Ermm friends....??? [Froso]

Όπως σας έχω υποσχεθεί εγώ και η Νικόλ κάναμε η μία το profile της άλλης! Το δικό μου ήδη το έχω βάλει σε προηγούμενο post (βλ. POST: Ermmm friends...??? [Nicol])! Τώρα δεν μένει παρά να βάλω το δικό της ελπίζοντας πως θα το δείτε με επιείκεια! Τα φιλιά μου! Το κείμενο μπήκε αυτούσιο, όπως ακριβώς γράφτηκε!

NIKOLETTA SAID:

"Η φίλη μου η Φρόσω

Κάπως έτσι δεν άρχιζαν οι εκθέσεις μας στο δημοτικό; And the story goes like this:
Ημέρα Πέμπτη, η ώρα 7.00 μμ μας βρίσκει φαρδιές πλατιές από την κούραση της δουλειάς στο καναπέ ενός από τα αγαπημένα μας στέκια!

Ως συνήθως η συζήτηση αρχίζει με το κλασσικό κουτσομπολιό, ένα brief report των όσων μας έτυχαν κατά τη διάρκεια της ημέρας, μετά ακολουθεί το επιτόπιο κουτσομπολιό των όσων πιάνει η ακτίνα του ματιού μας... Και πως τα καταφέρνουμε κάθε φορά και οδηγούμαστε σε βαθιές κοινωνιολογικές αναζητήσεις ποτέ δεν έχω καταλάβει! Βλέπετε, η Φρόσω είναι της φιλοσοφίας και εγώ της κοινωνιολογίας. Παθιασμένες και οι δυο με τις σπουδές μας, πως και συνυπάρχουμε εδώ και 5 περίπου χρόνια χωρίς σοβαρά τραύματα αποτελεί ένα θαύμα!

Και εκεί που ανέλυα το θέμα «ο εαυτός μας μέσα από τα μάτια των άλλων» με βάση τη θεατρικότητα των κοινωνικών ρόλων του Mead.…. γεννήθηκαν οι πιο κάτω γραμμές….

Η γνωριμία μου με το Φροσουλίνι άρχισε - όπως όλες οι σημαντικές σχέσεις / φιλίες της ζωής μου - μέσα από μια απέραντη αντιπάθεια που έτρεφε η μια για την άλλη στην Βιβλιοθήκη Περιοδικών του Πανεπιστημίου Κύπρου, όπου δουλεύαμε part-time φοιτήτριες τότε! Πολλές φορές όταν την έβλεπα σκαρφαλωμένη πάνω στα ράφια να τακτοποιεί τα περιοδικά, δεν σας κρύβω πως περνούσε από το νου μου η σκέψη «να πέσει ή να μην πέσει!» Το αμοιβαίο αυτό συναίσθημα άλλαξε μια μέρα καθώς όλες οι κοπέλες στη δουλειά συζητούσαμε περί ανέμων και υδάτων. Εκεί συνειδητοποίησα για πρώτη φορά ότι με το «στριμμένο άντερο» είχαμε κοινά!:)

Θα μπορούσα να μιλώ μέρες για το κεφάλαιο «Φρόσω» με ή χωρίς βασανιστήρια! :) Νομίζω ότι έχουμε φτάσει σ’ένα επίπεδο επικοινωνίας που μπορώ να προβλέψω σχεδόν κάθε κίνηση και ατάκα της τη δεδομένη στιγμή. Το αγαπημένο μου, είναι να πατώ τα ηθικολογικά της κουμπιά και να την βλέπω να ωρύεται που έμπλεξε με μιαν αμαρτωλή σαν κι εμένα! :)

Δουλειά και πάλι δουλειά
Όταν δουλεύει το Φροσουλίνι δουλεύει, δεν παίζει. Πρέπει να τελειώσει αυτό που κάνει και μετά να πάει για παράδειγμα προς νερού της άσχετα αν η φύση την καλεί εδώ και ώρες! Ως γνήσια εργασιομανής έχει μονίμως άγχος για το επαγγελματικό της μέλλον και παρόλο που κάνει χωρίς ανάσα δύο δουλειές, η επαγγελματική της ανασφάλεια την κάνει να νιώθει λες και βρίσκεται στο ανεργιακό εδώ και μία δεκαετία! :)

Το «σύνδρομο της δουλάρας»
Είναι ένα σύνδρομο που της απέδωσα εγώ, η λαμπρή επιστήμων, μετά από βαθιά κοινωνιολογική ανάλυση! :) Αν θέλετε για παράδειγμα να μετακομίσετε και χρειάζεστε ένα χέρι βοηθείας, η Φρόσω είναι εκεί. Αν είστε άρρωστη ή στις μαύρες σας η Φρόσω είναι εκεί. Αν όμως της ζητήσετε ανυποψίαστοι ένα ποτήρι νερό, τότε ζωντανεύει το δουλικό μέσα της και είναι άξια να κάνει το σπίτι λαμπόγιαλο, μετά βέβαια από τη λιτανεία που θα σας ρίξει ότι δεν είναι η δούλα σας γι΄αυτό μην διανοηθείτε να την διατάξετε ξανά! Τείνω να πιστεύω πως μια τουλάχιστον από τις προηγούμενες της ζωές την πέρασε σε σκλαβοπάζαρα που κατέληγε πάντα σε μοχθηρούς αφεντάδες! Warning μην την αφήσετε ποτέ μόνη στο σπίτι ή στο γραφείο σας. Ως γνήσιο πειραχτήρι θα εξερευνήσει τα πάντα ή θα διακοσμήσει το χώρο σας, στα πλαίσια της εθελοντικής της προσφοράς και εν αγνοίας σας βέβαια ! Γιατί αν το κάνει με την άδεια σας δεν έχει νόημα! :)

Ο κριτικός μέσα της
Ως γνήσια cinema freaks που είμαστε, έχουμε δει όλες τις ταινίες που παίζονται πριν βγει η βδομάδα! Επίσης, είμαστε λάτρεις του θεάτρου του οποίου η συχνότητα εξαρτάται πάντα από τα εκάστοτε οικονομικά μας! Τις δύσκολες ημέρες - όχι αυτές της περιόδου- ας είναι καλά οι προσκλήσεις του «Πολίτη». Βλέπετε, είμαστε και της αμερικανιάς και της κουλτούρας – ιδιαίτερα της ασιατικής! Αυτό κι αν είναι το δράμα μου στο σινεμά! Η Φρόσω έχει κόλλημα με τον ασιατικό κινηματογράφο ενώ εγώ κόβω και την τελευταία μου φλέβα άμα λάχει για να το αποφύγω! :( Άντε τώρα να βρούμε χρυσή τομή σε περίπτωση που παίζεται τέτοιο έργο! Ομηρικοί διάλογοι λαμβάνουν χώρα με θύμα πάντα τον υπάλληλο στο ταμείο που τρομαγμένος σκέφτεται τι εισιτήρια να μας δώσει! Από θέμα μουσικής, εδώ είναι που την βγάζω με ηρεμιστικά για να επιβιώσω. Πως εγώ, μια λάτρης της jazz, R&B και της κλασσικής μουσικής μπορώ να συνυπάρξω μ’ένα metal freak που ακούει Sepultura ακόμη αποτελεί μυστήριο των μυστηρίων!

Η σοφερίνα
Ξέρετε την παροιμία που λέει «το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι»! Ε καμία σχέση με το Φροσουλίνι! Αν ο προορισμός σας εμπεριέχει στριψίματα στην αντίθετη πλευρά απ’αυτή που οδηγεί το Φροσουλίνι, τότε απλά αλλάζετε εσείς τον προορισμό σας! Είναι πιο πιθανόν να σας βρει το τσουνάμι στην έρημο παρά να στρίψει η Φρόσω στην αντίπερα πλευρά του δρόμου! Αναφορικά με την οδική συνείδηση το σλόγκαν της είναι «ενδιαφερόμαστε μόνο για το δικό μας οδήγημα άσχετα αν οι άλλοι έρχονται κατά πάνω μας γιατί από την στιγμή που φταίνε τρίτοι θα μας πληρώσουν τη ζημιά». Ακόμη προσπαθώ να την πείσω ότι σε μιαν επικείμενη σύγκρουση δεν κινδυνεύει μόνο η ζωή εκείνου που φταίει!

Το άλλο φύλο
Το θέμα εδώ φίλοι μου είναι πολύπλοκο, τόσο δε που η επιστήμη (εγώ δηλαδή σηκώνει τα χέρια ψηλά). Εδώ έχουμε να κάνουμε με το κλασσικό ζεύγος των εννοιών «ασφάλεια-ανασφάλεια». Τι εννοώ μ’αυτό; Ενώ το Φροσουλίνι ελκύεται από τύπους περίεργους, περιθωριακούς, καλλιτεχνικούς, τύπους που παίρνουν την ζωή σαν ταξιδάκι αναψυχής, τύπους που δηλώνουν την ατομική τους ταυτότητα μέσα από περίεργα τατουάζ και σκουλαρίκια... Από την άλλη φαντάζεται το γάμο της μ έναν τύπο πεζό, προβλέψιμο, με σταθερή δουλειά που θα της προσφέρει τη λεγόμενη «συναισθηματική ασφάλεια». Λες και το «κέρατο» χωρίς ασφάλεια ζωής δεν εμφανίζεται! Ακόμη να συνειδητοποιήσει η φιλενάδα μου ότι η απάτη είναι σαν την coca cola που πάει με όλα ή τουλάχιστον έτσι έχει καταντήσει! :) Το κεφάλαιο δέ «παιδιά» αποτελεί άλλο ένα αιώνιο ερώτημα στη ζωής της! Από την μια θέλει διακαώς να υιοθετήσει ένα μωρό, αφού όσο πάει ο καιρός διαπιστώνει πως ο δικός της βάτραχος δεν λέει να μετατραπεί σε πρίγκιπα. Ενώ από την άλλη, αν μέχρι τα 30 της χρόνια δεν να είναι ήδη μέσα σ ένα παραδοσιακό γάμο με κανένα δυο κουτσούβελα, τότε υπάρχει το ενδεχόμενο κάποιοι πολύ καλοί κύριοι με άσπρες μπλούζες να την επισκεφθούν. Άσε που το πρώτο της μέλημα μόλις παντρευτεί είναι να αρχίσει να αποταμιεύει χρήματα και πιστέψτε με, δεν είναι για στεγαστικό! Όπως λεει ένα ρητό «από την στιγμή που γεννιόμαστε πεθαίνουμε», η αγαπημένη μου φιλενάδα έχει το δικό της ρητό για το εν λόγω θέμα «από την στιγμή που παντρευόμαστε χωρίζουμε» :)

Μ αυτά και μ’αυτά έχω συνειδητοποιήσει πως η ζωή με το Φροσουλίνι είναι πικάντικη. We are not alike but we match in a unique way! Όπως λέει και η ίδια «είμαστε δύο διαφορετικά σχήματα που ανήκουν στο ίδιο σύνολο». Εγώ είμαι η σφαίρα που είναι στρογγυλή και δεν μπορείς να την πιάσεις από πουθενά και το Φροσουλίνι είναι ο κύβος που ταιριάζει με την τετράγωνη λογική της! :)

Αν λοιπόν είστε μια μίζερη και μονότονη ύπαρξη που θέλετε να χρωματίσετε τη ζωή σας σαν ένα από τους πίνακες του Picasso, δεν έχετε παρά να γνωρίσετε το Φροσουλίνι! Η ευχή μου για εκείνη είναι να της συμβεί εκείνο που φοβάται ή αποφεύγει στη ζωή της. Γιατί μόνο αν αντιμετωπίσουμε τις μεγαλύτερες μας φοβίες θα μπορέσουμε είμαστε πραγματικά ελεύθεροι….

Μάκια μωρό!"

Ps. http://forensicland.blogspot.com/