρισμό, ένας παθητικός χορός. Του είπε χωρίς να το σκεφτεί. Να φύγει να χαθεί. Της είπε χωρίς να ταραχτεί, από μένα δεν μπορείς να απαλλαγείς. Εκείνη ρώτησε γιατί. Αυτός γέλασε και είπε για θυμήσου πότε με γνώρισες, για θυμήσου πότε με ένιωσες. Πάντα σε ήξερα, πάντα σε ένιωθα. Μια διαπεραστική ματιά, μια ανάμνηση γεμάτη παγωνιά. Είσαι ο άλλος μου εαυτός , αυτός που σκότωσα, που ξέχασα, που λύτρωσα. Αυτός χαμογέλασε, αυτή έκλαψε. Από μένα δεν μπορείς να απαλλαγείς, από μένα δεν μπορείς να σωθείς.
Αφιερωμένο στη φιλενάς μου (και συνάδερφο μου) Μαίρη - "Ευλαμπία" ξέρει αυτή! Θέλω τις δωρεές!!!!! χεχεχε
21 August, 2007
ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΣ VS ΕΠΙΒΟΛΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
Αν κάποιος προσπαθούσε να δώσει ένα ορισμό για το τι είναι ο κόσμος, αν κοιτούσε την αντανάκλαση του κόσμου σε ένα μαγικό καθρέφτη, αλήθεια τι θα έβλεπε? Αυτός ο κόσμος είναι μια πηγή ενέργειας χωρίς αρχή, χωρίς τέλος, με διερχόμενες δυνάμεις. Πρόκειται δηλαδή για μια θάλασσα δυνάμεων, όπου αυτές συνυπάρχουν μεταξύ τους και όλες διέπονται από την ισχυρότερη εξ αυτών, τη δύναμη της εξουσίας. Εγώ, εσύ και ο άλλος ζούμε μια αέναη πάλη επικράτειας και απόκτησης εξουσίας. Κάθε στόχος, κάθε σκοπός, κάθε πρόθεση, επιθυμία και προσδοκία διέπεται από τη θέληση για εξουσία.
Σε αυτό τον κόσμο πρωταρχικό μας μέλημα δεν είναι απλά η συνέχιση της ζωής, αλλά η κυριαρχία έναντι των άλλων. Επομένως, αν η ζωή μας διέπεται με μοναδικό γνώμονα τη θέληση για εξουσία, αυτό σημαίνει πως έχουμε 2 κατηγορίες ανθρώπων: τους εξουσιαστές και τους υποταγμένους. Έχουμε μια εξωτερική και εσωτερική διαμάχη επιβολής και υπακοής. Ο διαχωρισμός αυτός έγκειται στο γεγονός πως ο δυνατός εξουσιαστής είναι σε θέση να αναλάβει ρίσκα, ευθύνες και να πάρει αποφάσεις, ενώ στην αντίπερα όχθη βρίσκεται ο υπάκουος δούλος που ακολουθεί και εφαρμόζει αυτές τις αποφάσεις. Εφόσον, όμως, έχουμε δύο αντίθετες δυνάμεις, από την μια την κυριαρχία και από την άλλη την υποταγή, όπου υποταγή στη συγκεκριμένη περίπτωση θεωρείται η απουσία δύναμης, τότε μπορεί να υπάρξει αντιστροφή δυνάμεων και ο υπάκουος δούλος να γίνει ισχυρός εξουσιαστής, καθώς και το αντίστροφο. Ο υπάκουος δούλος εξαιτίας της υποταγής που βιώνει δηλητηριάζει την ψυχή του με μίσος για τον εξουσιαστή του και ονειρεύεται τη δύναμή του. Όταν καταφέρει να αποκτήσει τη δύναμη αυτή, τότε αρχίζει να φέρεται όπως ο εξουσιαστής και μπορεί να αποδειχτεί είτε καλός φίλος, εφόσον δεν κινδυνεύει η κυριαρχία του, είτε δυνατός εχθρός αν η εξουσία που διακατέχει δεν έχει ακόμα εξασφαλιστεί ή έστω σταθεροποιηθεί.
Στον πιο πάνω διαχωρισμό είναι καλό να υποδείξει κανείς πως η ηθική δεν έχει καμία υπόσταση διότι πολύ απλά δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ καλού ή κακού. Ο μόνος ορισμός που μπορεί να θέσει κάποιος είναι ότι καλό θεωρείται οτιδήποτε αυξάνει την εξουσία μας και κακό όλα όσα πηγάζουν από το αίσθημα της αδυναμίας. Σε συνάρτηση με αυτό, ευτυχία μπορεί να προσδιοριστεί ως η συνεχόμενη αύξηση της δύναμης και η υπέρβαση των όποιων εμποδίων.
Ηθικά κριτήρια δεν υπάρχουν εφόσον οι διαφορετικές ανάγκες, φοβίες, επιθυμίες και προσδοκίες διαφορετικών ανθρώπων, διαφορετικών εποχών, δημιουργούν διαφορετικές προσεγγίσεις κάθε φορά για το τι είναι ηθικότητα. Για παράδειγμα αυτό που θεωρείτο ηθικά σωστό στην ελληνορωμαϊκή εποχή, θεωρείται ανήθικο στο χριστιανισμό. Επομένως, θα μπορούσε να μιλήσει κανείς για την υπεροχή του φύσει δικαίου έναντι του νόμω δικαίου, που εσφαλμένα υιοθετείται από κάποιους. Ο άνθρωπος λόγω της επιθυμίας για επιβολή δημιουργεί νόμους ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες της εποχής του (φύσει δίκαιο). Συνεπώς, δεν υπάρχει ένας και μοναδικός νόμος που διέπει την ηθική μας οντότητα (νόμω δίκαιο), αλλά η ανάγκη μας για δημιουργία νόμων, ώστε να μπορέσει να επιβληθεί ο ισχυρός στον αδύνατο. Οι νόμοι και η δικαιοσύνη είναι δημιουργήματα των δυνατών που αναζητούν την κατοχύρωση της δύναμής τους. Οι πράξεις αυτές καθαυτές δεν έχουν σημασία, σημασία έχει ποιος είναι ο αυτουργός των πράξεων αυτών. Ακόμη και ο χριστιανισμός είναι ένα δημιούργημα των ιερέων, ώστε να εξουσιάζουν το ποίμνιό τους, και να γεφυρώνουν το χάσμα μεταξύ τους. Ακόμη και όταν κάποιος πάει ενάντια στα δικά του συμφέροντα για να βοηθήσει κάποιον άλλο, η πράξη του αυτή δεν είναι αλτρουιστική, διότι δεν υπάρχουν πράξεις που να μην πηγάζουν από εγωιστικά κίνητρα, όπως π.χ. αφενός βοηθώ κάποιον για να επιδείξω τη δύναμή που κατέχω, ότι εγώ μπορώ να βοηθήσω, αφετέρου διότι πιστεύω πως με την πράξη μου αυτή εξασφαλίζω θέση στον παράδεισο (βλ. χριστιανισμός). Υποσυνείδητα, οι αλτρουιστικές πράξεις διασφαλίζουν την ασφάλεια των ωφελημάτων τους και αποφεύγουν τα μειονεκτήματα που θα δημιουργούσε η συγκεκριμένη περίσταση, συνειδητά ή ασυνείδητα, άμεσα ή έμμεσα.
Το αίσθημα της ελευθερίας της επιλογής υπάρχει, αλλά όχι η πραγμάτωσή της. Η συνείδηση που νομίζουμε ότι διέπει κάθε πράξη και κάθε σκέψη μας δεν είναι παρά ένα μέσo επικοινωνίας προς το όφελος της κοινωνικής μας ενσωμάτωσης και αποδοχής.
Αυτή η θεωρία θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς αν είναι ο πατέρας της αναρχίας, η γενεσιουργός αιτία του αναρχισμού ή ο πολέμιος αντίπαλός της, ο εχθρός που πρέπει να νικηθεί πάση θυσία? Ο αναρχισμός δεν αναγνωρίζει καμία εξουσία και κανένα νόμο, διότι η εξουσία αυτή κατατρώει και εκμεταλλεύεται τον απλό πολίτη, που γίνεται έρμαιο των καπιταλιστικών δυνάμεων. Πρόκειται για ένα πόλεμο μεταξύ αναρχικών και διοικούντων. Αυτόματα, ο αναρχισμός αναγνωρίζει τη δίψα κυριαρχίας που διέπει κάθε ανθρώπινο ον, διακηρύσσοντας πως αυτή η δίψα πρέπει να σβήσει και αυτό θα επιτευχθεί μόνο με την απάλειψη κάθε εξουσίας και νόμου.
Έχουμε ένα φαύλο κύκλο όπου κάποιοι προσπαθούν να διακόψουν τα δεσμά τους, αναγνωρίζοντας πως τα δεσμά αυτά είναι τα ίδια που διέπουν την ανθρώπινη υπόσταση. Επομένως, εφόσον κάποιος πάει ενάντια στη φύση του, η λέξη που θα μπορούσε κάποιος να χρησιμοποιήσει για να περιγράψει τον αναρχισμό είναι η επανάσταση. Μια πρωτοφανής επανάσταση, όπου το χάος ξεπηδάει σαν φλόγα και φέρνει στο μυαλό την καινούρια ιδέα αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων. Μια επανάσταση όπου τα άτομα αυτά βρίσκονται σε ένα αδιάκοπο πόλεμο μεταξύ τους, και που δεν μπορούν να καταφέρουν να φτάσουν σε αρμονία, σπάζοντας τα όποια όρια έχουν τεθεί. Πρόκειται για μια ιδέα που προσπαθεί να υπερβεί τα όρια της ανθρώπινης πραγμάτωσης και να δημιουργήσει μια καινούρια ποιότητα ανθρώπων. Και αυτό είναι που κάνει την αναρχία μια ιδέα τόσο μοναδική, που μόνο το χάος, μπορεί να καταλάβει τις όποιες διαστάσεις της. Η αναρχία δεν μπορεί ποτέ να πραγματωθεί αλλά είναι το φως που θα ακολουθούν οι επαναστάτες οδεύοντας προς αυτήν. Θα την προσδιορίζουν αλλά δεν θα μπορούν να την αγγίξουν. Ο αναρχισμός δεν είναι τίποτα άλλο από μια αέναη εσωτερική πάλη για κατεδάφιση της εξουσίας με ένα όμως αδιαπραγμάτευτο όρο. Η απαλλαγή από κάθε μορφής εξουσίας, η εξάλειψη κάθε παντοδυναμίας ιδιωτικής και κρατικής, δεν πηγάζει από ένα πείσμα ενάντια στο νόμο της ανθρώπινης εξέλιξης, δεν πηγάζει από μίζερα συναισθήματα παραίτησης και αδυναμίας, και οπωσδήποτε δεν πηγάζει από ένα κρυφό πόθο για αντιστροφή των ρόλων σε ένα παιχνίδι επιβολής και υποταγής. Αντίθετα, πρόκειται για ένα όραμα: η επικράτηση μιας επανάστασης που δημιουργήθηκε για να καταστρέψει τον ίδιο της τον εαυτό, νικώντας τον στο δικό του παιχνίδι, με μια επιβράβευση Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΠΟ ΑΙΣΘΗΜΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΡΑΞΗ ΚΑΙ ΥΠΟΣΤΑΣΗ…
Σε αυτό τον κόσμο πρωταρχικό μας μέλημα δεν είναι απλά η συνέχιση της ζωής, αλλά η κυριαρχία έναντι των άλλων. Επομένως, αν η ζωή μας διέπεται με μοναδικό γνώμονα τη θέληση για εξουσία, αυτό σημαίνει πως έχουμε 2 κατηγορίες ανθρώπων: τους εξουσιαστές και τους υποταγμένους. Έχουμε μια εξωτερική και εσωτερική διαμάχη επιβολής και υπακοής. Ο διαχωρισμός αυτός έγκειται στο γεγονός πως ο δυνατός εξουσιαστής είναι σε θέση να αναλάβει ρίσκα, ευθύνες και να πάρει αποφάσεις, ενώ στην αντίπερα όχθη βρίσκεται ο υπάκουος δούλος που ακολουθεί και εφαρμόζει αυτές τις αποφάσεις. Εφόσον, όμως, έχουμε δύο αντίθετες δυνάμεις, από την μια την κυριαρχία και από την άλλη την υποταγή, όπου υποταγή στη συγκεκριμένη περίπτωση θεωρείται η απουσία δύναμης, τότε μπορεί να υπάρξει αντιστροφή δυνάμεων και ο υπάκουος δούλος να γίνει ισχυρός εξουσιαστής, καθώς και το αντίστροφο. Ο υπάκουος δούλος εξαιτίας της υποταγής που βιώνει δηλητηριάζει την ψυχή του με μίσος για τον εξουσιαστή του και ονειρεύεται τη δύναμή του. Όταν καταφέρει να αποκτήσει τη δύναμη αυτή, τότε αρχίζει να φέρεται όπως ο εξουσιαστής και μπορεί να αποδειχτεί είτε καλός φίλος, εφόσον δεν κινδυνεύει η κυριαρχία του, είτε δυνατός εχθρός αν η εξουσία που διακατέχει δεν έχει ακόμα εξασφαλιστεί ή έστω σταθεροποιηθεί.
Στον πιο πάνω διαχωρισμό είναι καλό να υποδείξει κανείς πως η ηθική δεν έχει καμία υπόσταση διότι πολύ απλά δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ καλού ή κακού. Ο μόνος ορισμός που μπορεί να θέσει κάποιος είναι ότι καλό θεωρείται οτιδήποτε αυξάνει την εξουσία μας και κακό όλα όσα πηγάζουν από το αίσθημα της αδυναμίας. Σε συνάρτηση με αυτό, ευτυχία μπορεί να προσδιοριστεί ως η συνεχόμενη αύξηση της δύναμης και η υπέρβαση των όποιων εμποδίων.
Ηθικά κριτήρια δεν υπάρχουν εφόσον οι διαφορετικές ανάγκες, φοβίες, επιθυμίες και προσδοκίες διαφορετικών ανθρώπων, διαφορετικών εποχών, δημιουργούν διαφορετικές προσεγγίσεις κάθε φορά για το τι είναι ηθικότητα. Για παράδειγμα αυτό που θεωρείτο ηθικά σωστό στην ελληνορωμαϊκή εποχή, θεωρείται ανήθικο στο χριστιανισμό. Επομένως, θα μπορούσε να μιλήσει κανείς για την υπεροχή του φύσει δικαίου έναντι του νόμω δικαίου, που εσφαλμένα υιοθετείται από κάποιους. Ο άνθρωπος λόγω της επιθυμίας για επιβολή δημιουργεί νόμους ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες της εποχής του (φύσει δίκαιο). Συνεπώς, δεν υπάρχει ένας και μοναδικός νόμος που διέπει την ηθική μας οντότητα (νόμω δίκαιο), αλλά η ανάγκη μας για δημιουργία νόμων, ώστε να μπορέσει να επιβληθεί ο ισχυρός στον αδύνατο. Οι νόμοι και η δικαιοσύνη είναι δημιουργήματα των δυνατών που αναζητούν την κατοχύρωση της δύναμής τους. Οι πράξεις αυτές καθαυτές δεν έχουν σημασία, σημασία έχει ποιος είναι ο αυτουργός των πράξεων αυτών. Ακόμη και ο χριστιανισμός είναι ένα δημιούργημα των ιερέων, ώστε να εξουσιάζουν το ποίμνιό τους, και να γεφυρώνουν το χάσμα μεταξύ τους. Ακόμη και όταν κάποιος πάει ενάντια στα δικά του συμφέροντα για να βοηθήσει κάποιον άλλο, η πράξη του αυτή δεν είναι αλτρουιστική, διότι δεν υπάρχουν πράξεις που να μην πηγάζουν από εγωιστικά κίνητρα, όπως π.χ. αφενός βοηθώ κάποιον για να επιδείξω τη δύναμή που κατέχω, ότι εγώ μπορώ να βοηθήσω, αφετέρου διότι πιστεύω πως με την πράξη μου αυτή εξασφαλίζω θέση στον παράδεισο (βλ. χριστιανισμός). Υποσυνείδητα, οι αλτρουιστικές πράξεις διασφαλίζουν την ασφάλεια των ωφελημάτων τους και αποφεύγουν τα μειονεκτήματα που θα δημιουργούσε η συγκεκριμένη περίσταση, συνειδητά ή ασυνείδητα, άμεσα ή έμμεσα.
Το αίσθημα της ελευθερίας της επιλογής υπάρχει, αλλά όχι η πραγμάτωσή της. Η συνείδηση που νομίζουμε ότι διέπει κάθε πράξη και κάθε σκέψη μας δεν είναι παρά ένα μέσo επικοινωνίας προς το όφελος της κοινωνικής μας ενσωμάτωσης και αποδοχής.
Αυτή η θεωρία θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς αν είναι ο πατέρας της αναρχίας, η γενεσιουργός αιτία του αναρχισμού ή ο πολέμιος αντίπαλός της, ο εχθρός που πρέπει να νικηθεί πάση θυσία? Ο αναρχισμός δεν αναγνωρίζει καμία εξουσία και κανένα νόμο, διότι η εξουσία αυτή κατατρώει και εκμεταλλεύεται τον απλό πολίτη, που γίνεται έρμαιο των καπιταλιστικών δυνάμεων. Πρόκειται για ένα πόλεμο μεταξύ αναρχικών και διοικούντων. Αυτόματα, ο αναρχισμός αναγνωρίζει τη δίψα κυριαρχίας που διέπει κάθε ανθρώπινο ον, διακηρύσσοντας πως αυτή η δίψα πρέπει να σβήσει και αυτό θα επιτευχθεί μόνο με την απάλειψη κάθε εξουσίας και νόμου.
Έχουμε ένα φαύλο κύκλο όπου κάποιοι προσπαθούν να διακόψουν τα δεσμά τους, αναγνωρίζοντας πως τα δεσμά αυτά είναι τα ίδια που διέπουν την ανθρώπινη υπόσταση. Επομένως, εφόσον κάποιος πάει ενάντια στη φύση του, η λέξη που θα μπορούσε κάποιος να χρησιμοποιήσει για να περιγράψει τον αναρχισμό είναι η επανάσταση. Μια πρωτοφανής επανάσταση, όπου το χάος ξεπηδάει σαν φλόγα και φέρνει στο μυαλό την καινούρια ιδέα αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων. Μια επανάσταση όπου τα άτομα αυτά βρίσκονται σε ένα αδιάκοπο πόλεμο μεταξύ τους, και που δεν μπορούν να καταφέρουν να φτάσουν σε αρμονία, σπάζοντας τα όποια όρια έχουν τεθεί. Πρόκειται για μια ιδέα που προσπαθεί να υπερβεί τα όρια της ανθρώπινης πραγμάτωσης και να δημιουργήσει μια καινούρια ποιότητα ανθρώπων. Και αυτό είναι που κάνει την αναρχία μια ιδέα τόσο μοναδική, που μόνο το χάος, μπορεί να καταλάβει τις όποιες διαστάσεις της. Η αναρχία δεν μπορεί ποτέ να πραγματωθεί αλλά είναι το φως που θα ακολουθούν οι επαναστάτες οδεύοντας προς αυτήν. Θα την προσδιορίζουν αλλά δεν θα μπορούν να την αγγίξουν. Ο αναρχισμός δεν είναι τίποτα άλλο από μια αέναη εσωτερική πάλη για κατεδάφιση της εξουσίας με ένα όμως αδιαπραγμάτευτο όρο. Η απαλλαγή από κάθε μορφής εξουσίας, η εξάλειψη κάθε παντοδυναμίας ιδιωτικής και κρατικής, δεν πηγάζει από ένα πείσμα ενάντια στο νόμο της ανθρώπινης εξέλιξης, δεν πηγάζει από μίζερα συναισθήματα παραίτησης και αδυναμίας, και οπωσδήποτε δεν πηγάζει από ένα κρυφό πόθο για αντιστροφή των ρόλων σε ένα παιχνίδι επιβολής και υποταγής. Αντίθετα, πρόκειται για ένα όραμα: η επικράτηση μιας επανάστασης που δημιουργήθηκε για να καταστρέψει τον ίδιο της τον εαυτό, νικώντας τον στο δικό του παιχνίδι, με μια επιβράβευση Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΠΟ ΑΙΣΘΗΜΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΡΑΞΗ ΚΑΙ ΥΠΟΣΤΑΣΗ…
13 August, 2007
Ξανθή Γκόμενα Vs Μελαχρινό μυαλό
Ποιος ο λόγος που γράφω αυτό που γράφω? Κατ’ ακρίβειαν, απλά θέλω να βάλω σε τάξη τις σκέψεις μου και πάντα το γράψιμο με βοηθά. Ποιο είναι το πρόβλημά μου? Μα φυσικά, για ακόμη μια φορά ο ανδρικός πληθυσμός και η κουλτούρα που τον διέπει. Έχω προσέξει τον τελευταίο καιρό πως όσες φορές το παίζω χαζογκόμενα έχω περισσότερες κατακτήσεις παρά όταν το παίζω διανοούμενη. Η ειρωνεία είναι όταν νιώσω πως μου αρέσει κάποιος , νιώσω ας πούμε μια ιδιαίτερη συμπάθεια, προσπαθώ να είμαι πιο σοβαρή μαζί του, μπας και με δει με άλλο μάτι. Με τι μάτι? Όχι ερωτικό, αλλά του βάθους. Τάχα είμαι οκ άτομο, άρα μπορεί να με εκτιμήσει για τα εσωτερικά μου χαρίσματα (τώρα που το λέω μια αναγούλα μου έρχεται, λέτε να είναι τυχαίο?). Όμως κάπου κάνω το λάθος. Σε άτομα που δεν μου κάνουν ούτε κρύο ούτε ζέστη, και λέω ό,τι μα ό,τι μαλακία σκεφτεί το άλλοτε διεφθαρμένο μυαλό μου, voila μετά από δυο-τρία ραντεβού, έχω γλυκές εξομολογήσεις, άκρως κολακευτικές. Όταν όμως, αρχίσω να γουστάρω τον τύπο, χάνω το παιχνίδι. Δεν ξέρω μάλλον, σοβαρεύω απότομα. Μάλλον τον αφήνω να δει πώς πραγματικά σκέφτομαι, τι με απασχολεί, όλες τις σχετικές ιδέες που κατοικούν στο μυαλουδάκι μου. Μήπως αυτή είναι λάθος στρατηγική? Μήπως πρέπει να κρύβω το μέρος του μυαλού μου που είναι άγνωστο για πολλούς? Μήπως πρέπει να συνεχίσω τα ξενέρωτα αδιάφορα αστεία σχόλια, που όμως είναι δοκιμασμένη συνταγή και εγγυούνται σίγουρα αποτελέσματα? Γιατί τα λέω όλα αυτά? Διότι χτες ένα άτομο, που συμπαθώ ιδιαίτερα, μου είπε πως από τον καιρό που τον ερωτεύτηκα έχω γίνει στριμμένη, μαλάκω και δεν έχω πλάκα πια… Σκεφτείτε ότι έστω και αν δεν το παραδέχομαι έχω χάσει τη μάχη. Σκεφτείτε ένα άτομο που γουστάρετε, ή, έστω νομίζετε ότι γουστάρετε σας λέει εν ολίγοις ότι είστε βαρετή. Ότι έχετε γίνει στριμμένο άντερο. Καλή φάση ε? Προσωπικά πιστεύω πως με το συγκεκριμένο άτομο, δεν έχω αλλάξει συμπεριφορά. Πάντα ήμουν στριμμένη μαζί του, απλά τώρα επειδή του μπήκε η φαεινή ιδέα ότι τον ερωτεύτηκα, αγχώθηκε και δεν ξέρει πώς να το χειριστεί. Το κλειδί της ιστορίας όμως είναι ότι ο έρωτας είναι διαφορετικό πράγμα για το καθένα, με διαφορετικό περιεχόμενο και περιτύλιγμα. Για μένα ο έρωτας είναι ermm δεν έχω ιδέα. Δεν έχω ερωτευτεί ποτέ στη ζωή μου. Τον γουστάρω αλλά σίγουρα δεν είναι έρωτας. Έρωτας είναι η μαγεία του να νιώθεις καλά με τον εαυτό σου ακόμα και όταν ξέρεις εντελώς αντικειμενικά πως τη δεδομένη στιγμή είσαι ένα χάλι μαύρο και εντούτοις you don’t give a fuck! Why? Cause you are fuckin happy!
Όμως, what about the one-side love? Κοιτάξετε για μένα αυτό δεν είναι αληθινό συναίσθημα, είναι μια πλάνη του μυαλού, μια ψευδαίσθηση, που πιστεύεις πως βρήκε ενσάρκωση στο πρόσωπου του άλλου ατόμου, που για χίλιους και δύο λόγους μπήκε στη σφαίρα του ασυνειδήτου σου. Ή στη χειρότερη περίπτωση είναι καθαρά σωματική έλξη που λανθασμένα την εκλαμβάνεις ως συναίσθημα. Αν δεν ζήσεις τον άλλο σε ένα «δεύτερο» επίπεδο, αν δεν μοιραστείς μαζί του στιγμές αναλλοίωτες στο χρόνο, τότε δεν μπορείς να μιλάς για έρωτα αλλά για έλξη. Ίσως είμαι ρομαντική… δεν ξέρω. Πότε, όμως, δεν θεώρησα τον εαυτό μου ρομαντική ύπαρξη αλλά εντελώς παντελώς και άκρως ρεαλίστρια, με όσες συνέπειες και αν συνεπάγεται αυτό…
Το point είναι ότι ξέρω ποια χαρτιά να παίξω για να κατακτήσω ένα άνδρα, ωστόσο, ποτέ δεν τα παίζω όταν μ΄ αρέσει κάποιος . Γιατί? Μα ποιο το νόημα να κατακτήσεις κάποιον με πλεκτάνες και σκευωρίες? Αν δεν καταλάβει πραγματικά ποια είσαι και να το αποδεχτεί, τότε δεν ήταν αυτός που νόμιζες. Βέβαια, εφαρμόζοντας την πρακτική αυτή, χάνεις και τα αβγά και το καλάθι. Άρα πρόκειται για μια αέναη εσωτερική σύγκρουση της ξανθής γκόμενας που ζει μέσα στο σώμα σου, και του μελαχρινού μυαλού που ενυπάρχει στο χαρακτήρα σου. Ποια η καλύτερη επιλογή? Μάλλον η πρώτη, είναι σίγουρη και πού ξέρεις μπορεί στην τελική να έχει αλυσιδωτές αντιδράσεις και ο άλλος να σε ερωτευτεί παράφορα. Εμείς (εγώ και ο εαυτός μου – το μελαχρινό μυαλό μου) , όμως, επιλέγουμε τη δεύτερη με άτομα που πιστεύουμε ότι ίσως αξίζουν τον κόπο. Με αυτό τον τρόπο ξεχωρίζουμε ποιος πραγματικά μιλάει το δικό σου κώδικα επικοινωνίας και πλέει στα δικά σου κύματα από όλους αυτούς που απλά θέλουν να καταναλωθούν σε ανούσια βράδια πόθου, και αχαλίνωτης εκτόνωσης. Καλό κι αυτό δεν λέω αλλά με άτομα που την επομένη θα ξεχάσεις το όνομά τους. Με άτομα που νιώθεις πως αξίζει να σπαταλήσεις λίγη φαία ουσία, το παλεύεις λιγάκι, και μετά, όπως όλες τις προηγούμενες φορές καταθέτεις τα όπλα, και ψάχνεις για το επόμενο άτομο με τα ιδιαίτερα αυτά χαρακτηριστικά που σε εκφράζουν και πάει λέγοντας, ώσπου μια μέρα να τον βρεις ή να ξυπνήσεις στο κρεβάτι σου γριά και να πεις τι στο διάολο έκανα? Με έφαγε η γαμημένη ποιότητα των ανθρώπων, που όπως αποδείχτηκε δεν πέρασε το διάβα μου!
Κάτι τελευταίο για να εξηγούμαστε και να μην παρεξηγούμαστε, δεν μιλούμε για σχέσεις εδώ πέρα αλλά για στιγμές: στιγμές μεταξύ δύο ανθρώπων, ουσιαστικές και μοναδικές, που αξίζει να θυμάσαι τουλάχιστον τα επόμενα δύο χρόνια, μέχρι νέες εικόνες να ξεθωριάσουν τις παλιές…. Στιγμές αδιάφορες στο χρόνο έχουμε πολλές, με πολλούς, άλλους πιο ενδιαφέροντες και άλλους λιγότερο. Στιγμές αξιομνημόνευτες ελάχιστες.
p.s. Mαρία μωρό μου, αφιερωμένο σε σένα! Ένα άτομο που νομίζω με καταλαβαίνει κάπως :pPpPp (μην τα θέλουμε κι όλα) και που αξίζει να καταναλώσει κάποιος πολύ φαία ουσία για να τη γνωρίσει! μάκια baby!
Όμως, what about the one-side love? Κοιτάξετε για μένα αυτό δεν είναι αληθινό συναίσθημα, είναι μια πλάνη του μυαλού, μια ψευδαίσθηση, που πιστεύεις πως βρήκε ενσάρκωση στο πρόσωπου του άλλου ατόμου, που για χίλιους και δύο λόγους μπήκε στη σφαίρα του ασυνειδήτου σου. Ή στη χειρότερη περίπτωση είναι καθαρά σωματική έλξη που λανθασμένα την εκλαμβάνεις ως συναίσθημα. Αν δεν ζήσεις τον άλλο σε ένα «δεύτερο» επίπεδο, αν δεν μοιραστείς μαζί του στιγμές αναλλοίωτες στο χρόνο, τότε δεν μπορείς να μιλάς για έρωτα αλλά για έλξη. Ίσως είμαι ρομαντική… δεν ξέρω. Πότε, όμως, δεν θεώρησα τον εαυτό μου ρομαντική ύπαρξη αλλά εντελώς παντελώς και άκρως ρεαλίστρια, με όσες συνέπειες και αν συνεπάγεται αυτό…
Το point είναι ότι ξέρω ποια χαρτιά να παίξω για να κατακτήσω ένα άνδρα, ωστόσο, ποτέ δεν τα παίζω όταν μ΄ αρέσει κάποιος . Γιατί? Μα ποιο το νόημα να κατακτήσεις κάποιον με πλεκτάνες και σκευωρίες? Αν δεν καταλάβει πραγματικά ποια είσαι και να το αποδεχτεί, τότε δεν ήταν αυτός που νόμιζες. Βέβαια, εφαρμόζοντας την πρακτική αυτή, χάνεις και τα αβγά και το καλάθι. Άρα πρόκειται για μια αέναη εσωτερική σύγκρουση της ξανθής γκόμενας που ζει μέσα στο σώμα σου, και του μελαχρινού μυαλού που ενυπάρχει στο χαρακτήρα σου. Ποια η καλύτερη επιλογή? Μάλλον η πρώτη, είναι σίγουρη και πού ξέρεις μπορεί στην τελική να έχει αλυσιδωτές αντιδράσεις και ο άλλος να σε ερωτευτεί παράφορα. Εμείς (εγώ και ο εαυτός μου – το μελαχρινό μυαλό μου) , όμως, επιλέγουμε τη δεύτερη με άτομα που πιστεύουμε ότι ίσως αξίζουν τον κόπο. Με αυτό τον τρόπο ξεχωρίζουμε ποιος πραγματικά μιλάει το δικό σου κώδικα επικοινωνίας και πλέει στα δικά σου κύματα από όλους αυτούς που απλά θέλουν να καταναλωθούν σε ανούσια βράδια πόθου, και αχαλίνωτης εκτόνωσης. Καλό κι αυτό δεν λέω αλλά με άτομα που την επομένη θα ξεχάσεις το όνομά τους. Με άτομα που νιώθεις πως αξίζει να σπαταλήσεις λίγη φαία ουσία, το παλεύεις λιγάκι, και μετά, όπως όλες τις προηγούμενες φορές καταθέτεις τα όπλα, και ψάχνεις για το επόμενο άτομο με τα ιδιαίτερα αυτά χαρακτηριστικά που σε εκφράζουν και πάει λέγοντας, ώσπου μια μέρα να τον βρεις ή να ξυπνήσεις στο κρεβάτι σου γριά και να πεις τι στο διάολο έκανα? Με έφαγε η γαμημένη ποιότητα των ανθρώπων, που όπως αποδείχτηκε δεν πέρασε το διάβα μου!
Κάτι τελευταίο για να εξηγούμαστε και να μην παρεξηγούμαστε, δεν μιλούμε για σχέσεις εδώ πέρα αλλά για στιγμές: στιγμές μεταξύ δύο ανθρώπων, ουσιαστικές και μοναδικές, που αξίζει να θυμάσαι τουλάχιστον τα επόμενα δύο χρόνια, μέχρι νέες εικόνες να ξεθωριάσουν τις παλιές…. Στιγμές αδιάφορες στο χρόνο έχουμε πολλές, με πολλούς, άλλους πιο ενδιαφέροντες και άλλους λιγότερο. Στιγμές αξιομνημόνευτες ελάχιστες.
p.s. Mαρία μωρό μου, αφιερωμένο σε σένα! Ένα άτομο που νομίζω με καταλαβαίνει κάπως :pPpPp (μην τα θέλουμε κι όλα) και που αξίζει να καταναλώσει κάποιος πολύ φαία ουσία για να τη γνωρίσει! μάκια baby!
08 August, 2007
The Legend of Deirdre summary
The Legend of Deirdre begins in the Great Hall of King Connacher of the family Ulster. The king and his knights are celebrating the Celtic festival of Sanhain when a piercing cry disrupts the revelry. The Druid Cathbad announces to the silent crowd that the cry came from the child still in the womb of Elva, the bard Malcolm's wife. He prophesizes that the child Deirdre will be of great beauty, that kings will desire her, and that warfare will divide the kingdom because of her. King Connacher is intrigued by Cathbad's description of her unequaled beauty and orders that she be raised in order to be his wife. She grows up to be both beautiful and kind. However, Deirdre does not want to marry Connacher, but rather the man she sees in a dream and who she is reminded of when a black raven drinks blood on the snow. One day she sees him walking by and runs out to kiss him and give him her love. The man, Naois of Uisnach, is at first afraid because of the prophecy, but he falls in love anyway. His brothers take him and Deirdre to exile in Scotland where they live happily until King Connacher sends a message for them to return and be forgiven. Deirdre is afraid because she has had a vision of ravens pronouncing that death awaits the three brothers in Ireland, but Naois is determined to return. When Connacher hears upon their arrival how beautiful Deirdre remains, he orders the brothers killed, but they defeat all one hundred men he sends against them. Then he orders Cathbad to kill them, and the druid proceeds to turn the plain on which the brothers stand into a dense forest, freezing ocean, and jagged rock torture chamber, respectively. The brothers fall one by one until Deirdre is left to weep over their ragged bodies, and then Connacher takes her to be locked in his palace. She refuses to eat, and soon dies. She is buried beside the grave of Naois, and a stake of Yew wood is set to mark each grave. Two years later, two beautiful Yew trees have grown together, their branches intertwined, so that the two trees are one.
This summary is taken from an adaptation of the Gaelic story by John Stuart Dick.
In green fields
Now unknown
Your name upon
The standing stone
Love invites
One last call
When death from life
Begins to fall
The streams no longer go
To tides of distant seas
No love can grow old
Without memories
Your arms my home
Where I would sleep
Deirdre's Lament by John Stuart Dick
The Legend of Deirdre begins in the Great Hall of King Connacher of the family Ulster. The king and his knights are celebrating the Celtic festival of Sanhain when a piercing cry disrupts the revelry. The Druid Cathbad announces to the silent crowd that the cry came from the child still in the womb of Elva, the bard Malcolm's wife. He prophesizes that the child Deirdre will be of great beauty, that kings will desire her, and that warfare will divide the kingdom because of her. King Connacher is intrigued by Cathbad's description of her unequaled beauty and orders that she be raised in order to be his wife. She grows up to be both beautiful and kind. However, Deirdre does not want to marry Connacher, but rather the man she sees in a dream and who she is reminded of when a black raven drinks blood on the snow. One day she sees him walking by and runs out to kiss him and give him her love. The man, Naois of Uisnach, is at first afraid because of the prophecy, but he falls in love anyway. His brothers take him and Deirdre to exile in Scotland where they live happily until King Connacher sends a message for them to return and be forgiven. Deirdre is afraid because she has had a vision of ravens pronouncing that death awaits the three brothers in Ireland, but Naois is determined to return. When Connacher hears upon their arrival how beautiful Deirdre remains, he orders the brothers killed, but they defeat all one hundred men he sends against them. Then he orders Cathbad to kill them, and the druid proceeds to turn the plain on which the brothers stand into a dense forest, freezing ocean, and jagged rock torture chamber, respectively. The brothers fall one by one until Deirdre is left to weep over their ragged bodies, and then Connacher takes her to be locked in his palace. She refuses to eat, and soon dies. She is buried beside the grave of Naois, and a stake of Yew wood is set to mark each grave. Two years later, two beautiful Yew trees have grown together, their branches intertwined, so that the two trees are one.
This summary is taken from an adaptation of the Gaelic story by John Stuart Dick.
In green fields
Now unknown
Your name upon
The standing stone
Love invites
One last call
When death from life
Begins to fall
The streams no longer go
To tides of distant seas
No love can grow old
Without memories
Your arms my home
Where I would sleep
Deirdre's Lament by John Stuart Dick
Ανθρώπινος παραλογισμός
Χορτοφαγία
Παραξενιά? Ιδιοτροπία? Κίνημα της εποχής? Μια μαζική παραζάλη?
Μάλλον μια επιβεβλημένη συνήθεια και τρόπος ζωής. Ο λόγος? Πολύ απλός! Κανένας άνθρωπος δεν θα έπρεπε να γίνεται η αιτία να σκοτώνονται άλλοι ζωντανοί οργανισμοί, πόσο μάλλον όταν ο σκοτωμός αυτός γίνεται για τη γευστική μας απόλαυση. Από τη στιγμή όμως που άνθρωπος μπορεί να επιβιώσει διατροφικά χωρίς να γίνει φονιάς (συγχωρήστε με αλλά μόνο αυτό το χαρακτηρισμό μπορώ να δώσω) και να αναπληρώσει τις όποιες πρωτεΐνες και σίδηρο παίρνει από τις τροφές των ζώων και των διαφόρων ψαριών, κατ’ εμένα, αυτός που συνεχίζει να καταλανώνει κρέας είναι το ολιγότερο έρμαιο των ορέξεών του.
Είναι ουσιαστικό και επιβεβλημένο να γίνει κατανοητό πως οποιοσδήποτε οργανισμός βιώνει πόνο και αισθάνεται φόβο πρέπει να μην δολοφονείται. Φανταστείτε σε μια διαφορετική κουλτούρα κάποιος να φάει το σκύλο σας? Πόσο βάρβαρο θα σας φαινόταν αυτό? Γιατί να πρέπει να γίνεται διαχωρισμός σε ζώα πρώτης και δεύτερης κατηγορίας? Γιατί να είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς -ζώντας στον 21ο αιώνα, όπου οι απανταχού ιδεαλιστές, πολιτικοί, αξιωματούχοι κ.ά. διακηρύττουν περίτρανα τις ανθρωπιστικές αξίες που διέπουν την εποχή μας- πως και τα ζώα έχουν δικαιώματα. Ή μήπως πλέον όλες οι αξίες, αρχές και ιδανικά είναι κάλπικα και διατυπώνονται μόνο για το θεαθήναι?
Όπως είναι γνωστόν όταν τέθηκε το επίμαχο ζήτημα της έκτρωσης, λήφθηκαν υπόψη, τόσο τα δικαιώματα της γυναίκας να ορίζει το σώμα της, όσο και το δικαίωμα του εμβρύου στη ζωή. Η μέση οδός κρίθηκε στη επιβολή ενός ορίου, 3 μηνών, όπου η γυναίκα καλείται να αποφασίσει και να επιλέξει αν θα διακόψει ή όχι την κύηση. Ο λόγος της συγκεκριμένης απόφασης συντελέστηκε στο γεγονός ότι μετά τον 3 μήνα το έμβρυο -παρόλο που δεν θεωρείται ανθρώπινη ύπαρξη λόγω του γεγονότος ότι στερείται της διανοητικής λειτουργίας- αρχίζει να αισθάνεται πόνο. Ο παράγοντας αυτός ήταν καθοριστικής σημασίας για την επιβολή ενός χρονικού ορίου, ώστε να υπάρξει σεβασμός των δικαιωμάτων του εμβρύου, χωρίς να παραγνωρίζονται βέβαια τα δικαιώματα της γυναίκας.
Ο λόγος που αναφέρομαι σε αυτό είναι για να καταλάβουν μερικοί ασυνείδητοι ότι και τα ζώα έχουν δικαιώματα και τα δικαιώματα αυτά πρέπει να γίνουν κατανοητά, όπως και σεβαστά. Το να σκοτώνεις ένα ζωντανό οργανισμό που είναι σε θέση να νιώσει φόβο και πόνο –έστω και αν δεν έχει τη δική μας διανοητική υπεροχή (μην χέσω)- είναι κτηνωδία και εξευτελισμός της πολιτισμικής ποιότητας που διέπει την ανθρωπότητα (που πολύ το αμφιβάλλω αν στην τελική υπάρχει). Ο δρόμος αυτός μπορεί να φαντάζει δύσκολος αρχικά, αλλά με την πάροδο του χρόνου συνειδητοποιεί κανείς πως είναι όλα θέμα ιδεολογίας και αρχών. Δεν μπορεί να σκοτώνεται ένα ζώο γιατί η κυρία Τάδε θέλει να νιώσει ξεχωριστή ανάμεσα στις κυρίες της υψηλής κοινωνίας (μην χέσω ξανά), φορώντας το trendy γούνινο παλτό της. Παραδείγματα χιλιάδες. Το να καθίσει κανείς να τα απαριθμήσει και να τα αναλύσει, μόνο βαρετός θα γίνει. Όλοι τα ξέρουμε και όλοι τα αγνοούμε για να κοιμόμαστε ήσυχοι τα βράδια, καθησυχάζοντας τη δήθεν ανήσυχη συνείδησή μας. Όταν όμως έχουμε την ευκαιρία να αποδείξουμε ότι πραγματικά νοιαζόμαστε, κάνουμε τις πάπιες και τρέχουμε να κρυφτούμε πίσω από ανούσιες και φτηνές δικαιολογίες.
Η ανθρωπότητα αντί να βελτιώνεται οδεύει με μαθηματική ακρίβεια στη μαζική καταστροφή. Το περιβάλλον έχει μπει σε πορεία καθόδου, με μοναδικό προορισμό τον αφανισμό του, χωρίς εξόδους διαφυγής. Τα σημάδια της αποτελμάτωσης βροντοφωνάζουν σε κάθε πυρκαγιά, σε κάθε αύξηση της θερμοκρασίας, σε κάθε πλημμύρα, σε κάθε ξηρασία. Εμείς τι κάνουμε? Απλά κοιτάζουμε σαν ξεχαρβαλωμένοι κανίβαλοι, και περιμένουμε το τέλος να έρθει πιο γρήγορα με τη δική μας συμβολή.
Τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν. Τα πράγματα επιβάλλονται να αλλάξουν. Πριν να είναι πολύ αργά. Πριν χάσουμε κάθε ίχνος ανθρωπιάς. Πριν χάσουμε κάθε ίχνος αξιοπρέπειας. Πριν η θηριωδία και η βαρβαρότητα γίνουν ένα με το πετσί μας. Πριν το μόνο απομεινάρι της ανθρώπινης υπόστασης μας να ηχεί μόνο στο άκουσμα της λέξης "ανθρωπιά…".
Όσοι αντέχετε ή έχετε τα κότσια να δείτε το μέγεθος της θηριωδίας του ανθρώπου κάντε ένα κλικ στο πιο κάτω βίντεο….
Το video:
www.glumbert.com/media/dolphin
Και αν αυτό που θα δείτε δεν σας αφήσει αδιάφορους υπογράψετε, ώστε όλοι μαζί να βάλουμε ένα τέλος σε αυτό. Ένα οριστικό τέλος….
H αίτηση:
www.petitiononline.com/golfinho
Παραξενιά? Ιδιοτροπία? Κίνημα της εποχής? Μια μαζική παραζάλη?
Μάλλον μια επιβεβλημένη συνήθεια και τρόπος ζωής. Ο λόγος? Πολύ απλός! Κανένας άνθρωπος δεν θα έπρεπε να γίνεται η αιτία να σκοτώνονται άλλοι ζωντανοί οργανισμοί, πόσο μάλλον όταν ο σκοτωμός αυτός γίνεται για τη γευστική μας απόλαυση. Από τη στιγμή όμως που άνθρωπος μπορεί να επιβιώσει διατροφικά χωρίς να γίνει φονιάς (συγχωρήστε με αλλά μόνο αυτό το χαρακτηρισμό μπορώ να δώσω) και να αναπληρώσει τις όποιες πρωτεΐνες και σίδηρο παίρνει από τις τροφές των ζώων και των διαφόρων ψαριών, κατ’ εμένα, αυτός που συνεχίζει να καταλανώνει κρέας είναι το ολιγότερο έρμαιο των ορέξεών του.
Είναι ουσιαστικό και επιβεβλημένο να γίνει κατανοητό πως οποιοσδήποτε οργανισμός βιώνει πόνο και αισθάνεται φόβο πρέπει να μην δολοφονείται. Φανταστείτε σε μια διαφορετική κουλτούρα κάποιος να φάει το σκύλο σας? Πόσο βάρβαρο θα σας φαινόταν αυτό? Γιατί να πρέπει να γίνεται διαχωρισμός σε ζώα πρώτης και δεύτερης κατηγορίας? Γιατί να είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς -ζώντας στον 21ο αιώνα, όπου οι απανταχού ιδεαλιστές, πολιτικοί, αξιωματούχοι κ.ά. διακηρύττουν περίτρανα τις ανθρωπιστικές αξίες που διέπουν την εποχή μας- πως και τα ζώα έχουν δικαιώματα. Ή μήπως πλέον όλες οι αξίες, αρχές και ιδανικά είναι κάλπικα και διατυπώνονται μόνο για το θεαθήναι?
Όπως είναι γνωστόν όταν τέθηκε το επίμαχο ζήτημα της έκτρωσης, λήφθηκαν υπόψη, τόσο τα δικαιώματα της γυναίκας να ορίζει το σώμα της, όσο και το δικαίωμα του εμβρύου στη ζωή. Η μέση οδός κρίθηκε στη επιβολή ενός ορίου, 3 μηνών, όπου η γυναίκα καλείται να αποφασίσει και να επιλέξει αν θα διακόψει ή όχι την κύηση. Ο λόγος της συγκεκριμένης απόφασης συντελέστηκε στο γεγονός ότι μετά τον 3 μήνα το έμβρυο -παρόλο που δεν θεωρείται ανθρώπινη ύπαρξη λόγω του γεγονότος ότι στερείται της διανοητικής λειτουργίας- αρχίζει να αισθάνεται πόνο. Ο παράγοντας αυτός ήταν καθοριστικής σημασίας για την επιβολή ενός χρονικού ορίου, ώστε να υπάρξει σεβασμός των δικαιωμάτων του εμβρύου, χωρίς να παραγνωρίζονται βέβαια τα δικαιώματα της γυναίκας.
Ο λόγος που αναφέρομαι σε αυτό είναι για να καταλάβουν μερικοί ασυνείδητοι ότι και τα ζώα έχουν δικαιώματα και τα δικαιώματα αυτά πρέπει να γίνουν κατανοητά, όπως και σεβαστά. Το να σκοτώνεις ένα ζωντανό οργανισμό που είναι σε θέση να νιώσει φόβο και πόνο –έστω και αν δεν έχει τη δική μας διανοητική υπεροχή (μην χέσω)- είναι κτηνωδία και εξευτελισμός της πολιτισμικής ποιότητας που διέπει την ανθρωπότητα (που πολύ το αμφιβάλλω αν στην τελική υπάρχει). Ο δρόμος αυτός μπορεί να φαντάζει δύσκολος αρχικά, αλλά με την πάροδο του χρόνου συνειδητοποιεί κανείς πως είναι όλα θέμα ιδεολογίας και αρχών. Δεν μπορεί να σκοτώνεται ένα ζώο γιατί η κυρία Τάδε θέλει να νιώσει ξεχωριστή ανάμεσα στις κυρίες της υψηλής κοινωνίας (μην χέσω ξανά), φορώντας το trendy γούνινο παλτό της. Παραδείγματα χιλιάδες. Το να καθίσει κανείς να τα απαριθμήσει και να τα αναλύσει, μόνο βαρετός θα γίνει. Όλοι τα ξέρουμε και όλοι τα αγνοούμε για να κοιμόμαστε ήσυχοι τα βράδια, καθησυχάζοντας τη δήθεν ανήσυχη συνείδησή μας. Όταν όμως έχουμε την ευκαιρία να αποδείξουμε ότι πραγματικά νοιαζόμαστε, κάνουμε τις πάπιες και τρέχουμε να κρυφτούμε πίσω από ανούσιες και φτηνές δικαιολογίες.
Η ανθρωπότητα αντί να βελτιώνεται οδεύει με μαθηματική ακρίβεια στη μαζική καταστροφή. Το περιβάλλον έχει μπει σε πορεία καθόδου, με μοναδικό προορισμό τον αφανισμό του, χωρίς εξόδους διαφυγής. Τα σημάδια της αποτελμάτωσης βροντοφωνάζουν σε κάθε πυρκαγιά, σε κάθε αύξηση της θερμοκρασίας, σε κάθε πλημμύρα, σε κάθε ξηρασία. Εμείς τι κάνουμε? Απλά κοιτάζουμε σαν ξεχαρβαλωμένοι κανίβαλοι, και περιμένουμε το τέλος να έρθει πιο γρήγορα με τη δική μας συμβολή.
Τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν. Τα πράγματα επιβάλλονται να αλλάξουν. Πριν να είναι πολύ αργά. Πριν χάσουμε κάθε ίχνος ανθρωπιάς. Πριν χάσουμε κάθε ίχνος αξιοπρέπειας. Πριν η θηριωδία και η βαρβαρότητα γίνουν ένα με το πετσί μας. Πριν το μόνο απομεινάρι της ανθρώπινης υπόστασης μας να ηχεί μόνο στο άκουσμα της λέξης "ανθρωπιά…".
Όσοι αντέχετε ή έχετε τα κότσια να δείτε το μέγεθος της θηριωδίας του ανθρώπου κάντε ένα κλικ στο πιο κάτω βίντεο….
Το video:
www.glumbert.com/media/dolphin
Και αν αυτό που θα δείτε δεν σας αφήσει αδιάφορους υπογράψετε, ώστε όλοι μαζί να βάλουμε ένα τέλος σε αυτό. Ένα οριστικό τέλος….
H αίτηση:
www.petitiononline.com/golfinho
07 August, 2007
Κυπριακός παραλογισμός
Είμαι 24 χρόνων και είχα την ευκαιρία, ατυχία ή τύχη, να ζήσω στο UK για ένα χρόνο. Μέσα σε αυτό το χρόνο συνειδητοποίησα με όλη τη δύναμη του μυαλού μου ότι οι κύπριοι είναι το ολιγότερον close-minded people! Γιατί το λέω αυτό? Όχι, δεν ξύπνησα με νεύρα, ούτε αποφάσισα σήμερα να διαμαρτυρηθώ για της τύχης τα κακώς νοούμενα. Απλά ρε παιδί μου σκεφτόμουν, πώς γίνεται οι όποιες επιλογές του καθενός για προσωπικά θέματα να επηρεάζουν τη συνέχεια της ζωής του οποιουδήποτε άσχετου, προσπαθώντας μάλιστα ο άσχετος αυτός να επιβληθεί με νύχια και με δόντια, λες και κινδυνεύει η ψυχική του ακεραιότητα; Οι προσωπικές επιλογές είναι προσωπικές και δεν έχουν να κάνουν με τις επιλογές του άλλου, όσο κι αν αυτό δημιουργεί κάποιου είδους σύγκρουση.
Όπως και να έχει στο θέμα μας!
Περί χορτοφαγίας ο λόγος! Εδώ και έξι μήνες σχεδόν, πάνω-κάτω, αποφάσισα για ιδεολογικούς λόγους να μην ξαναφάω κρέας ή ψάρι! Και ναι για τους περίεργους τρελαίνομαι για γύρους, σουβλάκια, σούβλες και όλα τα σχετικά, όντας μεγαλωμένη στη γλυκεία μεγαλόνησο!Αποφάσισα όμως να κάνω την υπέρβαση. Ο καθένας όπως τη βρίσκει. Πού θέλω να καταλήξω? Λοιπόν, το άβολο της κατάστασης που βιώνω άθελα μου σε κάθε γεύμα με αγνώστους ή έστω με όχιτόσο κολλητούς που δεν γνωρίζουν ότι ναι ναι ναι ΔΕΝ τρώω κρέας! Ως επί το πλείστον εξελίσσονται συζητήσεις του τύπου, γιατί δεν τρως κρέας? Πόσο καιρό δεν τρως? Λαχανικά τρως? Το ξέρεις πως κάνεις κακό στην υγεία σου? Το ξέρεις πως ο άνθρωπος είναι ον παμφάγο? Νομίζω οι επιλογές σου πρέπει να αλλάξουν! Πας ενάντια στη φύση σου κτλ κτλ κτλ!!!! Να δω τι άλλο κουλό θα ακούσουν τα καημένα τα αφτάκια μου.
Σάμπως και τους λέω ότι ετοιμάζομαι για ένοπλη ληστεία ή αποφάσισα να εξαφανίσω το ανθρώπινο είδος και να εγκαταστήσω πανταχού ανθρωποειδή όντα που θα θυμίζουν περασμένα μεγαλεία της ανθρώπινης υπόστασης και αξίας. Ακούγομαι υπερβολική? Ίσως. Αλλά ρε γαμώτο γιατί κάθε φορά που αναγκάζομαι να δηλώσω vegetarian (μην χέσω) να γίνομαι θύμα δυσμενούς διάκρισης? Hehe! Ermm απλά χαλιέμαι και δεν το γουστάρω καθόλου μιας και δεν κάνω κάτι κακό! Στην κύπρο όμως καθετί το διαφορετικό είναι κακό. Ο μέσος κύπριος θεωρεί τουλάχιστον παραξενιά να είναι κανείς χορτοφάγος. Από την άλλη οι πιο έξυπνοι κύπριοι σε ειρωνεύονται πως και τα φυτά έχουν «ψυχή», αρά εν ολίγοις μου λένε πάψε να το παίζεις «πρώτη κυρία» των οικολόγων! Το δε τραγελαφικό είναι το ύφος του γκράντε ανθρωπολόγου που σου εκφράζει με πάσα βεβαιότητα ότι ο άνθρωπος είναι ον παμφάγο και είναι εκτός τόπου και χρόνου η επιλογή κόντρα στο ρεύμα και δη ενάντια στη φύση μας!
Για να μην τα πολυλογώ (too late!) προσωπικά θεωρώ ότι αυτό που κάνω απαιτεί θυσία, και ομολογώ δεν το περίμενα να άντεχα τόσο. Όμως, επειδή ήδη εδώ και έξι μήνες δεν έχω αγγίξει κρέας, πιστεύω πως αν το κάνω τώρα είναι λες και παραδίδω τα όπλα και γίνομαι έρμαιο των γευστικών απολαύσεων. Εγώ πια όταν βλέπω κρέας, βλέπω νεκρό σώμα και όχι λιχουδιά… είναι περίεργο πώς διαστρεβλώνεται η αντίληψη σου για κάποια πράγματα αρκεί να το πιστέψεις. Δεν έχω πρόβλημα με όσους τρώνε κρέας, σέβομαι την επιλογή τους. Όμως, δεν μπορώ να δεχτώ ότι εγώ κάνω κάτι «κακό», τη στιγμή που κατά βάθος αρκετοί ίσως -ελπίζω- θα προτιμούσαν να μην έτρωγαν κρέας, αλλά όπως πολλές φορές μας έχει αποδείξει η πραγματικότητα η απόλαυση κρατάει τα σκήπτρα της θέλησης.
Κάτι τελευταίο το διαφορετικό πρέπει να γίνεται αποδεχτό και όχι να περιθωριοποιείται σαν αυτοάμυνα λόγω έλλειψης γνώσης ή φοβίας για παραδεδομένες αρχές και αξίες. Άλλωστε ο κοινωνικός αποκλεισμός διαφόρων ομάδων είναι πλέον καθημερινό φαινόμενο που μαστίζει την κυπριακή κοινωνία, αρκεί κανείς να μπορεί να δει χωρίς παρωπίδες (ένα όνειρο απατηλό και ξεχασμένο σε ξάστερες παραλιακές μεθυστικές τοποθεσίες).
Προδιαγραφές γαμησέ τα! Καλά κρασιά, στους ανθρώπους και στη μαλακία που τους δέρνει. Και έτσι για τα πρακτικά το πολύ φως δεν τυφλώνει αλλά ξεκαθαρίζει το τοπίο και σε κάνει να νιώθεις πιο ελεύθερος, φτάνει να έχεις τα κότσια να το πάρεις μέχρι το τέλος. Αν έχετε νου θα καταλάβετε!
Cheers!
Όπως και να έχει στο θέμα μας!
Περί χορτοφαγίας ο λόγος! Εδώ και έξι μήνες σχεδόν, πάνω-κάτω, αποφάσισα για ιδεολογικούς λόγους να μην ξαναφάω κρέας ή ψάρι! Και ναι για τους περίεργους τρελαίνομαι για γύρους, σουβλάκια, σούβλες και όλα τα σχετικά, όντας μεγαλωμένη στη γλυκεία μεγαλόνησο!Αποφάσισα όμως να κάνω την υπέρβαση. Ο καθένας όπως τη βρίσκει. Πού θέλω να καταλήξω? Λοιπόν, το άβολο της κατάστασης που βιώνω άθελα μου σε κάθε γεύμα με αγνώστους ή έστω με όχιτόσο κολλητούς που δεν γνωρίζουν ότι ναι ναι ναι ΔΕΝ τρώω κρέας! Ως επί το πλείστον εξελίσσονται συζητήσεις του τύπου, γιατί δεν τρως κρέας? Πόσο καιρό δεν τρως? Λαχανικά τρως? Το ξέρεις πως κάνεις κακό στην υγεία σου? Το ξέρεις πως ο άνθρωπος είναι ον παμφάγο? Νομίζω οι επιλογές σου πρέπει να αλλάξουν! Πας ενάντια στη φύση σου κτλ κτλ κτλ!!!! Να δω τι άλλο κουλό θα ακούσουν τα καημένα τα αφτάκια μου.
Σάμπως και τους λέω ότι ετοιμάζομαι για ένοπλη ληστεία ή αποφάσισα να εξαφανίσω το ανθρώπινο είδος και να εγκαταστήσω πανταχού ανθρωποειδή όντα που θα θυμίζουν περασμένα μεγαλεία της ανθρώπινης υπόστασης και αξίας. Ακούγομαι υπερβολική? Ίσως. Αλλά ρε γαμώτο γιατί κάθε φορά που αναγκάζομαι να δηλώσω vegetarian (μην χέσω) να γίνομαι θύμα δυσμενούς διάκρισης? Hehe! Ermm απλά χαλιέμαι και δεν το γουστάρω καθόλου μιας και δεν κάνω κάτι κακό! Στην κύπρο όμως καθετί το διαφορετικό είναι κακό. Ο μέσος κύπριος θεωρεί τουλάχιστον παραξενιά να είναι κανείς χορτοφάγος. Από την άλλη οι πιο έξυπνοι κύπριοι σε ειρωνεύονται πως και τα φυτά έχουν «ψυχή», αρά εν ολίγοις μου λένε πάψε να το παίζεις «πρώτη κυρία» των οικολόγων! Το δε τραγελαφικό είναι το ύφος του γκράντε ανθρωπολόγου που σου εκφράζει με πάσα βεβαιότητα ότι ο άνθρωπος είναι ον παμφάγο και είναι εκτός τόπου και χρόνου η επιλογή κόντρα στο ρεύμα και δη ενάντια στη φύση μας!
Για να μην τα πολυλογώ (too late!) προσωπικά θεωρώ ότι αυτό που κάνω απαιτεί θυσία, και ομολογώ δεν το περίμενα να άντεχα τόσο. Όμως, επειδή ήδη εδώ και έξι μήνες δεν έχω αγγίξει κρέας, πιστεύω πως αν το κάνω τώρα είναι λες και παραδίδω τα όπλα και γίνομαι έρμαιο των γευστικών απολαύσεων. Εγώ πια όταν βλέπω κρέας, βλέπω νεκρό σώμα και όχι λιχουδιά… είναι περίεργο πώς διαστρεβλώνεται η αντίληψη σου για κάποια πράγματα αρκεί να το πιστέψεις. Δεν έχω πρόβλημα με όσους τρώνε κρέας, σέβομαι την επιλογή τους. Όμως, δεν μπορώ να δεχτώ ότι εγώ κάνω κάτι «κακό», τη στιγμή που κατά βάθος αρκετοί ίσως -ελπίζω- θα προτιμούσαν να μην έτρωγαν κρέας, αλλά όπως πολλές φορές μας έχει αποδείξει η πραγματικότητα η απόλαυση κρατάει τα σκήπτρα της θέλησης.
Κάτι τελευταίο το διαφορετικό πρέπει να γίνεται αποδεχτό και όχι να περιθωριοποιείται σαν αυτοάμυνα λόγω έλλειψης γνώσης ή φοβίας για παραδεδομένες αρχές και αξίες. Άλλωστε ο κοινωνικός αποκλεισμός διαφόρων ομάδων είναι πλέον καθημερινό φαινόμενο που μαστίζει την κυπριακή κοινωνία, αρκεί κανείς να μπορεί να δει χωρίς παρωπίδες (ένα όνειρο απατηλό και ξεχασμένο σε ξάστερες παραλιακές μεθυστικές τοποθεσίες).
Προδιαγραφές γαμησέ τα! Καλά κρασιά, στους ανθρώπους και στη μαλακία που τους δέρνει. Και έτσι για τα πρακτικά το πολύ φως δεν τυφλώνει αλλά ξεκαθαρίζει το τοπίο και σε κάνει να νιώθεις πιο ελεύθερος, φτάνει να έχεις τα κότσια να το πάρεις μέχρι το τέλος. Αν έχετε νου θα καταλάβετε!
Cheers!
Subscribe to:
Posts (Atom)
