Sepultura live in Cyprus! Σιγά μην το άφηνα ασχολίαστο!

Περίμενα τη συγκεκριμένη μέρα δυο περίπου χρόνια. Μέσα μου όμως δεν πίστευα πως θα ζούσα τη μέρα αυτή! Ο λόγος για τη συναυλία των SEPULTURA στις 30/3 στην Κύπρο! Όταν ήμουν UK οι SEP έπαιξαν 2-3 φορές, αλλά για διάφορους λόγους, όσο κι αν το επιθυμούσα, δεν τα κατάφερα να τους δω! Φεύγοντας από εκεί το πήρα απόφαση (με βαριά καρδιά εννοείται ε!) πως πολύ απλά έχασα την ευκαιρία! Ακούγοντας όμως ότι θα έπαιζαν στην Κύπρο, νόμιζα πως ήταν μια φάρσα! Ένα event που στην τελική θα ακυρωνόταν, όπως έχει γίνει άλλωστε τόσες φορές με τέτοιου είδους διοργανώσεις! Και όμως κυρίες και κύριοι δεν ήταν! Καλά μιλάμε η χαρά μου δεν περιγραφόταν! Κάποτε διάβασα σε ένα βιβλίο του Πάολο Κοέλο ότι όταν θες κάτι πραγματικά ολόκληρο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις! Όταν το πρωτοδιάβασα αυτό μου φάνηκε πολύ ηλίθιο και κάπως ουτοπικό! Μετά τη συναυλία όμως πραγματικά ένιωθα πως κάτι τέτοιο έγινε στην περίπτωση μου! Μα να παίξουν οι SEP στην Κύπρο;;;; Ασύλληπτο! Ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα!

Εκείνη τη μέρα πήρα άδεια και από τις δύο δουλειές! Δεν είχα όρεξη! Περίμενα απλά να νυχτώσει! Κατά τις δύο η ώρα πήρα ένα sms από ένα φίλο, που μου έλεγε πως οι SEP θα έδιναν το παρών τους στο music store PLAY στη Μακαρίου! Έπρεπε να πάω! Έπρεπε να τους δω! Το χρωστούσα στον εαυτό μου! Μιλάμε μέσα σε δύο ώρες έκανα αποτρίχωση (ναι κάνω και τέτοια!), μπάνιο, ίσιωσα μαλλί, ντύθηκα και έφυγα! Θυμάται κανείς πως νιώθεις την πρώτη μέρα του σχολείου; Κάπως έτσι ένιωθα! Ένα μείγμα ανυπομονησίας και ψιλοάγχους! Περίεργα πράγματα! Άργησα και πίστευα πως δεν θα τους προλάβαινα! Και όμως είχα πάει πριν από αυτούς! Βασικά ήταν παράξενη φάση διότι όπως πήγα να μπω στο κατάστημα, έφτασε το ταξί που τους έφερε! Καλά μιλάμε η καρδιά μου πήγαινε να σπάσει! Δεν νομίζω να κατάλαβε κανείς πως ένιωθα (και μάλλον δεν ήμουν η μόνη). Παίζοντας το άνετη (τέτοια αυτοσυγκράτηση δεν έχω επιδείξει ποτέ μου! Λέτε να φταίει που μεγαλώνω;;;;), μπήκα μέσα και προσπαθούσα να βρω κάποιο χώρο να σταθώ. Δεν έβλεπα τίποτα όμως! Έτσι πήρα τη μεγάλη απόφαση να καθίσω στα σκαλιά ακριβώς απέναντι τους! Μιλάμε τους έβλεπα πεντακάθαρα! Άσε που ξεχώριζα από μίλια μακριά εφόσον όλοι ήταν ντυμένοι στα μαύρα εκτός από μένα και το συγκρότημα! Ξέρετε λόγω image οι Κύπριοι πήραν πολύ σοβαρά το είδος της μουσικής που ακούουν! Λοιπόν, ακολούθησαν κάποιες ερωτήσεις, κάποιες απαντήσεις! Και εγώ εκεί να τους κοιτάζω σαν υπνωτισμένη! Μιλάμε ο Andrea έχει τα πιο ευγενικά μάτια που έχω δει ποτέ στη ζωή μου! Ένιωθα έφηβη ξανά! Απλά ήταν ένα όνειρο που εκπληρωνόταν! Τους είχα δει τόσες φορές σε video clip, αλλά δεν πίστευα πως θα τους έβλεπα face to face! Για να μην τα πολυλογώ σαν χαζό κοριτσόπουλο πήγα και πήρα την υπογραφή τους! Μου υπέγραψαν το εισιτήριο και το καινούριο άλμπουμ! Anw τρεχτή τρεχτή έφυγα για να πάω να ετοιμαστώ για τη συναυλία!

Στις 8 ήμουν εκεί! Οι πόρτες άνοιγαν στις 8.30! Αμ δε! Περίμενα μέχρι τις 9,30, στριμωγμένη ανάμεσα σε δεκάδες πανύψηλους άντρες, που είχαν τη φαεινή ιδέα να καπνίσουν κιόλας! Σάμπως και δεν έφτανε που ήμασταν στριμωγμένοι σαν σαρδέλες! Σάμπως και εγώ το φτωχό, μπορούσα να αναπνεύσω! Και σοβαρά δεν ξέρω αν φταίει το γεγονός πως εγώ είμαι κοντή ή έτυχε όλοι οι ψηλοί μεταλλάδες της Κύπρου να έρθουν στη συναυλία, πάντως, όπως και να έχει εγώ ήμουν στα πρόθυρα νευρικής κρίσης! Αν δεν έπαιζαν οι SEP θα έφευγα με χίλια! Έλεοςςςςςςςςς! Το καλό αρχίσαμε κουβέντα με τα παιδιά εκεί, σπάσαμε πλάκα και έμαθα και πόσα πάει ένα γραμμάριο χόρτου! Oups! Αστειεύομαι!

Και ναι κάποτε οι πύλες του παραδείσου άνοιξαν! Μπήκα μέσα από τους πρώτους! Ε….. τόση ταλαιπωρία για το τίποτα;;;; Μπα! Δεν σφάξανε!

Αρχικά, βγήκαν οι BLYND και μετά οι ARMAGGEDON! Δεν θα μιλήσω για αυτούς διότι το θέμα μου είναι άλλο! Ο bassistas όμως των Armaggedon μου άρεσε αρκετά θα έλεγα! Όλοι τους έδειχναν να το απολαμβάνουν και εγώ το ίδιο!


Και ναι κάποτε βγήκανε οι SEP! Έχω δει live τους Machine head και Lamb of god, αλλά μπροστά στους SEP έμοιαζαν ερασιτέχνες! Δεν ξέρω αν φταίει που μ΄ αρέσουν τόσο πολύ, αλλά έπαθα την πλάκα μου! Μιλάμε όλα τα λεφτά! Πραγματικά όμως! Ήταν απίστευτα γαμάτοι! Ήταν θεϊκοί! Απίστευτοι! Καταπληκτικοί! Ανεπανάληπτοι! (Πού είσαι ρε Μπάμπη -βλ. Μπαμπινιώτης- όταν σε χρειάζομαι!). Ο Andrea είχε τόσο πάθος που ζήλεψα τη φλόγα που έκαιγε μέσα του! Ο Derrick καταπληκτικός στη σκηνή, ξέρει να κερδίζει το κοινό και να το κάνει να τρελαίνεται! Ο Paulo σου εμπνέει σεβασμό και ο Jean όταν παίζει ντραμς πραγματικά ξεφεύγει! Τι να πω άλλο; Νιώθω πως μιλώντας για αυτό θα το μειώσω! Ένα από τα καλύτερα βράδια της ζωής μου! Μια εμπειρία αξέχαστη, μοναδική! Έκλεινα τα μάτια και προσπαθούσα να αποτυπώσω την όλη φάση που εξελισσόταν μπροστά στα μάτια μου, μέσα στη ψυχή μου! Ακούγομαι υπερβολική; Ίσως! Όμως τέτοια έντονα συναισθήματα είχα χρόνια να νιώσω! (τα σχόλια περί οργασμού παρακαλώ να διαγραφούν από τη μνήμη σας!).

Μια νύχτα τόσο μαγική ολοκλήρωσε ένα κύκλο που έμοιαζε ατελείωτος στο μυαλό μου! Ένα μεγάλο ευχαριστώ! Σε ποιον; Σε αυτούς!

Τα φιλιά μου!